Open brief aan mijn overleden partner, deel 2

At Hodson Street – Please, forgive me ©2019

Hoi lieverd,

vandaag is het moederdag. Het leek me een geschikt moment om weer eens een brief aan je te schrijven. Moederdag 2019, wat een verschil met de vorige moederdag. Een jaar zit er tussen, maar het lijkt wel een eeuwigheid. Verleden jaar vierden we moederdag met jou als stralend middelpunt. Je was flink aan het re-integreren op het werk en niets leek ons in de weg te staan om weer voluit te genieten van het leven.

En kijk nu eens, een jaar later, mijn hemel, zo cru kan het leven dus zijn. Toch zijn we vandaag met jou bezig, wij alle drie. Sara heeft een mooi juwelendoosje voor je gemaakt op school met een prachtig gedicht erbij. De lieve schat heeft het de afgelopen dagen zelfs nog verstopt voor je zodat je het niet kon zien. Ik kan het niet nalaten het gedichtje even voor te dragen. Sara vond het prima dat ik dat doe, ik vind het zo knap gedaan door haar. Moet je horen wat ze aan je schrijft, als dat niet rechtstreeks uit het hart komt. lees verder

Toen werd het stil….

At Hodson Street – Never give away your dreams ©2019

Toen werd het stil, oorverdovend stil. Na twee weken vol activiteiten en kinderen om me heen, werd het begin deze week in ene stil. De twee weken durende meivakantie zit er op, de scholen zijn weer begonnen. En eerlijk gezegd vind ik dat wel even heerlijk. Twee weken vakantie waarin bovenal duidelijk werd dat we nog maar met z’n drietjes zijn.

Alles voelde als een spagaat, voelde zo dubbel aan. Aan de ene kant doe je leuke dingen en heb je plezier en aan de andere kant vreet het gemis voortdurend aan je. Niet alleen aan mij, maar ook duidelijk aan de kinderen. Twee lange weken waarin mijn rol bestond uit het continue manoeuvreren tussen kinderen vermaken en kinderen begeleiden. lees verder

Ik weet niet wat ik wil

At Hodson Street ©2019

Ik weet niet wat ik wil

Ik zou willen schreeuwen, ik zou willen zwijgen.

Ik zou willen rennen, willen wegkruipen

in het donkerste holletje dat er maar bestaat.

Ik weet niet wat ik wil…..

Dat gevoel, dat continue gevoel verdwijnt maar niet.

Een schroeiende pijn, door mijn lijf, door mijn ziel.

Steeds intenser, uur na uur, dag na dag.

Natuurlijk verdraag ik het, ik klaag ook niet.

Vergeleken bij jouw geleden pijn is het niets.

Maar o, wat kan missen pijn doen.

En missen doe ik je, steeds meer.

Nu de rust langzaam wederkeert, lees verder

Hoera, Ellen is weer thuis!!

At Hodson Street ©2019
At Hodson Street – Sweet Lorraine ©2019

Hoera, Ellen is weer thuis!! Afgelopen week hebben we haar eindelijk mogen ophalen en nu is ze gelukkig weer daar waar ze hoort, thuis. Misschien raar, maar het is een fijn gevoel dat ze dichtbij me is. Ik kan haar min of meer weer vasthouden, tegen haar praten of wat dan ook. Heel apart om bij mezelf te merken dat ik op de middag van halen nog haast gespannener was dan voor haar dienst. Ik had zo uitgekeken naar dit moment.

Tegelijkertijd bemerk ik dat het weer thuis hebben van Ellen ook iets met me doet wat betreft de rouw. Daar had ik me niet geheel op ingesteld. Nu ze er weer is, wordt nog duidelijker hoe definitief dit alles is. Ik vertelde al eerder dat ik rationeel gezien wel weet dat Ellen overleden is, maar dat mijn geest nog niet zo ver is. Nou, ik kan u vertellen, dat dat moment toch echt wel aanstaande is. Potjandorie, het gemis wordt per dag, nee wat zeg ik, per uur, groter en groter. lees verder

Visit Us On FacebookVisit Us On YoutubeVisit Us On Instagram