Wat is nu een echte man?!

At Hodson Street – Promised Land, live ©2018

---

Wat is nu een echte man?! Deze vraag stelde ik mijzelf afgelopen ochtend. Een prima moment hiervoor, aangezien de dagen alweer snel korter worden. Dus ‘s avonds vroeg donker en ‘s ochtends bij het wakker worden nog steeds een donkere wereld. En dan ook nog eens herfstvakantie voor de kinderen, geen gehaast, wat wil een mens nog meer?!

Tijd genoeg dus om nog even in bed te blijven en jezelf allerlei dilemma’s op te leggen. Buiten mis je niets en de wereld voelt op dit soort momenten zo heerlijk klein. Dit zijn overigens voor mij ook vaak de momenten waarop er melodieën of andere artistieke oprispingen hun weg naar mijn brein weten te vinden. Veel mensen hebben liever de zomer met zijn lange dagen, maar zelf kan ik ook van deze periode in het jaar erg genieten.

Je voelt je ook niet schuldig als je extra vroeg naar bed gaat met een goed boek, want het is per slot van rekening toch al donker. Heerlijk genesteld onder het warme dekbed en lezen maar. Leve de ereader overigens, altijd goed leeslicht, altijd een groot genoeg lettertype en nooit een te zwaar boek. Ik, als boekenliefhebber, had nooit verwacht dat ik zo enthousiast zou kunnen zijn over het lezen zonder daadwerkelijk een fysiek boek in handen te hebben.

Niets kan toch tippen aan de geur van een boek, aan het voelen van de bladzijden tussen de vingers?! Dat is nog steeds zo inderdaad, maar bovengenoemde voordelen van een ereader zijn toch wel erg fijn. Bovendien, en dat was sowieso een belangrijke reden om voor een reader te gaan, wordt het huis nu niet binnen de kortste keren overladen met boeken. Als ik nu een fysiek boek koop, is dat een naslagwerk en die koop je toch wat minder frequent dan een leesboek. Laat mijn dochters maar de boekenkast vullen.

Op naar het land van Waan en Wijs….

Beiden houden van lezen en doen dat graag. Mooi om te zien dat de liefde voor lezen overgaat op de kinderen. De oudste is gek van Harry Potter en dat soort werk en met de jongste lees ik momenteel de avonturen van “De kleine kapitein“ van Paul Biegel. Samen in bed en lezen maar, op naar het land van Waan en Wijs. Geluk zit in een klein hoekje 🙂

Ja, het is herfstvakantie en de kinderen hebben vrij. Deze vakantie is logischerwijs anders dan welke herfstvakantie ooit, dat begrijpt u. Ellen heeft net een chemokuur gehad en is erg moe, dus zijn we zielsgelukkig met alle mensen om ons heen die iets willen ondernemen met de kinderen. Die hebben nog nooit zo’n intensieve herfstvakantie gehad. Iedere dag worden ze opgepikt en gaan ze ergens naar toe, de bofkonten.

Dat wil ik in deze blog nog maar eens benadrukken trouwens, de geweldige hulp die we mogen ervaren van iedereen om ons heen. Toch fantastisch in deze ellendige tijden om te ervaren hoe iedereen ons helpt. Even een maaltijd koken, wasje draaien, de kinderen op sleeptouw nemen, ons naar het ziekenhuis brengen, wat dan ook, niets is teveel. Onze enorme dank hiervoor, vanuit het diepst van ons hart!!!!

Care

Dit brengt me mooi op het thema van vandaag, ‘wat is nu een echte man?!’ Want iedere man kan toch autorijden of niet soms. Uh, nou ik niet eerlijk gezegd, Ellen is degene die autorijdt en dat mag zij nu niet. Dat is de reden dat we voor vervoer afhankelijk zijn van derden. Ik weet dat een auto vier wielen heeft en een stuur, maar daar houdt het dan ook wel mee op. Sterker nog, gisteravond heb ik voor het eerst van mijn leven een auto moeten starten.

Een neef kwam naar onze auto kijken omdat deze het niet meer doet en ik mocht hem helpen. Jawel, daar zat ik dan achter het stuur en starten maar. King of the road voelde ik me, raampje open, haren in de wind en rijden maar…. Alhoewel, ik moest ook iets doen met een koppeling of zo en daar viel ik alweer door de mand. Koppeling, weet ik veel, uiteindelijk hoefde ik alleen maar een sleutel af en toe om te draaien en bleef het bij dromen.

