Moeders is nooit ver weg. Dat viel me de afgelopen maanden nog eens extra op. Bewust had ik me een tijdje aan het sociale medialeven onttrokken om alle aandacht binnen het eigen gezin te houden. Zodoende had ik ruimschoots de tijd om mijn dochters weer eens intensief te aanschouwen.
Het gaat in ene erg hard met de meiden. Ze worden steeds zelfstandiger en ontwikkelen zich meer en meer tot onafhankelijke individuen. Eigen keuzes worden gemaakt en de inbreng van vaders beperkt zich steeds meer tot de pinpas😀
Maar in die ontwikkeling ontdek ik tegelijkertijd steeds meer associaties met moeders. De oudste die het heerlijk vindt om een terrasje te pakken. Beide dames die het liefst hun agenda rijkelijk gevuld zien met activiteiten.
De jongste die in staat is om binnen enkele minuten haar kamer om te bouwen tot slagveld, op zoek naar dat ene kledingstuk. Die chaos bijkans verheven heeft tot kunst.
Neem afgelopen maandag, half 8 ’s ochtends. Mevrouw werd door een goede vriendin met de auto opgehaald om weggebracht te worden voor een weekje werkkamp met school.
Ze rende de deur uit, nauwelijks tijd hebbend om vaderlief nog even gedag te zeggen. Om vervolgens direct weer naar binnen te rennen omdat ze haar slaapkussen vergeten was.
Nou, kussen gepakt en daar ging ze dan. Rust in huis voor een week, tenminste dat dacht ik dan. Een paar minuten later ging namelijk de deurbel weer, ditmaal om haar tandenborstel te pakken….
Benieuwd wat ik bij terugkomst nog allemaal te horen krijg aan vergeten voorwerpen, wat een portret😀 Want de reistas was natuurlijk weer eens op het laatste ogenblik ingepakt. Het lukt haar gewoon niet om te plannen.
Iets dat mijn vrouw ook niet zo goed kon. Vroeger kon ik me daar best wel aan storen. Want de ‘paniek’ was iedere keer groot als iets op het laatste ogenblik niet gevonden werd. Het hele huis was dan in rep en roer.
Maar, eerlijk gezegd, vind ik het nu wel fijn om bij mijn beide dochters overduidelijke karaktertrekken van Ellen terug te zien. Op die manier is ze nooit ver weg voor me.
Het zijn duidelijk ook moeders kinderen en zo hoort het ook. Twee mooie meiden, product van de liefde tussen twee mensen.
Wat heerlijk om te lezen hoe goed het gaat met de meiden en met jou. Wat heb ik dat gemist. Ik lig altijd dubbel hoe jij de dingen beschrijft (zo herkenbaar) en ben ook altijd weer ontroert hoe open je bent over je gevoelens en je liefde voor Elen. Goed dat je even tijd hebt genomen weg van het social media leven. Soms is dat nodig. Even aandacht voor jezelf en je dierbaren. Je bent een mooi mens, lieve René.
Lieve groet,
Jacqueline
Hopelijk was alles goed gegaan.
Logisch dat je dingen van Ellen herkent.
Ze worden snel groot.Sommige dingen heel herkenbaar.
Vooral de chaos, maar dit bij de jongste 2 kleindochters. Niet bij de oudste kleindochter, die is heel anders.Ieder heeft zijn eigen karaktertrekken .
En ook verschillend bij de leeftijd.
Alles heeft zijn tijd.
Ieder beleefd het op een andere manier.
Zat nu ineens wat berichtjes van je na te lezen.
Vandaar een late reactie. 🙋♀️