Open brief aan mijn overleden partner, deel 7

Het zijn rare tijden lieverd. De wereld is in de ban, in de greep van een virus. Zo’n klein duveltje en de hele wereld ligt op z’n kop. Tegelijkertijd had Anne helemaal gelijk met haar opmerking dat het maar goed is dat dit virus niet rondwaarde toen jij ziek was. Want wat dat betreft is het een gevaarlijk virus, helemaal voor ouderen of mensen die ziek zijn.

Als je momenteel teveel op internet gaat zoeken, kom je de wildste verhalen tegen. Een mens zou zich daardoor compleet gek kunnen laten maken. Daar heb ik echt geen zin in. Ik wil mijn kinderen ook niet mee trekken in allerlei doemscenario’s. Positief blijven, vooral niet gaan wanhopen. Het is voor de meiden, zeker voor de jongste, al allemaal verwarrend genoeg. lees verder

De belastingdienst, ‘leuker kunnen we het niet maken’?!

De belastingdienst, “leuker kunnen we het niet maken, wel makkelijker”, herinnert u zich deze slogan nog? Nou, afgelopen week hadden ze me bijna op de knieën hoor. Wat niets of niemand lukte afgelopen jaar, had de belastingdienst in één ochtend bijna voor elkaar. Ik had aan het einde van de ochtend echt de neiging de moed op te geven.

Ik moet namelijk nog een F-formulier invullen voor Ellen. Dit formulier krijg je van de belasting als je partner is komen te overlijden. Een lijvig boekje boordevol vragen over de financiën met een evenzo lijvig toelichtingenboek. Het stomme is namelijk dat alles tegenwoordig digitaal gaat en al van tevoren is ingevuld, maar juist dit boekwerk handmatig moet worden ingevuld. lees verder

Eindelijk is alles weer lekker nat.

Na een maand vol regen en wind, vond ik afgelopen week eindelijk weer eens een moment om een middag in mijn geliefde duinen door te brengen. De kinderen vinden het momenteel erg leuk om zo’n middagje alleen te zijn en ik vind het natuurlijk geweldig om even lekker buiten te zijn. Een win-win situatie dus.

Het was zelfs zo erg, dat toen ik een half uur eerder weer thuis kwam, de jongste oprecht iets had van ‘ben je er nu al?!’ 🙂 Het was ook een uitgelezen dag om lekker uit te waaien, omdat een jaar geleden op deze dag de dienst van Ellen was. En waar het verleden jaar regenachtig weer was, had Ellen ditmaal gezorgd voor iets betere omstandigheden. lees verder

Wij twee, onlosmakelijk één


At Hodson Street – Wij twee ©2020

Vandaag, precies een jaar geleden, moesten we gedwongen afscheid van elkaar nemen. Een jaar staat voor 52 weken, 365 dagen, 525600 minuten ofwel 31536000 seconden. Maar hoe groot het getal ook lijkt te worden, het gemis wordt er absoluut niet minder om. Sterker, het gemis wordt juist steeds groter.

Precies een jaar verder ben ik nu met mijn leven. Een leven dat nooit meer zal worden als het ooit was. Er is een deel van mezelf, van mijn ziel weggesneden, toen jij overleed. Naarmate de tijd verstrijkt, wordt dat deel dat er niet meer is, steeds zichtbaarder. Het onzichtbare gat dat jij hebt achtergelaten, krijgt steeds meer contouren. lees verder

De laatste week met z’n viertjes.

Deze week hebben de meiden vakantie. Continue gaan mijn gedachten naar verleden jaar. Toen hadden de meiden in deze periode ook vrij. We zijn toen met z’n viertjes een weekje op vakantie gegaan in Nederland. Het ging niet heel goed met Ellen, maar we zouden hoe dan ook op vakantie gaan. Daar was met Ellen geen discussie over mogelijk 🙂

Achteraf bekeken onvoorstelbaar gezien de toestand van Ellen. Maar tegelijkertijd ook een memorabele week. Het was de laatste week die we met z’n viertjes zouden doorbrengen. De chemokuren hadden geen effect en het lichaam van Ellen raakte steeds meer opgezet door vochtophoping. Ze werd steeds meer een ‘Michelin-vrouwtje’. lees verder

Hoera, er hangt een druppel aan mijn zak!!

