In dit leven heb je maar één garantie die voor ieder mens gelijk is. Alleen wanneer deze verzilverd wordt, is voor ons allen meestal een vraag.
Tot dat moment is het, mijns inziens, beter om, hoe moeilijk soms dan ook, te genieten van het leven. In ieder geval te proberen te genieten van het leven. Neemt niet weg dat het gemis van mensen die niet meer onder ons zijn, blijft bestaan.
Het is goed om hen te blijven herinneren. Is het niet zo dat iemand pas echt weg is, als er ook niet meer aan deze persoon wordt gedacht, over deze persoon wordt gesproken? Laten we hen eren, door ze te blijven herinneren, ze regelmatig onderwerp van het gesprek te maken.
Is hun heengaan niet het grootste bewijs dat wij, die nog wel leven, deze geboden kans met beide handen moeten aangrijpen. Voor je het weet wordt ook onze garantie verzilverd en is het ‘feest’ voorbij.
De 2 stukjes tekst hieronder zijn mijn bijdrage voor vandaag aan het herinneren en doen voortleven van bepaalde personen.
Het eerste stukje is geschreven, enkele momenten na het vernemen van het nieuws, nu 2 jaar geleden. Om de emotie van dat moment niet te verstoren, is er niets aan het stukje herschreven. Zodoende onbewerkt en direct uit het hart.
Het tweede stukje is de inspiratie geweest voor de song ‘Try’. Daarin heb ik geprobeerd het emotionele dilemma te beschrijven waarvoor we soms geplaatst worden in het leven. Niet eerlijk, maar helaas wel realiteit…
Groetjes, René
In memoriam
Hoe vertel ik het mijn kinderen, zonder zelf aan emoties te bezwijken. Hoe vertel ik het onbevattelijke, wat nu toch echt is gebeurd. Het leven is oneindig veel harder, dan je in je jeugd kunt begrijpen. Het wankele evenwicht tussen leven en dood is zeer snel verstoord.
Ach lief kind, geniet zolang je kunt van je onbezorgde jaren. Misschien wel kinderzorgen, maar geen groot mensenverdriet. Geloof in al je dromen en idealen, geef ze zo lang mogelijk de ruimte, voordat je het werkelijke verhaal van het leven doorziet.
Na jaren van samenzijn, is voor jou het moment gekomen. Altijd eerder dan jezelf had gewenst. Het blok abrupt in tweeën gespleten, een helft nog hier, de ander verdwenen. Op weg naar wat niemand vertellen kan.
Zomaar een dag in het aardse leven. De klok tikt voort, voor sommigen staat hij stil. Niet uit onverschilligheid geboren, maar verplicht opgekregen, adem ik door, denkend aan jou. Dat is het leven, het werkelijke verhaal. Wij leven verder, maar zonder jou.
01-05-2015
Try
Ik zag een lepelaar en dacht aan jou. Was het toeval of zocht je me op? Het moment was in ieder geval fraai gekozen. Een onstuimige atmosfeer, prachtige luchten en bijna een jaar verder.
Nooit eerder had ik er één gezien hier en je was sneller weg dan gedacht. Mijn aandacht was even afgeleid en toen ik weer opkeek, begaf je je reeds weer in de lucht. De avond verstreek; zou je me nog een keer bezoeken? Ik hoopte het.
Dan, vlak na het ondergaan van de zon, zag ik je ineens weer. Even liet je je zien, alvorens de wereld verder te verkennen. We hebben elkaar begroet; het is fijn te weten dat je me niet bent vergeten.
Zolang er lepelaars blijven komen, zolang ik ze zal zien, zal ik aan jou denken. Wie had dat ooit kunnen bedenken, een lepelaar, levenslang symbool voor jou.
26-04-2016
Hekslootpolder, Haarlem
Wat een fantastisch nummer! 😃 Werd er echt door geraakt.