Vandaag wil ik het met u hebben over het verhaal van de bloemetjes en de bijtjes. Ik heb er hard voor moeten werken, lang geduld voor moeten betrachten. De nodige zweetdruppels gelaten, maar het resultaat is er dan ook naar. Bloemetjes en bijtjes naar hartenlust. Ik heb het natuurlijk over mijn tuintje, dat had u vast wel begrepen.
Want van die andere bloemetjes en bijtjes heb ik maar weinig verstand. Dat liet ik aan Ellen over, die was er volgens mij bedrevener in. Zij vertelde altijd wat ik moest doen, ik had geen flauw idee. Ik was dan ook oprecht verbaasd dat van dat soort bloemetjes en bijtjes kinderen konden ontstaan 🙂 Twee zelfs in ons geval en de jongste is trouwens bijna jarig.
Twaalf wordt ze alweer, waar blijft de tijd?! Dit jaar kunnen we het eindelijk weer enigszins vieren, al zal het anders gaan dan in voorgaande jaren. Ditmaal heb ik de meiden zelf laten kiezen wie ze graag willen zien. Normaal zat ons huis altijd vol visite, erg gezellig overigens. Maar ik vind dat nu een leeftijd is aangebroken dat de meiden zelf hun visite mogen kiezen.
De meiden wisten precies wie ze wilden uitnodigen, dus dat was makkelijk. Iedereen is natuurlijk nog steeds van harte welkom, maar dit jaar sturen we niet iedereen een uitnodiging. Lieve mensen, voelt u niet gepasseerd als u niets gehoord hebt, maar de meiden worden ouder en gaan eigen keuzes maken. Logisch dat ze voor mensen hebben gekozen die ze regelmatig zien.
Over een paar jaar verwacht ik eigenlijk dat er alleen nog maar vriendinnen komen. Dan zijn wij oudjes niet meer nodig. Tja, kleine meisjes worden groot. En ikzelf ben geen Ellen. Die zou gerust mensen opbellen om te vragen waar ze bleven. Waagde het niet spontaan niet te komen, want dan had je een telefoontje aan je broek 🙂
Voor haar waren verjaardagen bijkans ‘heilig’, zelf heb ik er niet veel mee. Dus ook weer een punt dat toch anders aangepakt gaat worden, dan toen Ellen nog leefde. Alhoewel, als de meiden hadden gezegd dat ze iedereen wilden uitnodigen, was dat ook goed geweest. Ach ja, die meiden, vruchten van de bloemetjes en de bijtjes, wat zijn ze lekker bezig!
Beiden zitten nu op de middelbare school en het gaat erg goed. Anne heeft eindelijk een klas waar ze zich happy in voelt en Sara fietste vanaf dag 2 al met een nieuw gemaakt vriendinnetje naar de nieuwe school. Ze zitten lekker in hun vel en ik ben dan ook supertrots op ze. Sowieso heeft de oudste inmiddels ook een bijbaantje, dus het geld stroomt met bakken binnen bij haar 🙂
Maar nu dan toch terug naar de bloemetjes en bijtjes waar ik met de titel van deze blog op duidde. De bloemetjes en de bijtjes in de tuin. Zoals u uit voorgaande blogs wel hebt begrepen, heb ik verleden jaar een start gemaakt met het vergroenen van de tuin. Aan het begin van dit jaar konden de eerste nieuwe planten in de grond en nu begin ik daar de resultaten van te zien.
Mijn droom was om, gezeten op een stoel, me te wanen in de natuur. Welnu, steeds meer begint het hier op te lijken. Ik ben zo ontzettend blij met de resultaten. Meer en meer komen de bloemen en planten tot groei waardoor de tuin langzamerhand verandert in een kleuren- maar ook geurenzee.
Diverse plantjes hebben heerlijke geuren en hoe fijn is het om al die geuren je neus te laten prikkelen. Wat dacht u bijvoorbeeld van de heerlijke anijsgeur die de Agastasche verspreidt of van de zoetige geur van Jasmijn? Of de geur waarmee de bloempluimen van de vlinderstruik de omgeving verwennen?! Ik heb volgens mij nog nooit zo vaak met mijn neus in de bloemen gehangen als deze zomer 🙂
Onderwijl worden de ogen verwend door allerlei prachtige kleuren. Ik heb getracht om planten uit te kiezen die in verschillende periodes bloeien. Tot nu toe komt het aardig uit. Ik startte het jaar bijvoorbeeld met de prachtige roze rozen van de Camelia Japonica. Momenteel begint de passiebloem zijn schitterende bloemen te vertonen. En zo kan ik nog wel even doorgaan.
Feit is dat de tuin in witte, paarse, blauwe, gele, oranje en wat nog al niet meer kleuren is gehuld. Wat een feest!! Natuurlijk gaan niet alle ideeën zoals gewenst. Diverse planten zal ik moeten verplaatsen en er zullen nog de nodige planten moeten worden aangeschaft. Maar voor zo’n eerste jaar ben ik een zeer gelukkig man. Het was ook zeker niet de bedoeling dat ik in 1 keer klaar zou zijn.
Volgens mij kun je altijd wat aan de tuin doen, een levenslange hobby. Met al dat groen in de tuin worden de oren ook steeds meer ‘gekieteld’ door allerlei andere geluiden dan alleen de stadse geluiden. Het gezoem en gebrom van de diverse insecten begint steeds meer de overhand te nemen. Niet alleen ik word erg blij van de tuin, maar duidelijk ook de dierenwereld.
