De tijd nemen als iets wordt verwoord, voordat het tot een chaos verwordt?!
Dat is wat het leven juist zo boeiend maakt, afwisselend en fijn.
De trein zonder bestemming, eeuwig rijdend zonder plan.
Ben ik thuisgekomen, gevonden de rust, waarin ik eindelijk mezelf wezen kan.
“Feest aan het Spaarne”
Zelden brengt een splitsing saamhorigheid, maar jou is het gegeven.
Met sierlijke bewegingen verdeel jij, nonchalant en ogenschijnlijk zonder veel inspanning, de stad in twee.
Gescheiden van elkaar, maar onlosmakelijk en met genoegen één geheel, Haarlem. Bruisend, vol energie, net als jouw wezen.
Prachtig om te zien hoe jij verbindt door te scheiden.
Het wordt druk op zee….Het leven is een grote ontdekkingstocht. Daar kwam ik afgelopen week maar weer eens achter. Niet alleen is het een ontdekkingstocht wat betreft de wereld om je heen, maar zeer zeker ook een tocht naar wie je zelf bent. Dacht ik een redelijk rustig persoon te zijn, bleek deze week toch in ene maar mooi het tegendeel. Binnen een minuut ontplofte ik tegen een persoon om wat voor redenen dan ook. Onverwacht voor die persoon, maar ook zeker voor mijzelf. Zo extreem kan ik me niet herinneren. Hoog tijd voor een openbare boetedoening 🙂
Liefdesdans der libellenDat is gelukkig niet aan de orde. Laten we het ook maar lekker zo houden, één keer die ellende is al één keer teveel. Daarom de gekozen song “Two souls, one mind”, vond ik toch zeker op zijn plaats hier. Ik ben trots op je, partner!! Terecht, 2 zielen, één gedachte 🙂
Geef mij maar deze bal….Koning Voetbal regeert de komende weken weer. Hoera, wat een feest. De laatste jaren moet ik echt moeite doen om een stukje wedstrijd te bekijken. Waar ik vroeger nog wel enthousiast van het spelletje kon worden, is dat in de loop der jaren compleet verdwenen. Dit komt niet zozeer door het voetbal zelf als wel door alle bijkomende fenomenen.
Pas geleden liep ik met mijn oudste dochter in de supermarkt. Bij de kassa aangekomen werden we door een enigszins excentriek mannetje aangesproken. Of ie even voor ons mocht met zijn boodschappen. Helaas pindakaas, want we hadden allemaal evenveel boodschappen. Vervolgens probeerde hij hetzelfde bij andere kassa’s met als resultaat dat toen wij klaar waren, hij nog steeds in de rij stond. Een apart mannetje maar continue vriendelijk lachend.
Van de week liep ik weer eens in de Kennemerduinen. Het was fantastisch weer, zonnetje hoog in de lucht en een lekker verkoelend zeewindje dat de boel luchtig hield. Ik moest denken aan een artikel dat ik die ochtend had gelezen over John Muir, een Schots-Amerikaanse natuurbeschermer cq. schrijver. Tevens één van de stichters van de Sierra Club, heden ten dage één van de grootste natuurbeschermingsorganisaties in Amerika.
Pas geleden werd mijn moeder door Ziggo, de kabelmaatschappij, gebeld met de mededeling dat ze haar contractafzegging hadden ontvangen en dat ze binnen enkele dagen van telefonie, tv en internet afgesloten zou worden. Vol verbazing vroeg mijn moeder hoe ze hierbij kwamen, want ze had haar contract nooit opgezegd. Dat gaf de computer aan werd haar medegedeeld en dus was het toch echt zo.
