At Hodson Street is the collective name for all my creative expressions. Keywords in my creative projects are the words hope, inspiration and positivity.
Zijn of niet Zijn
Het aanschouwen van de Hemelvaart
De voorgaande blog “eeuwig leven of toch maar niet” was mede geïnspireerd op een boek van de Japanse schrijver Haruki Murakami. Tijdens het bladeren door mijn aantekeningen kwam ik nog een stuk tekst tegen die te maken had met een boek van deze schrijver.
Deze tekst was ontstaan naar aanleiding van het lezen van het boek “de Opwindvogelkronieken”. Ik kon de verleiding niet weerstaan om deze week dit verhaal te plaatsen. Het onderwerp is ook iets wat mij al mijn hele leven bezighoudt.
Waarschijnlijk direct herkenbaar voor mensen met een soortgelijk gevoel. Daarentegen waarschijnlijk bijzonder vreemd klinkend voor mensen zonder dit gevoel. In ieder geval vond ik het boeiend en fascinerend genoeg om met jullie te delen.
De geplaatste foto’s deze week zijn de originele foto’s die ik gebruikt heb om tot de compositie “Het aanschouwen van de Hemelvaart” te komen. Mooi moment om te laten zien dat de compositie geheel bestaat uit eigen werk.
Zijn of niet Zijn
Wat een ongelooflijke verteller, die Haruki Murakami. Hij zuigt je een verhaal in op zo’n manier dat je er eigenlijk van overtuigd bent, dat het autobiografisch is. Op dit moment zit ik midden in “de Opwindvogelkronieken”. Het verhaal van de oude luitenant Mamiya grijpt me aan.
Het “zijn of niet zijn” verteld op een manier zoals ik er zelf ook lang mee heb geworsteld. Weliswaar niet zo letterlijk op leven en dood als de oude luitenant, maar wel een langdurige strijd vanaf mijn vroegste jeugd tot een paar jaren geleden. Toen is de overgave bij mij geweest en heb ik me neergelegd bij het hier en nu.
Zijn of niet zijn, in de zin van, ben ik het nu zelf die de regie van mijn leven in handen heeft, of bezie en ervaar ik alles middels de gedachten en handelingen van iets of iemand anders buiten mij om. In welke dimensie verkeer ik, ben ik slechts een omhulsel zonder ziel, werktuig in handen van iets wat wij (nog) niet kunnen begrijpen.
Wij denken alles zelf te bepalen, maar neem nu de reflex als voorbeeld. Je hebt er geen controle over, maar je maakt de reflex wel. Zou dit dan ook niet voor ons overige handelen kunnen gelden, ook voor die acties waarvan wij denken dat we ze zelf bewust uitvoeren?!
Het heeft lang geduurd voordat ik voor mezelf een soort van conclusie kon trekken. Deze luidt dat ik hier ongetwijfeld nooit achter zal komen gedurende mijn leven. Sowieso vraag ik me af of ik wel een antwoord zou willen vinden.
Mocht dit namelijk wel lukken en het antwoord is afwijkend van het verwachtte , zou ik het dan kunnen accepteren of zou ik het willen laten zoals het nu is. Onbekend met het nieuwe, vertrouwd met het oude. Denk hierbij aan “deallegorie van de grot” van Plato.
Dus het antwoord op “zijn of niet zijn” te willen vinden, leek mij, na jaren van innerlijke “gevechten”, uiteindelijk toch niet zo relevant voor wat voor “verlossing”dan ook.
Of het nu mijn eigen wil is die ik uitvoer in dit aardse leven of dat ik ‘gestuurd’ word door andere krachten/machten, in wat voor dimensie ik ook mag verkeren, laat maar, ik geniet gewoon van dit leven.
Er is zoveel dat wij mensen nog niet begrijpen of weten. Denk alleen maar aan bijvoorbeeld het heelal. Wat is dit nu eigenlijk, is het begrensd en hoe? Is het net zoiets als zo’n glazen bol die je kunt schudden, waarna het begint te ‘sneeuwen’. Waarbij de sneeuw dan in dit geval planeten etc. voorstelt.
Als het heelal niet begrensd is, wat dan…..?! Nou, we stoppen maar, want zo blijf je aan de gang. Ik wil hier alleen maar mee laten zien dat mijn ‘gefilosofeer’ over “zijn of niet zijn” helemaal zo vreemd nog niet is.
Uiteindelijk dan toch maar wat meer “Ik denk, dus ik ben”, van René Descartes als acceptatie voor dit leven, op welk niveau of in welke dimensie dan ook. Het voelt nog wel een beetje als een nederlaag, maar het kan nu eenmaal niet anders.
Blijkbaar moet ik als mens geduldig wachten totdat de tijd rijp is. Totdat mijn simpele hersenen toe zijn aan het werkelijke verhaal over “zijn of niet zijn”. Of misschien is dat er wel niet en is dit, nu, het alles. Wie weet?!!! 🙂 🙂
Nou ja, doe ermee wat je wilt. Ik steek nu eenmaal raar in elkaar. Niets zo leuk als denken over dingen. Niet in de vorm van complottheorieën, oh nee, spaar me, maar wel enigszins buiten de geijkte paden. Dat houdt het leven interessant.
Er zijn al zoveel dingen geweest die de mens eerst niet kon geloven/bevatten, maar die toch zo bleken te zijn. Bleek de aarde toch rond te zijn……, ik bedoel maar!!!! Tot de volgende keer.
Het aanschouwen van de Hemelvaart
One thought on “Zijn of niet Zijn”