inspiratie Archieven - Pagina 6 van 20

Open brief aan mijn overleden partner, deel 16.

Hoi lieverd,

ik had de dringende behoefte om je weer eens te schrijven. Er is van alles in beweging in mijn leven en daar wil ik je graag deelgenoot van maken. Om maar direct met de deur in huis te vallen, het belangrijkste nieuwtje is dat ik voor onbepaalde tijd ga stoppen met de blog. Niet omdat ik het niet leuk vind om te schrijven, maar omdat mijn intuïtie me vertelt dat dit momenteel het meest verstandig is.

Ik heb tijd en ruimte nodig om me te bezinnen. Er zijn teveel dingen die ik wil en er is te weinig tijd om ze allemaal uit te voeren. Zeker als de primaire taak het opvoeden van de kinderen is en het draaiende houden van het huishouden. Ik heb geprobeerd deze taken te vervullen naast al datgene dat ik voor mezelf nog wilde. Maar dat is gewoon een kansloze missie. lees verder

Een herrieschopper is de mens!!

Een herrieschopper is de mens, het spijt me om het te moeten zeggen. Maar volgens mij ligt daar toch een aardige kern van waarheid in. Ons soort, de homo sapiens, vindt zichzelf heel wat, maar hoe lang lopen we nu eigenlijk hier pas op deze aardbol rond?! In een eerdere blog vertelde ik al dat de aarde zo’n 4,5 miljard jaar oud is, waarvan wij, de zogenaamde moderne mens, zo’n 300.000 jaar nu mee hebben gemaakt.

Met die kanttekening dat de eerste beschaving pas rond 4500 voor Christus ontstond. De Sumerische beschaving in de zogeheten vruchtbare sikkel. Een gebied in het Midden-Oosten waar rond 10.000 voor Christus de landbouw werd uitgevonden. Dus lieve mensen, we zijn nog absolute broekies op deze aardbol. En een herrieschopper dat de mens is! lees verder

Kinderen worden zo snel groot.

Kinderen worden zo snel groot, mijn hemel. Zo moet je ze nog het flesje geven en voor je het weet leiden ze een eigen leven. Ik moest er vooral aan denken toen pasgeleden mijn oudste dochter 15 werd. Dat is toch geen meisje meer, maar intussen een halfvolwassen vrouw. Ze weet wat ze wil, ze kan haar keuzes beredeneren en gaat volledig haar eigen gang. Dit in positieve zin bedoeld trouwens.

De ochtend van haar verjaardag moesten beide meiden eerst naar school. Samen op de fiets, tas voorop en rijden maar. Niets meer naar school brengen, niets meer van een gedagkusje, maar gewoon “doei pap” en vertrokken zijn ze. Die ochtend zat ik in de huiskamer en plotseling overviel me het gemis van Ellen. Zo heftig, zo intens, ik wilde bijna uit huis vluchten. lees verder

Privacy, bestaat dat nog wel?!

Privacy, bestaat dat nog wel?! Ik vraag het me af, zeker als ik er wat langer over nadenk. Eind jaren negentig had je een film, The Truman Show. Misschien herinnert u zich de film nog wel. De film gaat over een man die, zonder het zelf te weten, zijn gehele leven al doorbrengt in een fictieve setting. Op deze manier speelt hij de hoofdrol in een realitysoap.

Toentertijd vonden Ellen en ik het een sterke film, maar moesten we wel lachen om het idee of zoiets in het echte leven ook ooit zou kunnen gebeuren. Dat leek ons onvoorstelbaar. Wel, u weet de afloop, een aantal jaren verder…. De realitysoaps zijn niet aan te slepen. Wat hebben we wel allemaal niet gehad op tv?! Denk maar eens aan “Big Brother”, “de Bus”, “De gouden Kooi” of “Utopia”. lees verder

Het loslaten is nu echt begonnen.

Het loslaten is nu echt begonnen, ook voor de jongste. Daar waar de oudste dochter zich al redelijk zelfstandig door het leven beweegt, is de jongste nu ook begonnen aan haar traject op weg naar zelfstandigheid. En dan kan het in ene snel gaan. Als ik naar de oudste dochter kijk en bedenk hoe snel die letterlijk en figuurlijk de afgelopen jaren is gegroeid, dan kan ik me een inbeelding maken van hoe het met de jongste zal gaan verlopen.

