Heftige seks en sterke vrouwen.

Heftige seks en sterke vrouwen, daar komt het momenteel op neer. Lieve mensen, wat een taferelen in mijn, tot vijver omgebouwde, speciekuip. Dagenlange seks en meerdere stelletjes tegelijkertijd, het kan niet op! Het lijkt wel één grote orgie.

Ik kan mijn geluk niet op, wat voel ik me vereerd. Dit jaar hebben namelijk meerdere kikkerstelletjes mijn vijvertje in de tuin verkozen als de plek om zich voort te planten. Vol overgave zijn ze daar op dit moment mee bezig.

Alhoewel ‘vol overgave’, die lapzwansen van een mannetjes doen natuurlijk weer eens geen ene moer. Altijd weer die mannen, dat zichzelf zo sterk noemende geslacht. Ha, laat me niet lachen, zwakkelingen zijn het!

Dagenlang kwaken om een vrouwtje te verleiden en dan gewoon boven op haar rug gaan zitten. Net zo lang totdat de arme schat ten langen leste maar besluit om haar eitjes af te staan. Kunnen ze wel, die mannetjes?!

Niks geen liefde en tederheid, niks geen passie en romantiek. Welnee, verleiden en er direct bovenop, het lijkt wel net als in menig mensenleven 🙂 Nee mannen, ook in de natuur is het duidelijk dat de vrouw eigenlijk het sterke geslacht is.

Waar de dames ook gaan, staan of drijven, continue zeulen ze zo’n klein sulletje op de rug mee. Een sulletje dat voornamelijk flinke moeite moet doen om niet van de rug af te glijden. De rest laat ie aan het vrouwtje over.

Het vrouwtje is niet alleen fysiek veel groter, maar ook wat betreft kracht troeft ze het mannetje dus af. Respect dames, mijn diepste respect voor hoe jullie het toch telkens weer uithouden met de mannelijke soort.

Zo aanschouw ik dit voortplantingsritueel in de tuin dus al een tijdje gefascineerd. Een ritueel dat volgens mij een aardige weerspiegeling is van hoe het er in het leven van de mens aan toe gaat op voortplantingsvlak….

Ook hier vinden de mannetjes zichzelf vaak bijzonder. De vrouw wordt eerst flink het hof gemaakt, waarna het daarna vaak een kwestie is van even zaad lozen en klaar zijn ze. Daarna mag de vrouw het zelf uitzoeken.

Negen maanden het nog ongeboren kind dragen, het daarna op de wereld brengen. Na al deze ‘martelingen’ proberen weer enigszins in proporties terug te komen omdat manlief je anders niet meer aantrekkelijk vindt.

En als klap op den vuurpijl wordt de opvoeding van het kind ook nog eens aan je toevertrouwd omdat manlief dat allemaal niet aan kan. Nee, breek me de bek niet open van sterke mannen, in mijn optiek zijn het juist de vrouwen die sterk zijn!

Maar goed, tot zover dit vluggertje, want de dagelijkse plicht roept weer. Mijn twee meiden hebben honger en er moet nog afgewassen worden. Oh ja, ik moet ook nog stofzuigen en helpen bij het huiswerk. Ik spreek u binnenkort wel weer 🙂 🙂