Hoera, het nieuwe jaar is eindelijk van start gegaan. Allereerst wil ik u allen de beste wensen doen toekomen. Laat het een mooi en gezond jaar worden, dat 2021. Het is toch welhaast onmogelijk om een nog dramatischer jaar te krijgen dan het afgelopen jaar geweest is. In de laatste maand van 2020 snakte ik naar het moment waarop we 2020 definitief achter ons konden laten. Wat een jaar was het toch.
Eén van die jaren die je je over vele jaren nog steeds zult herinneren. Energievretend op velerlei vlak. Een jaar vol uitersten, in negatieve als wel toch ook in positieve zin. Over het negatieve hoeven we het niet te hebben, dat hebben we helaas allemaal mogen ervaren. Maar voor mij persoonlijk was het uiteindelijk toch ook een jaar met positieve punten.
De administratieve rompslomp rond het overlijden van Ellen bijvoorbeeld, kwam tot een eind. Dat was een proces van bijna 2 jaar, waarmee heel veel energie gemoeid was. Eindelijk kon ik hierdoor ook een grote ‘wens’ van Ellen in vervulling laten gaan. Namelijk dat haar testament in werking is getreden. Ook positief was het feit dat we, ondanks het op elkaars lip zitten, het met z’n drietjes prima hebben weten te redden.
We zijn nog meer naar elkaar toe gegroeid en vormen, hoop ik, een warm en hecht gezin. We hebben het afgelopen jaar, met vallen en opstaan, toch maar mooi een nieuwe weg, een nieuwe balans weten te vinden in de veranderde gezinssamenstelling. Langzaam maar zeker lijkt alles zich te stabiliseren.
Door dit alles komt er ook weer wat meer ruimte voor mezelf. Dit merkte ik vooral in de laatste maanden van 2020. Voorzichtig durfde ik weer een beetje om me heen te gaan kijken. Langzaam maar zeker de blik weer op de toekomst gericht te krijgen. Het besef dat Ellen is overleden is veel meer tot me door gedrongen dan in het eerste jaar, maar hierdoor kon ik er ook meer mee ‘bezig’ zijn.
Ik kwam meer aan verwerken toe en dat is toch een positief iets. Het neemt de pijn en het gemis niet weg, maar leert het je wel een plekje te geven. Een jaar dus vol contrasten. De maand december stond, wat dat betreft, in extremis symbool voor het gehele jaar. Hoogte- en dieptepunten wisselden elkaar voortdurend af. Alleen al de 2 weken van de kerstvakantie stonden bol van de extremen.
Zo ‘vierden’ we mijn verjaardag op de eerste dag van de kindervakantie. De Mc. Donalds was nog niet op of het bericht kwam binnen dat de moeder van een zeer goede vriendin plotsklaps was overleden. Dat was wel even een knaller, zacht uitgedrukt. Het ene moment wordt je gefeliciteerd, het volgende moment sta je te condoleren.
Potjandorie zeg, ik had het er in de laatste blog van 2020 nog over, de mens, geluk en het lot. Een dame die nog volop in het leven stond, pats boem en weg ben je, brrrr. In plaats van kerst vieren werd het voor deze familie een begrafenis regelen, hoe het kan verkeren 🙁 Ik vind het ontzettend knap en mooi hoe deze familie dit voor elkaar heeft weten te krijgen. Het was een waardig en bijzonder afscheid, echt indrukwekkend.
Eerste kerstdag hebben we uiteindelijk toch volgens plan gevierd. We zouden namelijk bij elkaar komen en ieder zou wat te eten maken. Dat pakte ook goed uit, het gewoon even onder elkaar zijn. Ook al mocht er niet geknuffeld worden, ik denk dat de liefde en genegenheid voor elkaar evengoed duidelijk voelbaar was. De kracht van oprechte vriendschap.
Want ook daar heeft afgelopen jaar met al zijn gebeurtenissen voor gezorgd, bestaande vriendschappen werden verdiept en alleen maar sterker. De laatste weken van 2020 waren voor mij op sociaal vlak sowieso een bijzonder warm bad. Een spontane en onverwachte bevestiging van de juistheid van het gekozen pad in het leven.
Zo kreeg ik via sociale media rond kerst diverse lieve berichtjes van mensen. Mensen met wie je eigenlijk alleen contact hebt via deze media, maar waarmee je blijkbaar toch ook een soort van band opbouwt. Berichtjes om je fijne dagen te wensen, om je veel sterkte te wensen.