Het is een komen en gaan van jewelste. De gehele dag zijn bijen en wespen hard aan het werk, landen vlinders op de diverse bloemen, snoepen kleine vogeltjes van de zaden op de grond. En als je wat beter kijkt, zie je diverse slakken zich tegoed doen aan heerlijk verse blaadjes. Bouwen spinnen hun prachtige webben tussen de planten.
Van de bloemetjes en de bijtjes gesproken, ik heb zelfs al een paddenstelletje op bezoek gehad. Ik voelde me bijkans vereerd 🙂 Ja, ik kom haast tijd tekort om bij te houden welke dieren onze tuin komen bezoeken. Ik vertelde al eens eerder dat mijn kennis betreffende de diersoorten op deze aarde enorm is toegenomen. Leve de 1,2,3 natuurgidsen!
En zo verwordt het stadstuintje achter ons huis meer en meer tot een klein paradijsje voor mens alsmede dier. Voor de dieren is het een extra plekje in de drukke stad om te kunnen overleven. Voor mij wordt het meer en meer een plekje waar ik me volledig kan ontspannen. Een stukje natuur bij huis, zodat ik, ook als ik niet weg kan van huis, toch in de natuur kan vertoeven.
Neem nu het fotograferen, alle geplaatste foto’s in deze blog zijn in de tuin gemaakt. Hoe heerlijk is dat?! Als ik een uurtje over heb, kan ik direct aan de slag gaan met het fototoestel. Sommige objecten heb ik nu ook langer tot mijn beschikking, waardoor ik meer kan experimenteren met fotografie. Kortom, tot nu toe lijkt het aanpakken van de tuin een goede zet te zijn geweest.
Van de bloemetjes en de bijtjes gesproken, een duidelijk geval van een win-win situatie. De natuur blij en ik blij, wat willen we nog meer?! Voor het komende jaar staan in ieder geval intussen de nodige werkzaamheden genoteerd. Ik wil bijvoorbeeld een klein vijvertje gaan graven. Hiermee hoop ik meer libellen en waterjuffers aan te trekken. En zo zijn er nog meer plannen.
En over toekomstplannen gesproken, wil ik het graag even over de frequentie van deze blog hebben. Ik merk dat 1 blog per week, wat betreft tijd, aardig belastend is. In de eerste blog van dit seizoen had ik het al over het ‘ont-moeten’. En om niet op het punt terecht te komen dat de blog als ‘moeten’ gaat voelen, grijp ik nu in. Ik heb slechts een beperkt aantal uren per week om met mijn hobby’s bezig te kunnen zijn.
Zoals u weet, zijn dat er weliswaar niet zoveel, maar toch…. Ik ben druk bezig met het componeren van klassieke muziek, ik wil graag wandelen buiten, er staan nog 3 tentoonstellingen op de lijst voor deze periode. Ik zou graag de tuinplannen willen uitvoeren, ik heb nog tig boeken die roepen om te worden uitgelezen. Mijn fototoestel roept me, kortom, help, het is allemaal even leuk 🙂
Maar ik heb ook een huishouden en 2 jonge meiden en die gaan voor. Daar kan ik geen tijd vanaf snoepen om meer tijd voor mezelf te hebben. Dat zal gerust wel weer eens komen, maar dat is nu zeker niet het geval. Vandaar dat ik goed moet omgaan met de tijd die ik wel voor mezelf heb.
Dit moet vooral tijd zijn om te ontspannen, om de batterij op te kunnen laden. Vandaar dat ik de frequentie van de blog terugbreng naar eens in de 2 weken. Dan houd ik iets meer ruimte over voor andere activiteiten. Neem bijvoorbeeld de muziek. Er zijn allang klassieke stukken geschreven, maar het ontbreekt me aan de tijd om ze te mixen.
Dat is iets wat ik graag wil doen. Het lijkt me waanzinnig leuk om mijn eerste schreden op een ander muzikaal vlak met u te kunnen delen. Dus het wordt dan weliswaar minder leesvoer dat ik u ga bieden, maar hopelijk wel meer aan ander werk in de toekomst.
En hiermee komt een blog over de bloemetjes en de bijtjes tot een einde. Ik wens u een mooie week toe en graag tot de volgende blog. Deze zal dus op 23 september verschijnen 🙂
Groetjes, René
Schrijf je in voor de nieuwsbrief en mis niets meer. Het is geheel vrijblijvend en uitschrijven kan altijd.
Wauw, wat een lieve blog, snik weet zeker René,
dat niemand jou iets kwalijk neemt, om de frequentie
wat te laten zakken, Geniet van de kinderen,
en de tuin, en tot de volgende keer.
Liefs, Leny 🥰
Mooie foto’s uit eigen tuin, wij genieten ook zo van de beestjes die onze tuin bezoeken. Doordat we ook vogelvoer hebben hangen zien we putters, de kool – en pimpelmees en mussen. Helaas door het voer aangetrokken ook muizen. Ook komt er een egel iedereen avond egelvoer eten en hij blijft regelmatig slapen in een speciaal gemaakt hokje. We hebben daar een camera in.
De passiebloem is prachtig, eerst veel bloemen en daarna mooie oranje vruchten. Nog even genieten voordat de boel weer kaal wordt.
Begrijpelijk dat je naar eens in de 2 weken gaat. Er gaat best aardig wat tijd in zitten.
Groetjes, Carla.
Mooie blog weer, René!
Door zo’n mooie bloementuin aan te leggen sla je twee vliegen in één klap, om het zo maar even uit te drukken. Prachtig voor alle diertjes, die komen genieten bij jou. Én voor een liefhebber van (macro) fotografie creëer je zo een paradijsje!
Geniet ervan, René en tot je volgende blog.
Groetjes Janny