At Hodson Street is the collective name for all my creative expressions. Keywords in my creative projects are the words hope, inspiration and positivity.
Tijd van denken en herdenken
Weg, maar niet vergeten
De wind en ik. Alleen wij twee, samen in de duinen. De wind fluistert, de wind praat. Ik luister aandachtig en geniet.
Dan wordt mijn aandacht getrokken door dit panorama. De wind zwijgt en laat mij, versterkt door deze stilte, in gedachten achter.
Plots besef ik waarom ik kan genieten in vrijheid. Hiervoor het ultieme offer gegeven, rest mij aan hen slechts dank en respect. Weg, maar niet vergeten.
Het is bijna mei, traditioneel gezien de maand van herdenken, zowel privé als algemeen. Privé omdat er diverse personen in de loop der jaren de maand mei hebben uitgekozen om het tijdelijke voor het eeuwige te verwisselen. Daar zal ik u als lezer op dit moment niet verder mee lastigvallen, dat houd ik ook privé.
Algemeen omdat de maand mei mede gekenmerkt wordt door 4 mei de Dodenherdenking en 5 mei het vieren van de Bevrijding. Iets waarvan de importantie niet vaak genoeg benadrukt kan worden. Reeds eerder heb ik een blog aan dit thema gewijd, maar aangezien dit al een aardig tijdje geleden is, haal ik in deze blog een aantal citaten van deze voorgaande blog aan. De essentie is onveranderd en beter zou ik het toch niet kunnen verwoorden.
Denken en herdenken ook zeker in dit jaar waarin, behalve enige lichtpuntjes op het gebied van vrede, ook verontrustende ontwikkelingen plaatsvinden. Lichtpuntjes, heel voorzichtig, zoals bijvoorbeeld de toenadering van de beide Korea’s tot elkaar. Eerst nog maar eens zien of het allemaal welgemeend is of dat dit een onverwachte sprong is van “Little Rocketman” in het nauw.
Zoals u wellicht hebt vernomen is de berg waar Noord-Korea zijn kernproeven hield, deels ingestort. Zodoende is het onmogelijk voor het land om op dit moment verder te werken aan het nucleaire programma. Maar laten we positief zijn, beter dit signaal dan weer een atoomproef, toch!!
Meer beangstigend is het signaal wat vanuit Duitsland tot ons komt. Namelijk het groeiende antisemitisme daar. Dat heeft intussen dusdanige vormen aangenomen dat de Centrale Joodse Raad in Duitsland zich gedwongen zag Joden af te raden om in grote steden nog langer een keppeltje te dragen. Pijnlijk 🙁
Daarom is het juist ook in deze turbulente tijden goed stil te staan bij wat de mensheid heeft/had kunnen leren uit de voorbije geschiedenis. Denken en herdenken. “Door schade en schande wordt men wijs”, luidt het spreekwoord, maar wat betreft het handelen van de volwassen mens twijfel ik hier regelmatig aan.
Is al wat er nu gebeurt op deze aardbol, al die haat en onverdraagzaamheid, juist een vrijheid of een onvermijdbaarheid in de ontwikkeling van de mens. Heeft de mensheid dit nodig om uiteindelijk op een hoger niveau te komen of is men bezig de eigen ondergang te arrangeren.
Toch weiger ik de hoop op te geven dat geen van beiden het geval is. Ik kan ook niet anders. Ik wil en kan mezelf niet verloochenen. Haat mag gewoon niet winnen van verdraagzaamheid. Het kan toch niet zo wezen dat al die offers van mensenlevens voor de vrijheid die wij nu genieten, voor niets is geweest?
Een ieder van ons, vrouw, man, wit, zwart, homo, hetero, christelijk, islamitisch, of wat dan ook, komt voort uit een eitje en een zaadje. Een ieder is gelijk en heeft dezelfde rechten (en ook plichten!!) op een vrije, vreedzame wereld zonder vooroordelen.
Wij allemaal zouden moeten begrijpen wat een unieke kans het is om voor even deelgenoot te mogen zijn van deze prachtige aarde. Ieder slechts eenmaal, dus waarom er niet van genieten in plaats van er een zooitje van te maken. Waarom elkaar niet als gelijkwaardig beschouwen en er samen een groot feest van maken, gedurende de korte tijd dat we samen op aarde zijn. Verschil kan binden, mits je er maar in gelooft.
Hoe kan het nu dat jonge kinderen zonder enig probleem verbroederen met elkaar, terwijl wij, volwassenen, daar nu juist zo’n moeite mee hebben. Ergens op de route van kind naar volwassenheid gaat het mis. Dat kunnen alleen wij, de betweters, de grote mensen, ons aanrekenen. Op het moment dat wij er ons mee gaan bemoeien, gaat het mis.
“Inject the venom”, verander een compleet blanco ziel in een, naar onze ideeën gevormd wezen en je ziet het resultaat. Een verziekte wereld die wij eigenlijk niet waard zijn. Misschien moeten wij volwassenen eens onze mond houden en te rade gaan bij onze kinderen.
Wijsheid is geen irreversibel proces, soms zullen we moeten accepteren dat de wijsheid bij een jongere generatie ligt. Door naar hen te kijken en te luisteren komen we misschien weer terug bij onze basis.
Beseffen we weer dat niemand geboren wordt met gevoelens van haat en onverdraagzaamheid. Maar dat in onze oorsprong, in ons allerprilste begin, de oplossing huist. Wij allen, wie dan ook, komen als volstrekt gelijken op deze aarde, zonder welk vooroordeel dan ook.
Als dat de levensfilosofie gedurende ons hele verblijf op deze prachtige planeet zal worden, geleerd van onze jongste generaties, zal dat ongetwijfeld leiden tot een prettiger verblijf, voor wie dan ook.
Niemand leeft voor eeuwig, maar een ieder die leeft is gelijkwaardig, aan wie dan ook. Gelijke rechten, gelijke plichten. Dus kom op, ook jij kunt het. Misschien ben ik een dromer, maar hopelijk ben ik niet de enige!!
Tot de volgende blog!!
Groetjes, René
Schrijf je in voor de nieuwsbrief en blijf op de hoogte van alle activiteiten!!!! Jullie blij, ik blij, wat willen we nog meer?! 🙂
Weg, maar niet vergeten
