dagelijks leven Archieven - Pagina 2 van 6

Wat is ze toch mooi!!

Het leven verwordt
als uniek en bijzonder
met plezier verwoord.

Wat is ze toch mooi, lieve mensen!! Ik raak er niet over uitgepraat, ik blijf van haar genieten. Maar eerst iets anders moois, ik ben namelijk ingeënt. Ik ben nu officieel de trotse bezitter van een vaccinatie met het Janssen vaccin. Prompt dat een half uur na mijn inenting besloten werd te stoppen met het geven van het Janssen vaccin aan de grote massa, maar dat mag de pret niet drukken. Een jaar geleden was er nog niet eens een vaccin, dus ik ben reuzeblij. lees verder

Zoektocht naar de eigen identiteit.

De fase waarin we met ons drietjes zich momenteel bevinden, laat zich het beste omschrijven als een zoektocht naar de eigen identiteit. Het (opnieuw) zoeken naar een eigen identiteit nu Ellen overleden is. Niet binnen de omgang met elkaar, die weg hebben we wel aardig gevonden. Nee, zie het meer nu in de richting van toekomstdromen, op persoonlijk maar bijvoorbeeld ook op huiselijk vlak. Hoe zie je een toekomst zonder Ellen voor je? Zou je dingen in huis anders willen hebben?

Durf je afstand te doen van voorwerpen waar een verleden met Ellen aan vastzit? Over dit soort vragen had ik pas geleden een mooi maar ook emotioneel gesprek met de oudste. Zij zou bijvoorbeeld bepaalde dingen wel anders willen in huis. Ze vroeg onder andere waarom er nog steeds een groot wijnrek in de woonkamer staat, terwijl er niemand wijn drinkt. lees verder

Zomaar een dag uit het leven van een ‘huismuts’.

Vandaag wil ik u eens zomaar een dagje ‘meenemen’ in het leven van deze ‘huismuts’. Er zijn namelijk van die dagen waarop je je afvraagt of het misschien beter was geweest om in je bed te blijven. Je herkent ze helaas pas altijd als je midden in de ellende zit. Tja, en om dan terug naar je bed te gaan, gaat ook zo lastig.

Neem afgelopen week, de start van de nieuwe week. Het was regenachtig weer. Ik moest om kwart voor negen bij de kapper zijn, de rest van de ochtend had ik gereserveerd voor mezelf. De meiden hadden een extra lang weekeinde gehad, het huis was vol logees geweest. Beide dames waren zowaar in de ochtend op school. Dus dat buitenkansje moest ik niet onbenut laten. lees verder

Mijn dochter nu al aan de drugs?!

Is mijn oudste dochter nu al aan de drugs?! Het zal toch niet waar zijn?! Feit is dat de voortekenen niet gunstig zijn. Al een paar jaar geleden speelden mijn beide dochters regelmatig voor dealer in huis. Het was een favoriet ‘spelletje’ van ze, de een wilde stuff hebben en de ander verkocht het. Met bijbehorend gefluister en gesis en zakjes gevuld met een wit goedje.

Toen hebben we niet ingegrepen en moesten we er zelfs om lachen als volwassenen zijnde. Om de hoek zit namelijk een drukbezochte coffeeshop, dus de meiden hadden allang door wat zich daar mede afspeelde. Dat krijg je ervan als je in de grote stad gaat wonen. Dat krijg je er dus van als je als ouder zijnde niet goed oplet. Nu zit ik misschien wel met de gebakken peren, leest u namelijk onderstaand verhaal maar eens. lees verder

Tijd voor verandering!!

Het is tijd voor verandering, de hoogste tijd!! Dat geldt voor dit gezin op allerlei vlak. Al zullen sommige veranderingen door iedereen graag gewenst zijn. Neem nu de corona, daar zijn we volgens mij allemaal wel klaar mee. In ieder geval wij wel en Sara helemaal. De dame is het ongelooflijk zat en neem haar dat eens kwalijk. Het is aandoenlijk om te zien hoe ze er mee om probeert te gaan.

Het ene moment zegt ze dat ze het allemaal wel begrijpt, dat er niet veel mogelijk is. Om een ander moment te snakken naar bijvoorbeeld het weer eens naar de binnenstad kunnen gaan. Lekker shoppen, lekker struinen in de winkels. Of gewoon even een bioscoopje pakken, weer spontaan langs mensen gaan. Al dat soort, ooit normale, dingen. Dan is ze weer totaal vergeten waarom het niet mag. lees verder

April doet wat hij wil

April doet wat hij wil, duidelijker kan dit niet bevestigd worden dan met het weer van de afgelopen dagen. Zo was ik midden in de week heerlijk in de tuin mijn nieuw verworven plantjes aan het fotograferen. Zwetend in de warme zon, gehuld in slechts een t-shirt (en broek natuurlijk 🙂 ), lag ik languit in de tuin heerlijk mijn hobby te beoefenen. Zouden de warmere dagen nu eindelijk gaan aanbreken?

