Een compositie waarin de harp een belangrijke rol speelt. Een song die gaat over dromen en de avonturen die een mens kan beleven in zijn dromen.
Tag: leven
Verbrand dankzij een ijsvogel!!
Geloof het of niet, maar ik ben toch echt verbrand dankzij een ijsvogel! Wat was het gisteren toch een geweldig mooie dag. Een heerlijk temperatuurtje, volop zon; het leek welhaast lente.
Dat iedereen hunkerde naar zo’n dag was in ieder geval goed te merken. Het was een drukte van belang op de wandelpaden. Zo ook bij het “Landje van Gruijters“, een vogelrijk natuurgebied bij mij in de buurt.
De eerste grutto’s en kluten waren gearriveerd, dus het vogelminnend volk was in rep en roer. Mijn idee was wat filmopnames te maken om te gaan gebruiken bij een nieuwe compositie.
5
Een nieuwe song, bedoeld als eerbetoon aan mijn overleden partner.
Bij deze song hoort de blog “Open brief aan mijn overleden partner, deel 17.”
Open brief aan mijn overleden partner, deel 17.
Hoi lieverd,
het is een tijd geleden dat ik je een brief heb geschreven. Maar nu, nu het 5 jaar geleden is dat je bent overleden, kon en wilde ik niets anders dan jou schrijven. Vijf jaar, onvoorstelbaar, als iemand me zou vertellen dat het pas 2 jaar geleden is, zou ik het direct geloven.
De tijd is voorbij gevlogen, maar voor mijn gevoel is de tijd bijkans stil blijven staan. Onzin natuurlijk, want ondertussen is er ontzettend veel gebeurd. Als ik de afgelopen jaren een beetje aan mijn gedachten laat passeren, zou ik niet weten waarmee als eerste te beginnen om je bij te praten.
Kinderen, wat moet je ermee?!
Kinderen, wat moet je ermee?! De afgelopen tijd hielden ze me in ieder geval weer aardig bezig. Twee dames ziek thuis en pa als een soort veredelde “Florence Nightingale” heen en weer rennend tussen de slaapkamers.
Nu viel het voor de jongste gelukkig allemaal nog redelijk mee, ‘gewoon’ heftig verkouden. De oudste daarentegen had het goed te pakken. Bij haar is er sprake van een voorhoofdsholteontsteking.
Mijn hemel, ik heb nooit geweten dat dit zo pijnlijk kan zijn. Wat heeft dat arme kind moeten afzien de afgelopen week. Op het moment van schrijven lijkt het er gelukkig op dat we, met behulp van een flinke dosis pillen, de pijn eindelijk onder controle hebben.
Vol in het gezicht geraakt.
Lieve mensen, er is iets ergs gebeurd. Ik heb iemand vol in het gezicht geraakt. En dan ook nog eens iemand die ik persoonlijk bijzonder hoog heb zitten. Niets voor mij, want geweld keur ik te allen tijden af.
Een klap die bij binnenkomst reeds gegeven werd. Ik heb niet gewacht, welnee, ik haalde direct vol uit. De beste man kwam helemaal uit Duitsland, was ook nog eens jarig, maar blijkbaar maakte het ‘beest’ in mij dat allemaal niets uit.
Ik ben geschokt want ik wist niet dat ik tot zulk een geweld in staat was. U bent gewaarschuwd, zo’n lieverdje ben ik dus niet. Een mens heeft helaas duistere kanten waarvan hijzelf het bestaan niet weet. Oncontroleerbare oerdriften die plots tot uiting komen.
Trotse baas van de koffiemachine.
Vandaag wil ik u kennis laten maken met een trotse baas. Deze zomervakantie was ik namelijk met de meiden in Frankrijk. We maakten per trein een rondrit door Normandië.
Diverse plaatsjes werden aangedaan, waaronder ook het kuststadje Fécamp. We verbleven in een klein hotelletje, gerund door een aardig gezin. Tot mijn grote plezier was het een hotelletje waar voornamelijk Fransen verbleven.
Hoe vaak is het niet dat je in het buitenland overstelpt wordt door de Nederlanders. Niet dat ik daar iets op tegen heb, maar als ik dan eens naar het buitenland ga, wil ik me ook echt in het buitenland wanen.
Dromen van oneindigheid
Dromen van oneindigheid, maar wat is dat eigenlijk? Bestaat oneindigheid wel en hoe zou dat zijn of voelen? We hebben dan wel een mooi symbool voor oneindigheid verzonnen, het Lemniscaat, maar voor het overige is het flink gissen.
Zou oneindigheid aanvoelen als iets rustgevends of zou het er juist een chaos zijn. Is oneindigheid dynamisch of juist zonder enige beweging. Allemaal vragen waar de mens geen antwoord op heeft, maar die wel geregeld door mijn hoofd spoken.
Hoe verhoudt het begrip ’tijd’ zich tot/in de oneindigheid? Ook zo’n vraag waar ik het antwoord niet op kan geven. De schrijfster Anjet Daanje heeft hier een fascinerend laatste hoofdstuk aan gewijd in het schitterende boek “Het lied van ooievaar en dromedaris”.
Feest met de vrolijk kwetterende vriendjes.
Feest met de vrolijk kwetterende vriendjes, het klinkt welhaast als de titel van een voorleesboek voor de kleintjes 🙂 Maar in dit vluggertje wil ik u toch kennis laten maken met die vriendjes.
Die aandacht verdienen ze, want iedere dag weer vullen ze mijn tuin vol vrolijk gekwetter, gespatter en gewroet door struiken en zand. Dat allemaal sinds ik mijn achtertuintje heb omgebouwd tot groene oase.
Nadat ik ook nog eens twee vogelbadjes had geplaatst, waren de vriendjes helemaal niet meer weg te krijgen uit de tuin. En gelukkig maar, want wat een gezelligheid brengen ze.
Moeders is nooit ver weg.
Moeders is nooit ver weg. Dat viel me de afgelopen maanden nog eens extra op. Bewust had ik me een tijdje aan het sociale medialeven onttrokken om alle aandacht binnen het eigen gezin te houden. Zodoende had ik ruimschoots de tijd om mijn dochters weer eens intensief te aanschouwen.
Het gaat in ene erg hard met de meiden. Ze worden steeds zelfstandiger en ontwikkelen zich meer en meer tot onafhankelijke individuen. Eigen keuzes worden gemaakt en de inbreng van vaders beperkt zich steeds meer tot de pinpas😀
