Wordt er dan toch geluisterd naar die ouwe zak?!

Wordt er dan toch geluisterd naar die ouwe zak?! Zouden mijn pogingen tot enige opvoeding van mijn dochters dan toch soms tot resultaten leiden? Vaak heb ik namelijk het idee dat ik tegen een muur van beton sta te praten.

“Waar bemoei je je mee, oude man, wij weten gerust wel hoe de wereld in elkaar steekt”. Probeer een puber nog maar eens iets bij te brengen, meestal een kansloze missie. Toch blijf ik stug doorgaan met mijn pogingen de dames iets bij te brengen.

Niet alleen op het vlak van opgroeien en verantwoordelijkheid durven nemen, maar ook op het vlak van hoe de wereld in elkaar steekt. Het echte leven is absoluut niet het leven dat zij dagelijks in hun TikTok-filmpjes krijgen voorgeschoteld. Nee, het werkelijke leven is een stuk wreder en harder.

Daarom probeer ik de meiden ook telkens weer te vertellen dat ze hun zegeningen moeten tellen. Dat ze moeten genieten, maar ook hun verantwoordelijkheid moeten nemen. Blijf sociaal, ieder mens telt en koester de vrijheid die je bezit. Een kostbaar goed dat absoluut geen vanzelfsprekendheid is.

Helaas laten deze tijden dat maar weer eens al te goed zien. Vanuit allerlei richtingen wordt het begrip ‘vrijheid’ aangevallen. Of het nu gaat om grondgebied, religie, vrijheid van meningsuiting of wat dan ook, het zijn turbulente tijden.

Is het werkelijk zo moeilijk om elkaars vrijheid te respecteren? Hebben we dan echt niets geleerd van het verleden?

Hoe trots maakt het een vader dan als van de week de jongste dochter zelf spontaan een boek heeft gekocht in de boekwinkel. En niet zomaar een boek, nee, namelijk ‘Het achterhuis’ van Anne Frank.

Een dertienjarig meisje die geïnteresseerd is in de dagboekverhalen van een leeftijdgenote uit een inktzwarte periode van de mensheid. Anne Frank, een meisje die door deze verhalen symbool is geworden van de Holocaust.

Juist dit boek, dit meisje, doet mijn dochter beseffen dat het inderdaad zomaar allemaal anders kan zijn in het leven. Dat vrijheid iets bijzonders is en dat de mens tot extreme dingen in staat is.

Dit besef is zo belangrijk om te kunnen inzien waarom vrijheid, vrede, naastenliefde en wat al niet meer juist de goede weg zijn. En waarom zaken als oorlog, haat, afgunst, woede alleen maar leiden tot nog meer ellende en verdriet in de wereld.

Ik ben trots op haar dat ze interesse toont in datgene dat ik al zo vaak met mijn meiden heb besproken. Er wordt dan wel niet altijd op gereageerd, maar blijkbaar is er toch wat in het hoofd blijven hangen. Zou er dan toch soms geluisterd worden naar me?!