En dat kwam ook ‘mooi’ uit, want ik vond het gemis van Ellen in deze periode veel heftiger dan het jaar ervoor. Zoals ik al zei, waarschijnlijk ook omdat ik er meer mee bezig kon zijn de laatste tijd. In dezelfde periode stuurde een buurmeisje van bijna 50 jaar geleden spontaan een paar oude foto’s op. Zie je je in ene terug als jong broekie, zo leuk en lachen voor de kinderen natuurlijk 🙂
Ook kreeg ik een kaart vol mooie en warme woorden van de dochter van een pas overleden familielid. De dochter en ik kennen elkaar alleen van naam, maar toch heeft ze de moeite genomen om deze kaart te sturen. Ellen, ik was zo oprecht verrast door je kaart, wat lief!! (stuur even een mailtje naar me, dan kan ik je persoonlijk bedanken)
Ook heb ik, door een spontane actie van een dame, een middag heerlijk samen met haar gewandeld door de duinen. Twee mensen die elkaar niet kennen, maar moeiteloos ruim 3 uur hebben gekletst en gewandeld. Dat zijn nu van die momenten die ik zo speciaal vind in het leven. Drie uur, maar gedachtenvoer voor een jaar. Op naar een volgende wandeling, wat jou?!
Ja, alles leuk en aardig al dit geklets, maar kom nu maar eens op met die Prioderm van je!! Ik hoor het u zo langzamerhand denken. Nou lieve mensen, dat zal ik u nu dan eens vertellen. Dit heeft namelijk ook te maken met kerst en sociaal gedrag. Wat Prioderm is, mag ik u niet uitleggen, ik verwijs alleen maar even naar de link.
Ik word namelijk levend ‘gevild’ door 2 jonge meiden als ik het onderwerp ook daadwerkelijk benoem. Daarom beschrijf ik de gebeurtenissen maar beeldend. Want eerste kerstdag stond namelijk, een uur voordat de visite zou komen, plotsklaps in het teken van veel visite, heel veel visite. Niet uitgenodigde gasten, maar ja het is kerst, dus dan laat je niemand voor een dichte deur staan, toch?!
Wat gekriebel, wat gepruttel, wat gekam en plof, daar viel een complete familie uit het haar van de dames 🙂 Vader, moeder, opa, oma, zusjes, broertjes, neefjes, noem maar op, ze waren er allemaal. Een hoop consternatie en de speurtocht naar een fles Prioderm tot gevolg . Godzijdank had ik die nog op voorraad, na een soortgelijk bezoek een aantal jaren geleden.
Ja, weliswaar dan niet de vrome kerstgedachte, maar op stevig aandringen van de meiden, een aanval met de fles op deze ongenode familie. Sorry, het spijt me echt, maar ik had geen andere keuze. Ik moest wel, anders had ik zelf kerst buiten de deur kunnen vieren, ben ik bang van. Gelukkig hadden we overigens nu wel genoeg vlees in de soep ’s avonds 🙂
Ach ja, en wat betreft dat andere kleinigheidje, die thuisquarantaine. Op oudejaarsdag bleek iemand in onze directe vriendenkring besmet te zijn met het coronavirus. Deze persoon hadden we de voorbije weken nauwelijks gezien of gesproken, hum, hum, dus dat werd het nieuwe jaar starten in quarantaine! Als dat geen sterke start van het nieuwe jaar is, weet ik het ook niet meer.
Eventjes verplicht lekker met z’n drietjes een aantal dagen binnen zitten. Komen we eindelijk eens aan elkaar toe, dat is er het afgelopen jaar helemaal niet van gekomen 🙂 Nou ja, de test is inmiddels gedaan, nu maar wachten op de uitslag. En zo ziet u, de afgelopen maand stond symbool voor heel 2020. Hoogte- en dieptepunten die elkaar in een razend tempo afwisselden. Een mens beleeft nog eens wat in een paar weken.
Maar goed, laten we even serieus worden aan het einde van deze eerste blog van 2021. Al die dingetjes die mijn gezin zijn overkomen zijn natuurlijk maar peulenschilletjes in vergelijking tot de werkelijk heftige dingen. We zijn nog steeds gezond en dat kan lang niet iedereen zeggen. En gezondheid is toch het grootste en kostbaarste bezit van een mens.
Dus lieve mensen, deze blog is absoluut geen klaagzang. We zijn gelukkig en gaan er weer vol frisse moed tegenaan. We zien de quarantaine maar als een extra rustperiode om er vervolgens weer flink tegenaan te gaan knallen. Doe alsjeblieft voorzichtig, houd de moed erin en tot de volgende blog!!
Groetjes, René
PS: Laatste update, 07-01-2021 8.50 uur, de uitslag van de test is negatief, dus we mogen weer ‘los’ 🙂
Schrijf je in voor de nieuwsbrief en mis niets meer. Het is geheel vrijblijvend en uitschrijven kan altijd.
Voor jullie ook een gezond en gelukkig nieuwjaar. Hopelijk een beetje normaal jaar, maar dat duurt nog wel even. Fijn dat jullie het met de feestdagen gezellig hebben gehad en dat jullie nu een hecht gezin vormen zonder Ellen. Dat gemis zal nog lang voelbaar blijven.
Zie net dat jullie niet besmet zijn, gelukkig maar.
Groetjes, Carla.