Tag: rene's blog

Privacy, bestaat dat nog wel?!

Privacy, bestaat dat nog wel?! Ik vraag het me af, zeker als ik er wat langer over nadenk. Eind jaren negentig had je een film, The Truman Show. Misschien herinnert u zich de film nog wel. De film gaat over een man die, zonder het zelf te weten, zijn gehele leven al doorbrengt in een fictieve setting. Op deze manier speelt hij de hoofdrol in een realitysoap.

Toentertijd vonden Ellen en ik het een sterke film, maar moesten we wel lachen om het idee of zoiets in het echte leven ook ooit zou kunnen gebeuren. Dat leek ons onvoorstelbaar. Wel, u weet de afloop, een aantal jaren verder…. De realitysoaps zijn niet aan te slepen. Wat hebben we wel allemaal niet gehad op tv?! Denk maar eens aan “Big Brother”, “de Bus”, “De gouden Kooi” of “Utopia”. lees verder

Het loslaten is nu echt begonnen.

Het loslaten is nu echt begonnen, ook voor de jongste. Daar waar de oudste dochter zich al redelijk zelfstandig door het leven beweegt, is de jongste nu ook begonnen aan haar traject op weg naar zelfstandigheid. En dan kan het in ene snel gaan. Als ik naar de oudste dochter kijk en bedenk hoe snel die letterlijk en figuurlijk de afgelopen jaren is gegroeid, dan kan ik me een inbeelding maken van hoe het met de jongste zal gaan verlopen.

De dame is nu officieel 12, dus wat heb je als ouder zijnde dan nog te vertellen?! We hebben een leuke verjaardag gevierd, ze is flink verwend. Eindelijk konden we de verjaardag weer eens met wat mensen samen vieren. Dat was toch wel wennen. Feliciteer je elkaar nu wel of niet met 3 zoenen, geef je elkaar een knuffel? Het was weer even zoeken 🙂 lees verder

Van de bloemetjes en de bijtjes gesproken.

passiebloem

Vandaag wil ik het met u hebben over het verhaal van de bloemetjes en de bijtjes. Ik heb er hard voor moeten werken, lang geduld voor moeten betrachten. De nodige zweetdruppels gelaten, maar het resultaat is er dan ook naar. Bloemetjes en bijtjes naar hartenlust. Ik heb het natuurlijk over mijn tuintje, dat had u vast wel begrepen.

Want van die andere bloemetjes en bijtjes heb ik maar weinig verstand. Dat liet ik aan Ellen over, die was er volgens mij bedrevener in. Zij vertelde altijd wat ik moest doen, ik had geen flauw idee. Ik was dan ook oprecht verbaasd dat van dat soort bloemetjes en bijtjes kinderen konden ontstaan 🙂 Twee zelfs in ons geval en de jongste is trouwens bijna jarig. lees verder

Een vakantie vol deur avonturen!!

Deze vakantie werd een vakantie vol avonturen met deuren, maar gelachen dat we hebben! Mocht u daaraan twijfelen na de blog van verleden week, wees gerust. Ook deze vakantie is er heel wat afgelachen. Het eerste grote avontuur met deuren deze zomer begon tijdens een uitje naar familiepark Drievliet, wie wil dat nu niet?!

Daar gingen we, samen met een goede vriendin en haar twee kinderen, een dagje naar toe. De dag begon al met het feest dat Sara haar ov-kaart niet kon vinden. Duidelijk een zusjeskwaal, want zusterlief is hem ook pas 2 keer verloren, grrr. Niet te vinden, dus dat werd overal een los kaartje voor kopen. Voor de bus, de trein alsmede de tram in Den Haag. lees verder

Een vakantie met twee gezichten.

De zomervakantie zit er op. Een ‘vakantie’ van bijna 9 weken was het. Maar wel een vakantie met twee gezichten. Aan de ene kant was het heerlijk om een tijdje uit de vaste routines te zijn. Aan de andere kant was het ook een, emotioneel gezien, zware vakantie. Juist door rust te nemen, kregen alle gedachten de ruimte om op de voorgrond te treden. Precies zoals ik in de laatste blog voor de vakantie al voorspelde.

Maar het was hard nodig, het ging gewoon niet anders. Na al dat doordenderen van de afgelopen jaren, ook door alle gebeurtenissen met corona, moest ik nu eens aan mijn eigen gezondheid gaan denken. Dus tijd en ruimte voor bezinning en proberen af te kicken van het bijkans heilige ‘moeten’. Bewust heb ik gedurende deze weken ervoor gekozen niets aan sociale media te doen, nauwelijks te fotograferen en te componeren. lees verder

Open brief aan mijn overleden partner, deel 15.

Hoi lieverd,

als laatste blog van dit seizoen een brief aan jou. Ik stop 1 week eerder dan gepland met schrijven. Dit omdat Sara eerder vakantie heeft, maar ook omdat mijn lichaam en geest snakken naar rust. Het was wederom een turbulent jaar en dat begint langzamerhand wel zijn tol te eisen bij me. Het is een emotionele rollercoaster door alle omstandigheden.

Al het gedoe met corona gaat een mens niet in de koude kleren zitten. Maar ook al die belangrijke mijlpalen die de jongste van ons nu bereikt, en die ik niet letterlijk met je kan delen, doet me veel. Haar laatste schooljaar op de lagere school komt ten einde. Ze heeft op dit moment haar kampweek en volgende week volgt het ‘klapstuk’, de eindmusical. lees verder

Visit Us On FacebookVisit Us On YoutubeVisit Us On Instagram