Wat een rare kop is dit zeg, “hoera, er hangt een druppel aan mijn zak!!”. Hiervoor mijn oprechte excuses, maar toch was dat het geval afgelopen week. Ik heb namelijk een nieuwe liefde ontdekt. Al een tijdje was ik er in mijn hoofd mee bezig, maar deze week heb ik het ook in de praktijk gebracht. Ik heb mijn eerste schreden gezet op het gebied van druppelfotografie.

Jawel, druppelfotografie, iets wat binnenshuis prima te verwezenlijken valt. Ik zocht namelijk naar andere mogelijkheden om te kunnen fotograferen als ik het huis niet uit kan. Hetzij doordat de meiden er zijn, hetzij doordat het weer te slecht is. Nou, daar was de afgelopen week toch zeker wel sprake van. Dus ben ik mijn idee gaan uitwerken. lees verder

Open brief aan mijn overleden partner, deel 6

Hoi lieverd,

heb je nog iets aan je verjaardag gedaan? Wij hier hebben in ieder geval zeker bij je verjaardag stil gestaan. Ook via de post en sociale media zijn heel wat reacties binnen gekomen. Allemaal van mensen die jou absoluut nog niet vergeten zijn. Sterker nog, van mensen die je nog steeds ontzettend missen. Heb je nu kunnen zien dat al je angst om snel te worden vergeten, nergens voor nodig was?!

Maak je hier dus nu maar geen zorgen meer over. We hebben met een select gezelschap je verjaardag ‘gevierd’ in de Roemer. Op dezelfde plek als waar je wel eens eerder je verjaardag vierde. Een viering die heel waardevol is gebleken. Een moment ook om nogmaals te zien en te beseffen dat ik er met de twee meiden absoluut niet alleen voor sta. lees verder

Moet ik nu lachen of moet ik nu huilen?!

Moet ik nu lachen of moet ik nu huilen, ik weet het niet. Terwijl ik dit schrijf, komt de zon prachtig op. De lucht is in allerlei kleuren rood gehuld. Wolkenslierten reflecteren op schitterende wijze de kleuren van de zonsopkomst. Wat blijft dat toch een geweldig fenomeen om te aanschouwen. Maar tegelijkertijd dringt aan alle kanten jouw gemis zich aan mij op.

Zo gaat het de laatste tijd aldoor. Ik lach, ik probeer te genieten, maar als ik maar even verder denk, beland ik in donkere gedachten. Het besef dat ik er alleen voor sta, het besef dat mijn maatje niet naast me is. Waarom mag ik dit wel nog allemaal beleven en jij niet?! Dat is een vraag die eigenlijk onzinnig is, maar iedere keer de kop opsteekt. lees verder

Het jaar 2019 is voorgoed voorbij

Het jaar 2019 is voorgoed voorbij, leve 2020!! Een nieuw jaar, nieuwe kansen, misschien wel een wat meer frisse blik. Bij deze iedereen de allerbeste wensen voor het nieuwe jaar. Een jaar waarvan ik voor een ieder van jullie hoop dat dromen werkelijkheid mogen worden, maar bovenal de gezondheid ongeschaad blijft.

Tweeduizend negentien is ook voor altijd het jaar waarin ik Ellen achter moest laten en alleen verder moest. Zo voelt het in ieder geval voor mij. Mijn hemel, wat heb ik daar een moeite mee gehad. Wat ben ik met dat idee bezig geweest. De laatste dagen van 2019 was ik compleet op. Ik heb me letterlijk naar de jaarwisseling toe gesleept. Het gedicht “2019 voorbij” is hier een uitvloeisel van. lees verder

2019 voorbij

2019 voorbij

Ik ben leeg, zo leeg.

Ik snak naar lucht, verse zuurstof.

Ik ben zo ontzettend klaar met 2019.

De ballon is leeg, het jaar voorbij.

Laat alsjeblieft 2020 beginnen.

Een nieuw jaar, nieuwe energie.

Ik laat je voorgoed achter in 2019.

Een jaar dat in mijn ziel gebeiteld staat.

Hier moest ik je loslaten, verder alleen.

Maar verbonden blijven wij voor eeuwig.

Wat er ook nog mag gebeuren in mijn verdere leven.

Jij bent er voor altijd bij, vergeten is onmogelijk.

Liefde is niet gebonden aan dimensies.

Het beweegt zich vrij en onafhankelijk. lees verder

Visit Us On FacebookVisit Us On YoutubeVisit Us On Instagram