inspiratie Archieven - Pagina 5 van 20

Ik schaam me voor Nederland.

Ik schaam me voor Nederland, mijn eigen land. Het land waar ik ben geboren, het land waar ik van hou. Maar als ik de beelden zie van de zogenaamde vluchtelingenopvang in Ter Apel, schaam ik mij diep.

Zonder in een discussie terecht te willen komen over wie een ‘echte vluchteling’ en wie niet. Daarvoor is het klimaat helaas tegenwoordig te gepolariseerd. Discussies zijn hierdoor bijna onmogelijk geworden. Je bent met ons of je bent tegen ons. Een middenweg bestaat niet meer. Ik laat nu slechts mijn hart spreken. lees verder

Een kleine levensles in geluk.

Geluk zit in een klein hoekje. Geluk voor jezelf alswel het geven van geluk aan je medemens. Gisteren kon ik mijn jongste dochter hier een mooi levenlesje in geven.

Al jaren is zij in het bezit van een step, maar het laatste jaar stond deze voornamelijk stof te happen in de schuur. Ja, dochterlief komt in een nieuwe levensfase.

Al eerder had ik geopperd om de step aan het buurjongetje te geven, maar toen was de tijd er duidelijk nog niet rijp voor. Ze was nog te gehecht aan haar step.

Gisteren was het dan toch zover, het leek haar een goed plan om de step weg te geven. Het buurjongetje speelde buiten, dus een mooi moment om hem erbij te roepen. lees verder

Het is druk in de perenboom.

Het is druk in de perenboom in deze tijd van het jaar. De peren zijn rijp en dat zullen we weten! Los van de peren die voor eigen consumptie zijn, is het namelijk ook een smulfestijn voor de dierenwereld. Aangetrokken door de zoete, weeïge geur van langzaam rottende peren, is het een komen en gaan van vogels, wespen en vlinders.

Het aantal atalanta’s dat zich iedere dag ten goede doet aan de peren is haast niet bij te houden. Een perenboom in een klein stadstuintje, het is een weelde. Maar de eerlijkheid gebiedt te vertellen dat toen wij zo’n 19 jaar geleden het huis kochten, ik degene was die de boom wilde verwijderen. lees verder

Vrijheid

Vrijheid als kloppend hart van beschaving,

zou niet beschermd behoeven te worden.

Het zou een vanzelfsprekendheid moeten zijn,

voor een ieder levend wezen hier op aarde.

Maar als zo vaak, is de werkelijkheid weerbarstig,

wordt vrijheid voortdurend belaagd.

Aangetast, vergiftigd door onnozelen,

zij die voor ons menen te weten wat vrijheid is.

Jouw ideeën, jouw gedachten opleggen aan anderen,

is nu net waar vrijheid niet voor staat.

Is het angst, machtswellust wat hen drijft?

Het maakt ook niet uit.

Begrijp dat ieder op deze aarde, lees verder

Lentekriebels en vrijheid.

Lentekriebels, herkent u ze?! Nu de lente volop aanwezig is, nemen deze kriebels bij mij nog iedere dag toe. Stijgende temperaturen, maar nog niet te warm, langere avonden. Een lucht vol heerlijke geuren en een natuur die zich van zijn mooiste kant laat zien. Ja, wees dan maar eens bestand tegen deze kriebels.

Als ik ’s avonds in de tuin rustig van een kopje thee geniet en de dag nog eens laat passeren, word ik steevast getrakteerd op een prachtig concert. Hoog in de boom zit daar iedere avond een beroepsmuzikant zijn kunsten te vertonen. Zodra het concert begint, lijkt het alsof alle andere omgevingsgeluiden subiet verstommen. lees verder

Dissolving the grey

Vol trots presenteer ik u het eerste resultaat van mijn pogingen om video, audio en poëzie te combineren. “Dissolving the grey”, ‘het grijs oplossen’, iets dat op allerlei manieren geïnterpreteerd kan worden. De energie die vrijkomt als de grijze flarden verdwijnen, de weidsheid die ontstaat bij het oplossen hiervan.

Kleuren geven moed, geven warmte en positiviteit. Net als in het echte leven. Als alles en iedereen dezelfde kleur zou hebben, zou het een verschrikkelijk saaie wereld zijn. Omarm de diversiteit, omarm alle verschillende kleuren. Niets en niemand hoeft uitgezonderd te worden. lees verder

Dissolving the grey

Het grijs oplossen lees verder

Stilte, maar zeker geen rust.

Stilte, maar zeker geen rust. Dat is een mooie omschrijving voor de afgelopen maanden. Na het plaatsen van de laatste blog, half november verleden jaar, is het rondom mijn persoontje aardig stil gebleven. Even afstand van alle sociale media, een moment van bezinning.

Alhoewel, de feestmaand december volgde al vrij snel, dus van rust was weinig sprake binnen het gezin 🙂 Het nieuwe jaar startte wel rustiger. Zodoende kwam de de ruimte om tot bezinning te komen. In het begin was dat wel even wennen en zeker niet altijd even leuk. lees verder

Mijn plek.

Aan de rand van de vermeende beschaving,
in een klein stukje niemandsland.
Waar de mens zijn sporen weliswaar al heeft geplaatst,
kun je, met enige moeite, de stilte nog horen.

Even weg uit de benauwende hectiek,
waar gedachten worden vermalen onder het gewicht van de almaar voortrazende maatschappij.
Daar is mijn plek.

Terwijl de zon zijn stralen over het water laat glijden,
het groen liefdevol verkleurt.
De uiteinden mijn lichaam zachtjes verwarmen,
ben ik even samen met jou.

Ik schreeuw, ik roep, ik denk, ik laat los,
maar samen met jou.
Wolken passeren, vogels fluiten hun lied,
de wind heeft vrij spel.

Ik beklim langzaam de stralen,
stijg steeds verder tot daar waar de hemel begint.
Even zijn we met elkaar verbonden,
door de stralen van de zon.

Je roept me, ik hoor je, ik voel je,
je luistert en geeft me raad.
Geeft me de kracht en moed om door te gaan.
Langzaam gaat de zon onder en laat ik je weer los.

Dat kleine stukje groen,
voor velen zo nietszeggend,
is voor mij altijd waar we even samen zijn.
Mijn plek, onze plek. lees verder

Vervlochten tot één wereld.

Terwijl de mist mij omarmt,
zijn mantel liefdevol om mij vlijt.
Het geluid dempt en de wereld overzichtelijk maakt,
vervult het hart zich met geluk.

Juist nu worden zintuigen extra geprikkeld,
krijgt ieder detail zijn verdiende licht.
En mag het voor een aandachtig publiek,
stralen in het witte decor.

Zie hoe de takken van de nog kale bomen,
een voorstelling geven vol gratie en kracht.
Kronkelend en klimmend hun weg omhoog vindend,
vormen de grillige lijnen een fascinerend schouwspel.

Het zachte mos op bomen en aarde, lees verder