Vandaag wil ik u kennis laten maken met een trotse baas. Deze zomervakantie was ik namelijk met de meiden in Frankrijk. We maakten per trein een rondrit door Normandië.
Diverse plaatsjes werden aangedaan, waaronder ook het kuststadje Fécamp. We verbleven in een klein hotelletje, gerund door een aardig gezin. Tot mijn grote plezier was het een hotelletje waar voornamelijk Fransen verbleven.
Hoe vaak is het niet dat je in het buitenland overstelpt wordt door de Nederlanders. Niet dat ik daar iets op tegen heb, maar als ik dan eens naar het buitenland ga, wil ik me ook echt in het buitenland wanen.
We hadden een pittoreske kamer, keurig verzorgd en geheel in Franse ‘stijl’. Gelukkig wel met een normaal toilet. Toen ik vroeger met mijn ouders naar Frankrijk ging, was het nog een bezienswaardigheid, zo’n normale wc.
Overal vond je nog van die ‘heerlijke’ hurktoiletten’. Hangend boven een gat proberen goed te mikken en dan maar hopend op droge benen 🙂 Nee, ook de Fransen zijn gelukkig intussen op dit gebied aardig ontwikkeld.
’s Ochtends werd het ontbijt verzorgd in een kleine ruimte. Al snel werd duidelijk dat dit het territorium van de man des huizes was . De plek waar hij zich even helemaal kon uitleven. Vriendelijk werden we begroet en begeleid naar onze ontbijttafel.
Vervolgens barstte hij los tegen me. Of ik koffie wilde, en zo ja, wat voor koffie. Vol overgave dreunde hij zijn lijstje af. Koffie verkeerd, espresso, latte macchiato, cappuccino, cafe mocha, Americano, Irish en ga zo nog maar even door.
U begrijpt, deze simpele Hollander wilde natuurlijk gewoon een kop koffie zonder al die toeters en bellen. Maar dat maakte voor hem helemaal niets uit. Enthousiast ging hij aan de slag als trotse baas van de koffiemachine.
Zo dreunde hij aan iedere tafel zijn lijstje op om vervolgens aan de wensen te voldoen. Niemand anders dan hij mocht het apparaat bedienen. Wee diegene die het waagde ook maar in de buurt ervan te komen.
De ochtend daarop bezorgde de ‘baas’ mij het ultieme vakantiegevoel. Nauwelijks waren we aan tafel gegaan of hij stond al klaar met mijn koffie. Wat een service, pure verwennerij.
Er zat slechts een klein nadeel aan het beproefde systeem. Ik ben namelijk gewend om ’s ochtends drie kopjes koffie te drinken. Maar dat derde bakkie durfde ik niet te vragen aan de goede man, het klonk zo hebberig 🙂
Dat nuttigden we iedere ochtend dan maar op een terrasje, voorwaar ook geen straf, wat u?!
