Verbrand dankzij een ijsvogel!!

Geloof het of niet, maar ik ben toch echt verbrand dankzij een ijsvogel! Wat was het gisteren toch een geweldig mooie dag. Een heerlijk temperatuurtje, volop zon; het leek welhaast lente.

Dat iedereen hunkerde naar zo’n dag was in ieder geval goed te merken. Het was een drukte van belang op de wandelpaden. Zo ook bij het “Landje van Gruijters“, een vogelrijk natuurgebied bij mij in de buurt.

De eerste grutto’s en kluten waren gearriveerd, dus het vogelminnend volk was in rep en roer. Mijn idee was wat filmopnames te maken om te gaan gebruiken bij een nieuwe compositie.

Maar ja, u kent mij intussen al een beetje, van dat filmen kwam niet veel terecht want ik raakte weer eens uitgebreid aan de praat met een aardige dame. Ook zij was bezig de vogels vast te leggen, maar weer vanuit een geheel andere creatieve invalshoek.

Zij was namelijk al lange tijd bezig een soort “Escher-kunstwerk” te creëren, opgebouwd uit diverse foto’s van vogels in allerlei posities. Zo leuk om dit soort interessante gesprekken te voeren met mensen die je niet kent. Het levert voor mezelf ook weer nieuwe ideeën en inspiratie op.

Na een poosje vervolgde ik mijn weg en kwam niet veel later met iemand anders aan de praat. Deze meneer vertelde mij spontaan de locatie waar hij een ijsvogel bezig had gezien een nest te bouwen.

Nu moet u weten dat ik nog nooit een ijsvogel in het wild heb gezien. Dit prachtige vogeltje staat hoog op mijn verlanglijstje, dus ik was superblij met deze tip! Direct spoedde ik mij naar de locatie die deze man had aangegeven.

Het zou toch niet waar zijn?! Zou ik dan nu toch mijn eerste ijsvogel gaan spotten? En daar stond ik dan in de berm, op de aangegeven plaats, te turen naar de overkant van een water. Aan die zijde ligt al jaren een grote, omgevallen boom.

De onderzijde hiervan is deel van de oever gaan uitmaken en juist in die wand zou een ijsvogel actief zijn. Maar ja, het beestje is niet zo groot en de afstand tot de boom was aanzienlijk.

Dus dat was flink de ogen testen en de telelens in de aanslag houden. Na 20 minuten had ik nog geen vogel gezien. Maar er was mij al verteld geduld te hebben. Dus deze dappere dodo bleef netjes op wacht staan.

En dat werd beloond! Ogenschijnlijk vanuit het niets kwam er plotseling een ijsvogel in beeld. Rustig gezeten op een takje voor enige seconden. Wat een geweldig moment, mijn eerste ijsvogel!!

Maar ja, het vogeltje had blijkbaar haast want na een paar tellen was ie weer verdwenen. En toen begon het gedonder. In plaats van genoegen te nemen met deze beelden, wilde ik het vogeltje nu nog wel een keertje zien.

De mens is nogal erg hebberig van aard, dus die ene keer was niet genoeg voor me. Deze ontmoeting smaakte naar meer. En zo stond ik dus nog geruime tijd in de berm.

De rug ging steeds meer pijn doen, het zonnetje ging steeds meer grip krijgen op mijn nog bleke smoeltje. Maar door zou ik gaan, ik moest en zou de ijsvogel nog een keer zien.

Awel, om een lang verhaal kort te maken, na lang wachten lukte dat ook, maar daarna moest ik me toch echt in een andere houding gaan begeven. Mijn hemel, wat een stramme, oude vent word ik 🙂

Maar mijn ijsvogel had ik, wat een geweldige ervaring!! Thuis gekomen vertelde ik de kinderen hier enthousiast over, maar ik heb het stille vermoeden dat dit toch vooral voor mezelf een heuglijke ontmoeting was.

Toen ik me ’s avonds gereed maakte om naar bed te gaan, stond me nog een verrassing te wachten. Toen ik in de spiegel keek, klopte er namelijk iets niet. De rechterzijde van mijn gezicht was namelijk knalrood, terwijl de andere zijde nog redelijk bleek was.

Ik was dus flink verbrand, rara, aan welke kant van mijn gezicht zou de zon toch gestaan hebben?!

Dus mocht u deze zomer een man tegenkomen, waarvan de rechterhelft van het gezicht lekker bruin gekleurd is, terwijl de andere zijde nog aardig witjes is, grote kans dat u mij dan tegen het lijf bent gelopen!

Lach me dan gerust uit, ik vind het prima. Want ik heb, ondanks wat ontberingen, toch maar mooi mijn eerste ijsvogel gespot. Die prachtige ervaring neemt niemand mij meer af!!

PS: Dat uitlachen hoeft niet per se hoor, ik ben ook altijd wel in voor gewoon een gezellig praatje 🙂