Waar ben je?
Ik zag een kudde wilde paarden, zo mooi.
Eén van hen keek nadrukkelijk naar mij, was jij dat?
Zittend tussen de bomen, schuchter pronkend met het nieuwe blad,
vroeg ik mij af of jij misschien één van hen was.
Waar ben je? Ik mis je, wat een gat.
Ooit zal dat weer bedekt moeten worden met een laagje hoop, een laagje vertrouwen, maar hoe?
Je zit in mijn gedachten, je zit in iedere stap die ik maak.
Je zit in mijn ziel, je zit in ieder moment van mijn dag.
Ik huil zonder tranen, rivieren zijn inmiddels gevuld.
Als ik mijn ogen sluit, voel ik hoe je mijn handen pakt.
Pas als iets er niet meer is, kun je je voorzichtig een voorstelling gaan maken van het gemis.
Als het vertrouwde is verruild voor een nieuwe werkelijkheid.
Maar zelfs dan bestaan er geen afdoende woorden om het gevoel te omschrijven,
dat is ontstaan nu een deel van mezelf verdwenen is.
Waar ben je?
Dikke knuffel