Een kwartier had ze voor me, daar moest ik het mee doen. De nacht ervoor had ik tot 2 uur tevergeefs op haar gewacht. Uiteindelijk ben ik maar in slaap gevallen. De dag erna moest ik tot 3 uur in de middag wachten, maar toen was het dan zo ver.
Eindelijk kon ik haar weer in mijn armen sluiten. Een week vol spanning en onzekerheid viel als een blok van me af. Nu zou alles weer normaal worden. Ze was weer bij me.
Maar al snel werd me duidelijk dat ze slechts een kwartier voor me over had. Een kwartier, na een week zonder haar! Mensen, wees eens eerlijk, is dat nu ware liefde?!