Van de week werd mijn aandacht getrokken door het bericht dat de Noord-Koreaanse leider Kim Jung-un een bezoek had gebracht aan China. Het doet wereldwijd de hoop opleven dat er eindelijk weer eens gepraat gaat worden tussen de diverse landen. Dat is natuurlijk mooi, maar tegelijkertijd is het toch triest hoe enkele personen eigenlijk een hele planeet in gijzeling houden.
We zijn hier allemaal maar tijdelijk en niemand weet voor hoe lang. Een moment voor mij om nog eens even na te denken over het begrip “geluk” en de betekenis hiervan in het leven. Doe ik het allemaal wel goed?!
Zelf vermoed ik dat dit een toevallige oprisping is van moeder natuur, al is het contrast deze week wel erg groot. Nog maar een paar dagen geleden liep ik op het strand en had het idee dat ik wel in mijn T-shirt kon lopen. Natuurlijk, ook toen stond er een straffe wind, maar deze werd grotendeels door de duinen tegengehouden en de zon begint al aardig kracht te krijgen in deze tijd van het jaar.
We mochten met onze band ‘At Hodson Street’ een optreden verzorgen op vrijdagavond in het Badhuis te Haarlem en de gehele zondagmiddag waren wij welkom in de woonkamer bij Mireille en Niels. Dit als onderdeel van het gebeuren “Gluren bij de Buren”.
Hoe het boek zal aflopen moge een ieder duidelijk zijn, het boeiende is dat je het verhaal leest en soms met een schok bedenkt dat je geen fictie leest, maar een werkelijk gebeurd verhaal. De hoofdpersonen hebben werkelijk bestaan, er zijn afbeeldingen van ze, er zijn ooggetuigen geweest van hun leven en de omstandigheden waarin dat plaatsvond.
Oosterplas (einde van de dag in de zomer)Die situaties hoeven niet alleen handelingen te zijn, maar kunnen ook geuren betreffen of jaargetijden, voorwerpen of dromen, bepaalde muziek. Combinaties van deze factoren zijn trouwens zeker niet uitgesloten. 🙂
Zo ben je vaste bezoeker van de peuterzaal en zo ben je met dochterlief in een doolhof aan keuzes voor het voortgezet onderwijs terecht gekomen. Wat een mogelijkheden. Ik weet niet hoe het bij u vroeger ging, maar bij mij was de keuze direct duidelijk. Deze school is er en dat wordt hem ook, niks geen open dagen bezoeken, er was geen keus 🙂
Ik heb wel vrienden, maar ben erg slecht in het onderhouden hiervan. Niet omdat ik dat niet wil, nee, gewoon omdat dat niet in mijn karakter ligt. Ik vergeet het, sta er niet bij stil en, misschien nog wel het meest belangrijk/erg, vind het ook geen prioriteit hebben.