Nee, zo’n auto is toch niks voor mij, ik voel me er niet zeker bij. Geef mij maar een fiets, die start altijd, lekker overzichtelijk. Volgens mij zou ik zo’n type zijn die met 20 km per uur de snelweg onveilig zou maken in een auto. Dus maatschappelijk gezien is het misschien ook maar beter dat ik geen rijbewijs heb. Ik blij, jullie blij.

Terwijl de neef verder ging sleutelen, begaf ik me maar weer aan de taken, waar ik me wel veilig en zeker bij voel. Oftewel de vuilniszakken verwisselen, de afwas doen en de kinderen naar bed brengen. Potjandorie, ben ik nu wel een echte man?! Misschien ben ik wel een ‘karaktertransgender’, want ik ben toch best wel blij met mijn slurfje, alleen heb ik het niet zo op, algemeen maatschappelijk gezien, mannentaken.

Ik voel me man, ik ben man, alleen hou ik niet van snelle auto’s, weet ik niet veel van techniek, is klussen niet mijn grote hobby, hou ik niet van barbequeën en drink ik geen liters bier tijdens het voetbal kijken. Nee, laat mij maar het huishouden bestieren, lekker lezen, wandelen, de kinderen verzorgen. Kortom al van die dingen die, helaas, stereotypen van de vrouw vormen.

Ach, hier thuis zeggen we al jaren dat Ellen het mannetje is en ik het vrouwtje en dat gaat al die jaren al goed. Sterker nog, tijdens de zwangerschappen van Ellen was ik degene die de nesteldrang kreeg, terwijl vrouwlief meewarig zat te kijken wat er nu toch weer aan de hand was. Ja, het kan verkeren…… Wordt het sowieso niet eens tijd om definitief afscheid te nemen van wat nu een specifieke vrouwentaak of mannentaak is.

Het is al zo raar geregeld in deze maatschappij op dit gebied. Denk maar eens na, de ramen lappen thuis wordt gezien als een vrouwentaak, terwijl er in de werkmaatschappij voornamelijk mannelijke glazenwassers zijn. De vrouw wordt geacht in de keuken te staan, terwijl de koks in de restaurants meestal mannen zijn. Gek toch?! Zo zijn er nog veel meer voorbeelden te noemen.

Omgekeerd vind ik het ook altijd wel komisch als zo’n zogenaamd echte man voor het eerst eens een taak verricht in het huishouden en daar dan vol trots over vertelt. Stoer hoor, een keertje afwassen 🙂 Mij lijkt, dat je in het dagelijks leven gewoon jezelf moet kunnen redden, ongeacht welke taak daar nu bij hoort. Of je nu man bent of vrouw, het is toch fijn als je zelfstandig bent. Wat nu mannen- of vrouwentaak?!

Zelfstandigheid

Wijlen mijn schoonvader vond mannen die zelf de aardappels schilden, maar watjes. Maar o wat was hij trots toen ie op latere leeftijd, noodgedwongen, voor het eerst zelf koffie had gezet. Ja, ja, wie is er nu hier de echte man 🙂 🙂 Nu zou je dit rolbevestigende patroon nog kunnen wijten aan het verschil in generaties, maar tot mijn grote verbazing zie ik het ook nog steeds vandaag de dag gebeuren.

De man heeft gewerkt en ligt op de bank, terwijl de vrouw, die notabene tegenwoordig ook vaak heeft gewerkt, de kinderen opvangt en het huishouden draaiend houdt. Het zal wel nooit anders worden. De man denkt het sterke geslacht te zijn, maar volgens mij weet de vrouw wel beter!!

Zo, genoeg geslijmd voor vandaag bij het vrouwelijk geslacht, we gaan de blog afronden. Ik hoop dat ik niemand voor het hoofd heb gestoten met deze blog. Misschien ten overvloede, alle mogelijke associaties van genoemde feiten in deze blog met bekenden in mijn eigen kring, rust op louter toeval; mannen, weest gerust, ik had niemand specifiek op het oog 🙂 🙂

Iedereen een fijne week toegewenst en tot de volgende blog.

Groetjes, René

---

Wil je voortaan op de hoogte blijven van de verschijnende blogs en al wat meer gebeurt op deze site, schrijf je dan in voor de nieuwsbrief. Je bent nergens aan gebonden en kunt altijd weer uitschrijven.

Inschrijven/Subscribe Uitschrijven/Unsubscribe

Emailadres:

Leave this field empty if you're human:

---

---