Ik weet niet wat ik wil
Ik zou willen schreeuwen, ik zou willen zwijgen.
Ik zou willen rennen, willen wegkruipen
in het donkerste holletje dat er maar bestaat.
Ik weet niet wat ik wil…..
Dat gevoel, dat continue gevoel verdwijnt maar niet.
Een schroeiende pijn, door mijn lijf, door mijn ziel.
Steeds intenser, uur na uur, dag na dag.
Natuurlijk verdraag ik het, ik klaag ook niet.
Vergeleken bij jouw geleden pijn is het niets.
Maar o, wat kan missen pijn doen.
En missen doe ik je, steeds meer.
Nu de rust langzaam wederkeert,
omsluit het net van rouw zich steeds nauwer om mij heen.
Langzaam steeds meer beseffend hoe definitief,
jij komt niet terug, jij bent echt weg.
Verstrikt als ik ben in de klauwen van verdriet,
probeer ik het leven weer te leven.
Maar dat doet pijn, vreselijk veel pijn.
Ik weet niet wat ik wil,
maar ik weet wel wat ik moet.
