De compositie “Seeking the light” is het vervolg op het stuk “Spring fever”. Het is bedoeld als hoop voor de toekomst. Hoe duister alles momenteel ook is, zeker mondiaal, ik blijf hopen op een mooiere, veiligere, meer vredige toekomst voor iedereen.
Persoonlijk sluit dit nummer ook prima aan bij het jaar 2022 voor mezelf. Hoe dat zit, kunt u hier lezen, “Op zoek naar het licht“.
Op zoek naar het licht, oftewel “Seeking the light”, is het beloofde vervolg op de compositie “Spring fever”, waar eerder de blog ‘Lentekriebels en vrijheid’ over ging. Lange tijd had ik de huidige toestanden in de wereld voor ogen met deze compositie.
Gaandeweg kwam ik tot de ontdekking dat de nieuwe compositie eigenlijk ook perfect symbool staat voor mijn persoonlijk leven dit jaar. Op zoek naar het licht, van duisternis en vaagheid naar steeds meer licht en helderheid.
Spring fever, oftewel lentekriebels, dat is wat ik als inspiratiebron heb gebruikt voor deze video met bijbehorende eigen compositie. Als het goed is, spreken muziek en beelden voor zich. De compositie eindigt ietwat duister als opmaat naar een volgende compositie. Waarom die somberte in zo’n, hopelijk, positieve video? Dat kunt u lezen in de blog die hierbij hoort.
Lentekriebels, herkent u ze?! Nu de lente volop aanwezig is, nemen deze kriebels bij mij nog iedere dag toe. Stijgende temperaturen, maar nog niet te warm, langere avonden. Een lucht vol heerlijke geuren en een natuur die zich van zijn mooiste kant laat zien. Ja, wees dan maar eens bestand tegen deze kriebels.
Als ik ’s avonds in de tuin rustig van een kopje thee geniet en de dag nog eens laat passeren, word ik steevast getrakteerd op een prachtig concert. Hoog in de boom zit daar iedere avond een beroepsmuzikant zijn kunsten te vertonen. Zodra het concert begint, lijkt het alsof alle andere omgevingsgeluiden subiet verstommen.
Vol trots presenteer ik u het eerste resultaat van mijn pogingen om video, audio en poëzie te combineren. “Dissolving the grey”, ‘het grijs oplossen’, iets dat op allerlei manieren geïnterpreteerd kan worden. De energie die vrijkomt als de grijze flarden verdwijnen, de weidsheid die ontstaat bij het oplossen hiervan.
Kleuren geven moed, geven warmte en positiviteit. Net als in het echte leven. Als alles en iedereen dezelfde kleur zou hebben, zou het een verschrikkelijk saaie wereld zijn. Omarm de diversiteit, omarm alle verschillende kleuren. Niets en niemand hoeft uitgezonderd te worden.
Privacy, bestaat dat nog wel?! Ik vraag het me af, zeker als ik er wat langer over nadenk. Eind jaren negentig had je een film, The Truman Show. Misschien herinnert u zich de film nog wel. De film gaat over een man die, zonder het zelf te weten, zijn gehele leven al doorbrengt in een fictieve setting. Op deze manier speelt hij de hoofdrol in een realitysoap.
Toentertijd vonden Ellen en ik het een sterke film, maar moesten we wel lachen om het idee of zoiets in het echte leven ook ooit zou kunnen gebeuren. Dat leek ons onvoorstelbaar. Wel, u weet de afloop, een aantal jaren verder…. De realitysoaps zijn niet aan te slepen. Wat hebben we wel allemaal niet gehad op tv?! Denk maar eens aan “Big Brother”, “de Bus”, “De gouden Kooi” of “Utopia”.
Het is tijd voor verandering, de hoogste tijd!! Dat geldt voor dit gezin op allerlei vlak. Al zullen sommige veranderingen door iedereen graag gewenst zijn. Neem nu de corona, daar zijn we volgens mij allemaal wel klaar mee. In ieder geval wij wel en Sara helemaal. De dame is het ongelooflijk zat en neem haar dat eens kwalijk. Het is aandoenlijk om te zien hoe ze er mee om probeert te gaan.
Het ene moment zegt ze dat ze het allemaal wel begrijpt, dat er niet veel mogelijk is. Om een ander moment te snakken naar bijvoorbeeld het weer eens naar de binnenstad kunnen gaan. Lekker shoppen, lekker struinen in de winkels. Of gewoon even een bioscoopje pakken, weer spontaan langs mensen gaan. Al dat soort, ooit normale, dingen. Dan is ze weer totaal vergeten waarom het niet mag.
Stilte is het woord dat het beste uitdrukt wat ik momenteel weleens mis. Gewoon stilte en rust om me heen. Geen gillende en schreeuwende geluiden. Is dat vreemd, word ik nu een oude man? Met de kinderen dagelijks thuis valt me de afgelopen maanden steeds meer op aan wat voor lawaai de kinderen (en dus ook ik) blootstaan.
Ze kijken, net als de rest van de jeugd, graag naar vloggers, tiktok filmpjes en wat al niet meer. Maar ieder filmpje begint steevast met een schreeuwende persoon die je het gevoel moet geven dat je echt iets mist in je leven als je dit filmpje niet gaat kijken. Waarna het natuurlijk negen van de tien keer eindigt in een anticlimax. Had je daar nu zo voor moeten gillen, dat je schoenveter is gebroken? Ik geef maar een voorbeeld.
Hoi lieverd,
komende zaterdag is het precies 2 jaar geleden dat jouw hart stopte met kloppen. Is het precies 2 jaar geleden dat je je ‘gewonnen’ gaf na een heroïsche strijd tegen een oneerlijke tegenstander. In een gevecht waarbij blijkbaar van te voren al vaststond wat de uitslag zou worden. Je koopt er niets voor, maar wat ben ik nog steeds ongelooflijk trots op de wilskracht die je toen hebt laten zien.
Voor mij nog steeds een bron van inspiratie als ik er zelf in deze hectische tijden weleens een beetje doorheen zit. Jij had geen keuze, jouw lot stond vast en toch ging je ervoor. Wat klaag ik dan, die totaal niet verwikkeld is in een gevecht van leven op dood, als ik het soms zat ben?! Oftewel, niet zeuren maar gewoon doorgaan.
Ik zou je willen zeggen, ik zou je zoveel willen zeggen. Bijvoorbeeld wat voor een bizar jaar het toch weer is geweest. Een jaar dat volledig beheerst wordt door een minuscuul klein virusdeeltje dat de gehele wereld in zijn greep houdt. Dat de mens weer doet beseffen hoe nietig ie eigenlijk is met al zijn zogenaamde kennis en prestaties.
Inderdaad is de mensheid enorm ontwikkeld, vergeleken met een paar eeuwen geleden. Maar wat stellen we toch bar weinig voor. Het leven, o zo heilige leven, is niets meer dan puur geluk als je het mag beleven. Koester dat tijdvak waarin jij bent voorbestemd om, samen met miljarden anderen, het leven te mogen ervaren.
