inspiratie Archieven - Pagina 14 van 20

De kille cijfers vertellen het verhaal

Soms heb je even een geheugensteuntje nodig om te realiseren wat er zich allemaal heeft afgespeeld de afgelopen jaren. Voor mijn gevoel zijn deze jaren voorbij gevlogen. Ik heb moeite te herinneren wat er allemaal wel niet in is gebeurd. Wel weet ik dat ik deze jaren als bijzonder hectisch heb ervaren.

Toevallig kwamen 2 gebeurtenissen in dezelfde week voorbij. Zodoende werd ik weer eens getriggered na te denken over de afgelopen periode. Ten eerste kreeg ik een uitnodiging van een vriendin die zestig gaat worden. Daar ‘schrok’ ik wel even van, want voor mijn gevoel was ze net in de vijftig. Maar ja, zoals u allemaal weet, staat de tijd niet stil. lees verder

De appel valt niet ver van de boom

De appel valt niet ver van de boom. U kent dit spreekwoord vast wel. Het komt er op neer dat kinderen, wat betreft karakter, vaak op hun ouders lijken. Ik moest daar afgelopen week aan denken toen ik de jongste telg zo lekker bezig zag. Volledig zichzelf, volledig Sara, maar tegelijkertijd ook zoveel Ellen 🙂

Wat dat betreft is Ellen nooit ver weg binnen ons gezin. Sara lijkt niet alleen op haar, ze heeft ook nog eens dezelfde ‘streken’. Ze neemt geen blad voor de mond en haar lichaamstaal maakt absoluut duidelijk hoe ze over dingen denkt. In positieve als wel in negatieve zin welteverstaan dan 🙂 Alleen die blik van haar al, als haar iets niet zint of als ze iets van je wilt. lees verder

Daar sta je dan….

Daar sta je dan, in velerlei opzichten. De zomervakantie voorbij, de start van een nieuw schooljaar voor de meiden. Een nieuw jaar, ook voor mij. Daar sta je dan, net als dertig jaar geleden, kijkend voor de spiegel. Een zelfde persoon, weliswaar een stuk ouder en kaler, maar eigenlijk opnieuw starend naar een persoon die staat aan het begin van een nieuw avontuur.

Dertig jaar geleden natuurlijk onder geheel andere omstandigheden, met compleet andere verwachtingen. Maar ook nu, na zes weken zomervakantie en wat tijd voor bezinning, beklijft bij mij het gevoel dat ik weer opnieuw moet beginnen. De allerbelangrijkste vraag die ik me deze vakantie op een gegeven moment heb gesteld is toch wel “wat wil ik eigenlijk nog in dit leven?” lees verder

Open brief aan mijn overleden partner, deel 3

Hoi lieverd,

hoe is het met je, vermaak je je nog een beetje? Het is zowat zomervakantie. Wat zullen dat een confronterende weken worden zo zonder jou. Dat ik er nu alleen voor sta, het zij zo, maar dat ik alle gebeurtenissen de komende weken niet meer direct met je kan delen, dat zal moeilijk zijn.

Hoe vaak zaten we in de zomervakanties niet ’s avonds nog even lekker na te praten over de dag of over de plannen voor de volgende dagen. Nu moet ik alles in mijn eentje regelen, nu moet ik alle belevenissen in deze vakantie met mezelf delen. Naarmate de tijd verstrijkt, wordt het missen van jou steeds groter. lees verder

Het wordt tijd voor vakantie

At Hodson Street – Cry without tears ©2019″

Voor Dorien, een bijzondere vrouw
Dank voor alles, het ga je goed….

Het wordt tijd voor vakantie. Nog 2 weekjes en dan barst de zomervakantie in alle hevigheid los. Zes weken hebben de kinderen vrij en kunnen ze volop papa terroriseren 🙂 Nee hoor, we gaan de komende weken lekker van elkaar genieten. We zijn alle drie hard toe aan wat vakantie. Wat een jaar…..

De afgelopen jaren was het al nooit normaal in de zomervakantie. Iedere keer was Ellen ziek of moest ze een operatie ondergaan. Dit wordt, hopelijk, de eerste vakantie in jaren die gewoon gaat verlopen. Geen ziekte, geen gewijzigde plannen, gewoon een paar weken op reis en gezellig dagjes uit. lees verder

Er is geen ontkomen aan.

