verdriet Archieven - Pagina 3 van 6

Als de kat van huis is, doen de muizen de afwas.

Afgelopen week stond onverwacht in het teken van het begrip ‘zelfstandigheid’ voor de kinderen. Op een gegeven moment was het namelijk mooi weer en zou Anne al vroeg thuis zijn. Toen heb ik in goed overleg met beide dames besloten heerlijk een middagje naar de duinen te gaan. Na al die sombere dagen moest ik er dringend even tussenuit.

Anne zou Sara uit school halen en als er iets was konden ze me bellen of stond er een buurvrouw paraat. Ik zou rond etenstijd weer thuis zijn en gewoon voor ons drietjes gaan koken. De meiden vonden het prima, ik geloof dat ik het zelf nog het meest spannend vond. Maar het was tegelijkertijd een goede generale repetitie voor afgelopen maandag. Toen ben ik namelijk naar de musical “Porgy and Bess” geweest, maar daar later meer over 🙂 lees verder

Hoera, er hangt een druppel aan mijn zak!!

Wat een rare kop is dit zeg, “hoera, er hangt een druppel aan mijn zak!!”. Hiervoor mijn oprechte excuses, maar toch was dat het geval afgelopen week. Ik heb namelijk een nieuwe liefde ontdekt. Al een tijdje was ik er in mijn hoofd mee bezig, maar deze week heb ik het ook in de praktijk gebracht. Ik heb mijn eerste schreden gezet op het gebied van druppelfotografie.

Jawel, druppelfotografie, iets wat binnenshuis prima te verwezenlijken valt. Ik zocht namelijk naar andere mogelijkheden om te kunnen fotograferen als ik het huis niet uit kan. Hetzij doordat de meiden er zijn, hetzij doordat het weer te slecht is. Nou, daar was de afgelopen week toch zeker wel sprake van. Dus ben ik mijn idee gaan uitwerken. lees verder

Open brief aan mijn overleden partner, deel 6

Hoi lieverd,

heb je nog iets aan je verjaardag gedaan? Wij hier hebben in ieder geval zeker bij je verjaardag stil gestaan. Ook via de post en sociale media zijn heel wat reacties binnen gekomen. Allemaal van mensen die jou absoluut nog niet vergeten zijn. Sterker nog, van mensen die je nog steeds ontzettend missen. Heb je nu kunnen zien dat al je angst om snel te worden vergeten, nergens voor nodig was?!

Maak je hier dus nu maar geen zorgen meer over. We hebben met een select gezelschap je verjaardag ‘gevierd’ in de Roemer. Op dezelfde plek als waar je wel eens eerder je verjaardag vierde. Een viering die heel waardevol is gebleken. Een moment ook om nogmaals te zien en te beseffen dat ik er met de twee meiden absoluut niet alleen voor sta. lees verder

Moet ik nu lachen of moet ik nu huilen?!

Moet ik nu lachen of moet ik nu huilen, ik weet het niet. Terwijl ik dit schrijf, komt de zon prachtig op. De lucht is in allerlei kleuren rood gehuld. Wolkenslierten reflecteren op schitterende wijze de kleuren van de zonsopkomst. Wat blijft dat toch een geweldig fenomeen om te aanschouwen. Maar tegelijkertijd dringt aan alle kanten jouw gemis zich aan mij op.

Zo gaat het de laatste tijd aldoor. Ik lach, ik probeer te genieten, maar als ik maar even verder denk, beland ik in donkere gedachten. Het besef dat ik er alleen voor sta, het besef dat mijn maatje niet naast me is. Waarom mag ik dit wel nog allemaal beleven en jij niet?! Dat is een vraag die eigenlijk onzinnig is, maar iedere keer de kop opsteekt. lees verder

Het jaar 2019 is voorgoed voorbij

Het jaar 2019 is voorgoed voorbij, leve 2020!! Een nieuw jaar, nieuwe kansen, misschien wel een wat meer frisse blik. Bij deze iedereen de allerbeste wensen voor het nieuwe jaar. Een jaar waarvan ik voor een ieder van jullie hoop dat dromen werkelijkheid mogen worden, maar bovenal de gezondheid ongeschaad blijft.

