Jong geleerd en jong gedaan, en nee, het is geen verschrijving van me. Want in deze situatie kun je toch moeilijk spreken van ‘oud gedaan’. Het betreft hier bepaald gedrag van mijn twee dametjes.
Nu ze ouder worden ontdekken ze namelijk steeds meer de geneugten van de grote stad. Regelmatig gaat de oudste ’s avonds eerst een hapje eten in de stad met vriendinnen, om vervolgens bijvoorbeeld naar de film te gaan.
En dit weekeinde kwam zelfs de jongste met de vraag of ze mocht avondeten in de stad. Hoe leuk is dat wel niet?! Denk dan natuurlijk niet direct aan een chic restaurant. Nee, een pannenkoekenhuis, dat is op dit moment al goed genoeg.
Stoer toch om met je vriendinnetje ergens een hapje te gaan eten, zonder die rare ouders erbij?! Ik snap hem helemaal hoor. Een mooie en laagdrempelige manier om kennis te maken met andere aspecten die de stad Haarlem heeft te bieden.
Zoals bijvoorbeeld dus zo’n 200 restaurants, de dames zijn voorlopig nog wel even bezig 🙂 Een van de belangrijkste redenen om in Haarlem te blijven wonen, is namelijk geweest om de meiden de kans te bieden te doen wat pa en ma vroeger ook graag deden.
Dus uitgaan, lekker uit eten, bioscoopje pakken, naar het theater, ik noem maar wat. Ze moeten dat natuurlijk niet, maar als ze het zouden willen is het allemaal dicht bij huis. Dat hebben we ze altijd duidelijk proberen te maken. Blijkbaar komt de behoefte aan dit soort dingen en de leeftijd hiervoor nu steeds dichterbij.
Ze moeten het ook vooral doen nu ze jong zijn, naarmate je ouder wordt komen er steeds meer andere verplichtingen. En weest u niet bevreesd, ik laat ze gerust niet in 1 keer los. Ik besef terdege hoe jong ze nog zijn.
Maar ik heb vertrouwen in ze en geef ze de daarbij passende ruimte. Ze weten ook dat als het niet lukt, de ruimte weer wordt ingeperkt. Ik ben een voorstander van langzaam kennis laten maken met wat er allemaal is op deze aardbol.
Ik heb liever, ook op ander vlak, dat ze dingen doen die ze me vertellen of waar ik bij ben, dan dat ze het stiekem gaan doen. Dan heb je helemaal nergens meer controle over.
Leer je niet het meeste van je eigen fouten? We zijn allemaal jong geweest en zullen ons absoluut nog steeds situaties voor de geest kunnen halen, die we nu toch anders zouden hebben aangepakt 🙂
Maar zelfvertrouwen kun je alleen vergaren als je het vertrouwen krijgt. En belangrijk is dat ze weten dat ze met alles bij me terecht kunnen. Leven, vooral laten leven…. Ja, ik geloof in die 2 meiden en ben apetrots op hoe ze het doen.
Ik weet welhaast zeker dat moeders ook vol trots vanuit de hemel toekijkt. Ze zal het ongetwijfeld niet altijd eens zijn met mijn opvoedmethodieken. Maar dat die meiden zo van het leven genieten zal haar, als ‘levensgenieter pur sang’, een enorme deugd doen.