De dame is nu officieel 12, dus wat heb je als ouder zijnde dan nog te vertellen?! We hebben een leuke verjaardag gevierd, ze is flink verwend. Eindelijk konden we de verjaardag weer eens met wat mensen samen vieren. Dat was toch wel wennen. Feliciteer je elkaar nu wel of niet met 3 zoenen, geef je elkaar een knuffel? Het was weer even zoeken 🙂 lees verder

Van de bloemetjes en de bijtjes gesproken.

Vandaag wil ik het met u hebben over het verhaal van de bloemetjes en de bijtjes. Ik heb er hard voor moeten werken, lang geduld voor moeten betrachten. De nodige zweetdruppels gelaten, maar het resultaat is er dan ook naar. Bloemetjes en bijtjes naar hartenlust. Ik heb het natuurlijk over mijn tuintje, dat had u vast wel begrepen.

Want van die andere bloemetjes en bijtjes heb ik maar weinig verstand. Dat liet ik aan Ellen over, die was er volgens mij bedrevener in. Zij vertelde altijd wat ik moest doen, ik had geen flauw idee. Ik was dan ook oprecht verbaasd dat van dat soort bloemetjes en bijtjes kinderen konden ontstaan 🙂 Twee zelfs in ons geval en de jongste is trouwens bijna jarig. lees verder

Een vakantie met twee gezichten.

De zomervakantie zit er op. Een ‘vakantie’ van bijna 9 weken was het. Maar wel een vakantie met twee gezichten. Aan de ene kant was het heerlijk om een tijdje uit de vaste routines te zijn. Aan de andere kant was het ook een, emotioneel gezien, zware vakantie. Juist door rust te nemen, kregen alle gedachten de ruimte om op de voorgrond te treden. Precies zoals ik in de laatste blog voor de vakantie al voorspelde.

Maar het was hard nodig, het ging gewoon niet anders. Na al dat doordenderen van de afgelopen jaren, ook door alle gebeurtenissen met corona, moest ik nu eens aan mijn eigen gezondheid gaan denken. Dus tijd en ruimte voor bezinning en proberen af te kicken van het bijkans heilige ‘moeten’. Bewust heb ik gedurende deze weken ervoor gekozen niets aan sociale media te doen, nauwelijks te fotograferen en te componeren. lees verder

Open brief aan mijn overleden partner, deel 15.

Hoi lieverd,

als laatste blog van dit seizoen een brief aan jou. Ik stop 1 week eerder dan gepland met schrijven. Dit omdat Sara eerder vakantie heeft, maar ook omdat mijn lichaam en geest snakken naar rust. Het was wederom een turbulent jaar en dat begint langzamerhand wel zijn tol te eisen bij me. Het is een emotionele rollercoaster door alle omstandigheden.

Al het gedoe met corona gaat een mens niet in de koude kleren zitten. Maar ook al die belangrijke mijlpalen die de jongste van ons nu bereikt, en die ik niet letterlijk met je kan delen, doet me veel. Haar laatste schooljaar op de lagere school komt ten einde. Ze heeft op dit moment haar kampweek en volgende week volgt het ‘klapstuk’, de eindmusical. lees verder

Blik op de toekomst gericht.

Afgelopen week ontving ik een berichtje van een oude vriend. Hij stelde voor weer eens af te spreken, samen met een andere oude vriend. Dit na elkaar al wat jaartjes niet meer echt gezien te hebben. Met beide mannen heb ik heel wat avonturen beleefd in mijn twintiger, begin dertiger jaren. We zaten samen in een band, we gingen naar heel wat concerten en deelden de nodige uurtjes in de kroeg met elkaar.

Toch is er in de loop der jaren slijtage gekomen in de band tussen elkaar. Op een volstrekt natuurlijke manier overigens, dus niet door ruzies of andere nare dingen. Over beiden zou ik werkelijk geen kwaad woord kunnen spreken en koester ik de mooie momenten die we met elkaar hebben gedeeld. Maar deze jongen stopte met de band, werd vader, verloor zijn wilde haren en kreeg andere interesses. lees verder

Wat is ze toch mooi!!

Het leven verwordt
als uniek en bijzonder
met plezier verwoord.

Wat is ze toch mooi, lieve mensen!! Ik raak er niet over uitgepraat, ik blijf van haar genieten. Maar eerst iets anders moois, ik ben namelijk ingeënt. Ik ben nu officieel de trotse bezitter van een vaccinatie met het Janssen vaccin. Prompt dat een half uur na mijn inenting besloten werd te stoppen met het geven van het Janssen vaccin aan de grote massa, maar dat mag de pret niet drukken. Een jaar geleden was er nog niet eens een vaccin, dus ik ben reuzeblij. lees verder