Er is geen ontkomen aan, in velerlei opzichten. Denk bijvoorbeeld alleen maar aan het weer van vorige week. Mijn hemel, wat ging het af en toe te keer. Ik kan me niet gauw een moment herinneren dat het zo heftig noodweer is geweest. En dat dan niet eenmaal, nee, een aantal dagen achter elkaar.

Alsof de atmosfeer geen enkele vorm van opwarming of wat dan ook kon verdragen. Wat een instabiliteit, wat een natuurgeweld. Heftige slagregens en een onweer dat zo fel was. Een continue lichtende hemel en donderslagen die welhaast uit de tenen van de hemel leken te komen. lees verder

Op safari door de Kennemerduinen

Deze week neem ik u mee op safari door de Kennemerduinen. Jawel, weliswaar niet op olifantenjacht maar ook in onze Nederlandse duinen kun je prima op safari. Neemt u maar eens kennis van alle gevaren en ontberingen die uw gastheer soms trotseert om u van de beste en meest spectaculaire foto’s te voorzien 🙂

Zo was ik pas geleden een ochtend heerlijk in de duinen. Op zich niets bijzonders zo op het eerste oog. Mooi weer, fris windje, wat wolkjes aan de lucht en lekker rustig. Helaas nog geen enkele libelle te ontdekken, daarvoor is het blijkbaar nog steeds te koud. Ik zou graag weer wat fraaie foto’s van deze prachtige beestjes hebben willen schieten, maar u zult het voorlopig nog even moeten stellen met de foto’s uit de blog van vorig jaar: “Deze week de afgelopen week“. lees verder

Open brief aan mijn overleden partner, deel 2

Hoi lieverd,

vandaag is het moederdag. Het leek me een geschikt moment om weer eens een brief aan je te schrijven. Moederdag 2019, wat een verschil met de vorige moederdag. Een jaar zit er tussen, maar het lijkt wel een eeuwigheid. Verleden jaar vierden we moederdag met jou als stralend middelpunt. Je was flink aan het re-integreren op het werk en niets leek ons in de weg te staan om weer voluit te genieten van het leven.

En kijk nu eens, een jaar later, mijn hemel, zo cru kan het leven dus zijn. Toch zijn we vandaag met jou bezig, wij alle drie. Sara heeft een mooi juwelendoosje voor je gemaakt op school met een prachtig gedicht erbij. De lieve schat heeft het de afgelopen dagen zelfs nog verstopt voor je zodat je het niet kon zien. Ik kan het niet nalaten het gedichtje even voor te dragen. Sara vond het prima dat ik dat doe, ik vind het zo knap gedaan door haar. Moet je horen wat ze aan je schrijft, als dat niet rechtstreeks uit het hart komt. lees verder

Toen werd het stil….

Toen werd het stil, oorverdovend stil. Na twee weken vol activiteiten en kinderen om me heen, werd het begin deze week in ene stil. De twee weken durende meivakantie zit er op, de scholen zijn weer begonnen. En eerlijk gezegd vind ik dat wel even heerlijk. Twee weken vakantie waarin bovenal duidelijk werd dat we nog maar met z’n drietjes zijn.

Alles voelde als een spagaat, voelde zo dubbel aan. Aan de ene kant doe je leuke dingen en heb je plezier en aan de andere kant vreet het gemis voortdurend aan je. Niet alleen aan mij, maar ook duidelijk aan de kinderen. Twee lange weken waarin mijn rol bestond uit het continue manoeuvreren tussen kinderen vermaken en kinderen begeleiden. lees verder

Ik weet niet wat ik wil

Ik weet niet wat ik wil

Ik zou willen schreeuwen, ik zou willen zwijgen.

Ik zou willen rennen, willen wegkruipen

in het donkerste holletje dat er maar bestaat.

Ik weet niet wat ik wil…..

Dat gevoel, dat continue gevoel verdwijnt maar niet.

Een schroeiende pijn, door mijn lijf, door mijn ziel.

Steeds intenser, uur na uur, dag na dag.

Natuurlijk verdraag ik het, ik klaag ook niet.

Vergeleken bij jouw geleden pijn is het niets.

Maar o, wat kan missen pijn doen.

En missen doe ik je, steeds meer.

Nu de rust langzaam wederkeert, lees verder