Tweeduizend negentien is ook voor altijd het jaar waarin ik Ellen achter moest laten en alleen verder moest. Zo voelt het in ieder geval voor mij. Mijn hemel, wat heb ik daar een moeite mee gehad. Wat ben ik met dat idee bezig geweest. De laatste dagen van 2019 was ik compleet op. Ik heb me letterlijk naar de jaarwisseling toe gesleept. Het gedicht “2019 voorbij” is hier een uitvloeisel van. lees verder

2019 voorbij

2019 voorbij

Ik ben leeg, zo leeg.

Ik snak naar lucht, verse zuurstof.

Ik ben zo ontzettend klaar met 2019.

De ballon is leeg, het jaar voorbij.

Laat alsjeblieft 2020 beginnen.

Een nieuw jaar, nieuwe energie.

Ik laat je voorgoed achter in 2019.

Een jaar dat in mijn ziel gebeiteld staat.

Hier moest ik je loslaten, verder alleen.

Maar verbonden blijven wij voor eeuwig.

Wat er ook nog mag gebeuren in mijn verdere leven.

Jij bent er voor altijd bij, vergeten is onmogelijk.

Liefde is niet gebonden aan dimensies.

Het beweegt zich vrij en onafhankelijk. lees verder

Prettige kerstdagen en een gelukkig nieuwjaar!!

Ik wens u allen prettige kerstdagen en een gelukkig nieuwjaar!! Ja lieve mensen, de kerst staat alweer voor de deur. Alsof de tijd er nog even een eindsprintje tegenaan heeft gegooid, zo snel verlopen deze weken. Dit jaar zult u van mij geen kerstkaart hoeven te verwachten. Vandaar dat ik u nu alvast fijne dagen wens.

Geen kerstkaarten dit jaar, want ik zou niet weten hoe ik het over mijn hart moet verkrijgen om kaarten te sturen zonder de naam van Ellen er op. Dat ligt nog allemaal veel te gevoelig. Mijn hemel, een paar maanden geleden dacht ik nog vrij makkelijk over deze decembermaand, maar daar kom ik nu toch echt van terug. Wat een ‘spagaat-maand’. lees verder

De tijd zit niet stil.

De tijd zit niet stil, mijn hemel, wat gaat het toch allemaal snel. Snel wat betreft dit jaar, wat betreft het opgroeien van de kinderen, ja eigenlijk wat betreft alles. De maand december, alweer de laatste maand van het jaar. Nog een paar weken en we stappen 2020 binnen. Alhoewel, min of meer zijn de eerste stappen binnen 2020 alweer gezet.

Zo belde van de week een vriend om een afspraak te maken. U voelt hem al, dat werd natuurlijk pas in 2020. Afgelopen week waren we bij de tandarts, vervolgafspraak, u raadt het al, in 2020. Ja, en zo heeft de tijd eigenlijk geen drempels, geen momenten van rust. Wel in onze hoofden, maar zeker niet in het werkelijke leven. lees verder

Mooie, maar tegelijkertijd ook zware tijden.

Het zijn momenteel mooie, maar tegelijkertijd ook zware tijden. Het is hard werken, in velerlei opzichten. De maand december is altijd al een drukke maand, maar ditmaal is de maand ook extra beladen. Voor het eerst Sinterklaas vieren zonder Ellen, voor het eerst kerst vieren en ga zo maar door.

Het is ook precies de maand geweest waarin de uitersten van de ziekte zich regelmatig deden gelden bij Ellen verleden jaar. Het ene moment voelde ze zich goed, om vervolgens het andere moment weer helemaal ‘niets’ te zijn. Neem nu het vieren van Sinterklaas verleden jaar. lees verder

Nog steeds op scherp.

“Binnen 1 jaar, de jongste en de oudste.
Wat een jaar….”

Mijn lichaam staat nog steeds op scherp. Zodra ik maar iets zie of beleef dat lijkt op momenten van het afgelopen jaar, schiet mijn lichaam direct in de hoogste staat van paraatheid. Dat is iets dat me de laatste tijd opvalt. Het is er en ik kan het niet voorkomen. Gelukkig kan ik het gevoel wel relativeren, maar de spanning op zo’n moment is er niet minder om.

Neem een paar weken geleden, rond de klok van half 8 ’s ochtends. Terwijl ik van mijn koffie genoot, ging plotseling mijn mobiele telefoon. Totaal onverwacht, zeker op dit tijdstip. Mijn hart ging tekeer en direct veerde ik op om actie te ondernemen. Het bleek gelukkig nergens voor nodig, het was het buurmeisje die vroeg of ik nog eieren had 🙂 Ze wilde haar vader verrassen met een verjaardagstaart. lees verder