Weg, maar niet vergeten
De wind en ik. Alleen wij twee, samen in de duinen. De wind fluistert, de wind praat. Ik luister aandachtig en geniet.
Dan wordt mijn aandacht getrokken door dit panorama. De wind zwijgt en laat mij, versterkt door deze stilte, in gedachten achter.
Plots besef ik waarom ik kan genieten in vrijheid. Hiervoor het ultieme offer gegeven, rest mij aan hen slechts dank en respect. Weg, maar niet vergeten.
At Hodson Street – Try ©2018
Het is bijna mei, traditioneel gezien de maand van herdenken, zowel privé als algemeen. Privé omdat er diverse personen in de loop der jaren de maand mei hebben uitgekozen om het tijdelijke voor het eeuwige te verwisselen. Daar zal ik u als lezer op dit moment niet verder mee lastigvallen, dat houd ik ook privé.