Wat worden ze groot!!

Wat worden ze groot!! Afgelopen zaterdag vierde Anne, mijn oudste dochter, haar verjaardag. Ze is dertien geworden. Ach en wat wordt ze toch groot. Het is geen meisje meer, maar ook nog geen dame. Ze wil nog lekker spelen, maar ook eigenlijk al heel volwassen doen. “Meisjes van dertien” van Paul van Vliet, wat klopt dit nummer toch in alle facetten 🙂

Ook ditmaal hebben we er een mooi feest van weten te maken. En hoe hard het ook klinkt, deze verjaardag liep, emotioneel gezien, al weer een stuk soepeler dan de verjaardag van Sara. Pas de tweede verjaardag na het overlijden van Ellen en toch was iedereen al een stuk relaxter. Schandalig eigenlijk, maar ja, wat moet je anders…. lees verder

Lachend de dood tegemoet

Lachend de dood tegemoet, is dat niet het beste wat een mens kan doen?! Hoe cru het ook moge klinken. Uiteindelijk gaan we allemaal een keer dood, daar is niets tegenin te brengen. Alleen de één eerder dan de ander en ook de manier waarop pakt niet altijd even ‘gunstig’ uit voor een ieder.

Maar humor en positiviteit in het leven, ja zelfs over het begrip ‘dood’ kan volgens mij absoluut geen kwaad. Sterker nog, zonder humor vraag ik me persoonlijk af of het leven wel zin heeft. Is humor niet een uitstekend wapen om te overleven, vooral juist ook op die momenten die als zeer heftig worden ervaren. lees verder

Herfst, het is weer zover en andere dromen.

Het is weer zover, de herfst staat voor de deur. “Het is herfst, de bladeren vallen. Eens temeer besef ik de vergankelijkheid der dingen”. Daar moet ik dan altijd aan denken. Het was een favoriete quote van mijn eerste schoonvader als de herfst op het punt stond om los te barsten. Volgens mij kwam de quote uit één van de cartoons van Sigmund.

Een geweldige, dagelijkse strip van Peter de Wit, die al 25 jaar in de Volkskrant geplaatst wordt. Een strip over een eenogige psychiater die wrange en cynische commentaren levert op de wereld om hem heen. Ach, en aan die vergankelijkheid en het melancholische, licht depressieve gevoel denk ik juist niet hoor bij het woord ‘herfst’. lees verder

Open brief aan mijn overleden partner, deel 4

Gestaag vooruit
At Hodson Street – Give me wings ©2019

Hoi lieverd,

het is zondagochtend en de kinderen slapen nog. Even lekker met zijn tweetjes. Een moment voor ons twee alleen, door niets of niemand verstoord. Eventjes rust na alle drukte van de verjaardag van Sara. De eerste verjaardag in dit gezin zonder jou, de gangmaker van alle verjaardagen in dit huis.

Onze jongste dochter is tien geworden Ellen, wat gaat het toch allemaal snel. Ik zit nu met 2 tieners opgescheept!! De tijd lijkt wel net zo snel te gaan als de bevalling toentertijd van haar. Weet je nog, één wee en direct kon ik gaan bellen. Een paar uur later stonden we in onze handen met deze prachtige meid. lees verder

De appel valt niet ver van de boom

At Hodson Street – That’s the way it goes ©2019

De appel valt niet ver van de boom. U kent dit spreekwoord vast wel. Het komt er op neer dat kinderen, wat betreft karakter, vaak op hun ouders lijken. Ik moest daar afgelopen week aan denken toen ik de jongste telg zo lekker bezig zag. Volledig zichzelf, volledig Sara, maar tegelijkertijd ook zoveel Ellen 🙂

Wat dat betreft is Ellen nooit ver weg binnen ons gezin. Sara lijkt niet alleen op haar, ze heeft ook nog eens dezelfde ‘streken’. Ze neemt geen blad voor de mond en haar lichaamstaal maakt absoluut duidelijk hoe ze over dingen denkt. In positieve als wel in negatieve zin welteverstaan dan 🙂 Alleen die blik van haar al, als haar iets niet zint of als ze iets van je wilt. lees verder

Daar sta je dan….