Om vervolgens de dagen erna weer de winterjas van stal te moeten halen met als ‘hoogtepunt’ het weer op tweede paasdag. Sneeuw, regen, hagel, storm, snijdende kou, het leek wel weer hartje winter. Weg warmte, nauwelijks voor te stellen dat een paar dagen ervoor het welhaast zomer leek. Ja, april doet wat hij wil, daar valt geen speld tussen te krijgen. lees verder

De mens stelt niet veel voor.

De mens stelt niet veel voor. We vinden ons wel heel wat, maar ach wat zijn we onbeduidend in het grote geheel. Dat bedacht ik me maar weer eens toen ik een boekje over astronomie las. “Een kleine introductie in de sterrenkunde” van Govert Schilling. Een aanrader om eens te lezen als u zich afvraagt wat wij, als mens, nu eigenlijk voorstellen in het grote geheel.

Het zet de lezer weer met beide beentjes op de grond en doet je beseffen dat de mens behoorlijk nietig is. Ten eerste bevolken wij deze planeet pas zo’n 300.000 jaar in de huidige vorm als Homo sapiens. Dit terwijl de aarde zelf zo’n 4,5 miljard jaar bestaat. Dus onze soort stelt wat bestaansrecht op aarde al niks voor. Planten en dieren bevolkten al heel wat miljoenen jaren eerder onze aardbol. lees verder

Laat de lente nu maar komen.

Laat de lente nu maar komen. Ik weet het, ik ben er vroeg bij dit jaar. Maar dat gevoel heb ik gewoon, nu de sterfdag van Ellen is geweest. Wekenlang heb ik ’toegeleefd’ naar de sterfdag van Ellen. En net als verleden jaar, waren die weken eigenlijk zwaarder dan de dag zelf. Toen het eenmaal zo ver was, is de dag in redelijke rust verlopen.

Iedereen trouwens ontzettend bedankt voor de lieve aandacht, op welke manier dan ook. Dat heeft ons drietjes veel steun gegeven. En het heeft maar weer eens duidelijk gemaakt hoezeer Ellen nog ‘aanwezig’ is. Haar grootste angst, al meermalen verteld, was dat de mensen haar binnen de kortste keren zouden vergeten. Alle aandacht bewees maar weer eens mooi het tegendeel!! lees verder

Mama is nooit ver weg.

Mama is nooit ver weg in ons huis, in allerlei opzichten. En gelukkig maar, want zo hoort het ook. Zo hangt haar jas nog steeds aan de kapstok en hangt haar ochtendjas nog netjes in de slaapkamer over de dressboy. Haar dagelijkse tas is nog steeds niet uitgepakt en haar mobiel is, na het overlijden, niet meer gebruikt. Als ik de mobiel nu zou opladen, zouden de laatste berichten dateren van rond haar dag van overlijden.

Ze staat, gezellig, bij ons in de woonkamer, met een mooie foto erbij. Aan de muur hangen 2 werken die haar herdenken. Dat voelt goed, voor mij als wel voor de kinderen. Mama is nooit ver weg. Het is absoluut geen vereringsplaats geworden bij ons thuis, zeker niet. Maar we ‘stoppen’ haar ook niet weg, ze maakt deel uit van ons dagelijks leven. We worden ook dagelijks nog ‘geconfronteerd’ met haar. lees verder

Sneeuw maakt een hoop los.

Sneeuw maakt een hoop los, letterlijk en figuurlijk. Dat besefte ik direct nadat de eerste sneeuw was gevallen. Want wat een ommezwaai heeft het weer gemaakt. Op donderdag liep ik nog in een truitje door de duinen, genietend van een lekker zonnetje. Op zondag was het in ene compleet anders. Windkracht 7, sneeuw en ijzige kou. Tijd voor dikke truien, dubbele broeken en de kachel permanent op 10. Koning winter was gearriveerd.

Ik, en misschien u ook wel, had niet verwacht dit extreme winterweer nog te mogen beleven in Nederland. Daarvoor leek mij de klimaatverandering te ver te zijn gevorderd. Maar het kan dus toch nog en hoe!! De kinderen wisten niet wat ze zagen. Dat is nog eens een pak sneeuw. Wind of geen wind, naar buiten moesten ze. Om vervolgens een uur later weer als ijsklompjes naar binnen te schuifelen. lees verder