Daar sta je dan….
At Hodson Street – I’m ready to Rock ‘n Roll ©2019

Daar sta je dan, in velerlei opzichten. De zomervakantie voorbij, de start van een nieuw schooljaar voor de meiden. Een nieuw jaar, ook voor mij. Daar sta je dan, net als dertig jaar geleden, kijkend voor de spiegel. Een zelfde persoon, weliswaar een stuk ouder en kaler, maar eigenlijk opnieuw starend naar een persoon die staat aan het begin van een nieuw avontuur.

Dertig jaar geleden natuurlijk onder geheel andere omstandigheden, met compleet andere verwachtingen. Maar ook nu, na zes weken zomervakantie en wat tijd voor bezinning, beklijft bij mij het gevoel dat ik weer opnieuw moet beginnen. De allerbelangrijkste vraag die ik me deze vakantie op een gegeven moment heb gesteld is toch wel “wat wil ik eigenlijk nog in dit leven?” lees verder

Bal der Herinneringen

At Hodson Street – Release me ©2019

(Beluister de song door op het linkerpijltje te drukken 🙂 )

Bal der Herinneringen

Het bal der herinneringen is officieel geopend.

Het ‘feest’ kan losbarsten.

Tot nu toe leefde ik in een soort van vacuüm.

Maar vanaf dit moment zal iedere dag een dag van vergelijking worden.

Hoe ging het met je, wat deden we op deze dag een jaar geleden?

Waar waren de kinderen, hoe voelden we ons?

Allemaal vragen waar intussen een antwoord op te geven valt.

Allemaal herinneringen uit een afschuwelijke periode.

Een periode waarin trots, wanhoop, wilskracht en radeloosheid eendrachtig vochten om de eerste plaats. lees verder

Ik heb gedroomd vannacht

Light in the dark

Ik heb gedroomd vannacht

Ik heb gedroomd vannacht.

Over jou.

Alle artsen stonden om je heen,

druk pratend en overleggend.

Maar niemand had door dat jij er stilletjes vandoor gleed.

Alleen ik.

Met de grootste moeite trachtte ik bij je te komen,

om je niet alleen te laten gaan.

Voor het eerst voelde ik hoe het was om mijn vrouw te verliezen.

Als partner zijnde, niet als persoon

die van alles moest regelen en moest doen.

Maar puur als geliefde van jou,

wij tweetjes samen, alleen wij.

Dat kwam aan, heel hard aan.

Rauw verdriet niet langer verdrukt door allerlei randzaken. lees verder

Open brief aan mijn overleden partner, deel 3

Hoi lieverd,

hoe is het met je, vermaak je je nog een beetje? Het is zowat zomervakantie. Wat zullen dat een confronterende weken worden zo zonder jou. Dat ik er nu alleen voor sta, het zij zo, maar dat ik alle gebeurtenissen de komende weken niet meer direct met je kan delen, dat zal moeilijk zijn.

Hoe vaak zaten we in de zomervakanties niet ‘s avonds nog even lekker na te praten over de dag of over de plannen voor de volgende dagen. Nu moet ik alles in mijn eentje regelen, nu moet ik alle belevenissen in deze vakantie met mezelf delen. Naarmate de tijd verstrijkt, wordt het missen van jou steeds groter. lees verder

Het wordt tijd voor vakantie

At Hodson Street – Cry without tears ©2019″

Voor Dorien, een bijzondere vrouw
Dank voor alles, het ga je goed….

Het wordt tijd voor vakantie. Nog 2 weekjes en dan barst de zomervakantie in alle hevigheid los. Zes weken hebben de kinderen vrij en kunnen ze volop papa terroriseren 🙂 Nee hoor, we gaan de komende weken lekker van elkaar genieten. We zijn alle drie hard toe aan wat vakantie. Wat een jaar…..

De afgelopen jaren was het al nooit normaal in de zomervakantie. Iedere keer was Ellen ziek of moest ze een operatie ondergaan. Dit wordt, hopelijk, de eerste vakantie in jaren die gewoon gaat verlopen. Geen ziekte, geen gewijzigde plannen, gewoon een paar weken op reis en gezellig dagjes uit. lees verder

Visit Us On FacebookVisit Us On YoutubeVisit Us On Instagram