leven Archieven - Page 18 of 19

De tijd ‘vliegt’!!

At Hodson Street – Promised Land ©2018

Afgelopen weekeinde heb ik met mijn oudste dochter de laatste twee scholen bezocht in het kader van de zoektocht naar een geschikte middelbare school voor haar. Ja, middelbaar, u leest het goed, wat ‘vliegt’ de tijd, voor mijn gevoel is ze net pas op deze aardbol!!!!

Zo ben je vaste bezoeker van de peuterzaal en zo ben je met dochterlief in een doolhof aan keuzes voor het voortgezet onderwijs terecht gekomen. Wat een mogelijkheden. Ik weet niet hoe het bij u vroeger ging, maar bij mij was de keuze direct duidelijk. Deze school is er en dat wordt hem ook, niks geen open dagen bezoeken, er was geen keus 🙂 lees verder

De wereld is mijn vriend

Pas geleden, tijdens een etentje met een paar goede vrienden, kwam het gesprek op vriendschap en het hebben van vrienden. Nu, als er iets is waarin mijn partner en ik verschillen, is het wel dit laatste.

Daar waar partnerlief het onderhouden van vriendschappen en sociale contacten bijkans heeft verheven tot een hogere kunst, word ik regelmatig beschouwd als een einzelgänger.

Ik heb wel vrienden, maar ben erg slecht in het onderhouden hiervan. Niet omdat ik dat niet wil, nee, gewoon omdat dat niet in mijn karakter ligt. Ik vergeet het, sta er niet bij stil en, misschien nog wel het meest belangrijk/erg, vind het ook geen prioriteit hebben. lees verder

Zijn of niet Zijn

Het aanschouwen van de Hemelvaart

De voorgaande blog “eeuwig leven of toch maar niet” was mede geïnspireerd op een boek van de Japanse schrijver Haruki Murakami. Tijdens het bladeren door mijn aantekeningen kwam ik nog een stuk tekst tegen die te maken had met een boek van deze schrijver.

Deze tekst was ontstaan naar aanleiding van het lezen van het boek “de Opwindvogelkronieken”. Ik kon de verleiding niet weerstaan om deze week dit verhaal te plaatsen. Het onderwerp is ook iets wat mij al mijn hele leven bezighoudt. lees verder

Eeuwig leven of toch maar niet?!

At Hodson Street – I’ll show you my weakness

Vrede en Reflectie

Het jaar is begonnen…., het vuurwerk is op, de kinderen zijn weer naar school, de trap staat in de verf, de overloop is klaar, dus tijd voor een nieuwe blog!!!!

Intussen zijn Chantal en ik ook weer begonnen met repeteren. De bedoeling is binnenkort een paar optredens te verzorgen en tegelijkertijd het huidige repertoire flink te promoten.

Dit jaar moet het er maar eens van komen, dus de sociale media worden gebombardeerd met muziek en fotografie. Wie niet waagt,….. Mocht je wat van ons voorbij zien komen, deel het dan gerust, want we kunnen niet genoeg van aandacht krijgen:-):-) lees verder

Please, forgive me

At Hodson Street (en dansvereniging DSG) – Please, forgive me 17 december 2017

Voor deze week een “golden oldie”, als leidraad voor de blog, namelijk “Please, forgive me”. Het leek me leuk om de inhoud van deze song eens nader te belichten, mede ook omdat we dit nummer afgelopen week 2 maal hebben mogen uitvoeren met een dansgezelschap!!

Er was door dansvereniging DSG te Haarlem gevraagd of zij een choreografie mochten maken op deze song, iets wat wij natuurlijk een ontzettend leuk idee vonden. Het was een geweldige belevenis om de dansers een eigen interpretatie te zien geven van deze song, terwijl Chantal en ik het nummer live vertolkten. lees verder

Verjaardag en de Dood

At Hodson Street – This bird needs to fly (©2017)

Ja, ja, binnenkort is het weer zover. Dan ben ik jarig. Ik merk het alweer aan iedereen om me heen. En vooral nu, want het schijnt extra speciaal te zijn als iemand 50 wordt.

Wat is dat toch voor gezeur, ieder jaar weer. Nee, je moet leven zoals je zelf wilt, maarre, vier je je verjaardag nog?? Nee, ik vier mijn verjaardag niet!!!!

Om de vraag “waarom niet” vast voor te zijn: nee, ik ben niet depressief; ja, ik houd gerust van gezelligheid; nee, ik vind het niet eng om te vieren; ja, ik ben nogal eigenwijs. lees verder

Koester de dag

At Hodson Street – Cherish the day (©2017)

Koester de dag – Cherish the day

Deze avond zag ik een man in de spiegel. Hij staarde naar me. Het gezicht kwam me bekend voor, maar leek zo oud. Zo vaak heb ik dit gezicht nu al gezien en regelmatig heb ik me dan afgevraagd hoe het gezicht er over een paar jaren zou uitzien.

Steeds weer sta ik verbaasd over het herkennen van de contouren maar het tegelijkertijd veranderen van de details. Het gezicht is boller geworden, de haargrens is geweken, er zijn wallen onder de ogen verschenen. lees verder

Tijd en Dromen

Art of Dreaming

De tijd is mooi, de tijd is prachtig. De tijd laat je uitkijken naar, geeft je herinneringen, laat je dromen. Maar ook, de tijd is wreed en hard. Het zal je altijd brengen naar het punt waar het ooit begonnen is, namelijk het “grote niets”. Je kwam uit niets, je verdwijnt in niets.

De tijd wacht niet, kijkt niet eens om. Gaat verder, alsmaar verder. Ieder moment veranderend, ieder moment onveranderlijk. Niets kan de tijd tegenhouden, het meest machtige dat er bestaat. Letterlijk onaantastbaar, slechts te definiëren in nietszeggende woorden. lees verder

Breekbaarheid – Fragility

Licht in het duister

Wat is het leven toch een ongrijpbaar fenomeen. Per dag, per uur, ja zelfs per seconde kan het van gedaante verwisselen. Zeker ben je alleen van het verleden, voor de toekomst mag je slechts hopen.

Dit jaar is voor mij persoonlijk weer eens typisch zo’n jaar waarin alle uitersten van het leven zichtbaar worden. Aan de ene kant het gevecht van dierbaren om te blijven bestaan, aan de andere zijde het tegelijkertijd werken aan een mooie toekomst. lees verder

Only memories left

At Hodson Street – Only memories left

Zonder woorden

Ik ga naast je zitten, je ademt onrustig en slaapt. Met enige moeite overtuig ik mezelf ervan dat je het werkelijk bent. Wat kan een mens, wat betreft uiterlijk, snel veranderen.

Ik kijk naar je, is dit dan de laatste keer? Het is eigenlijk al onverwacht dat ik je nog een keer zo zou zien. Plotseling open je je ogen, kijkt om je heen, ziet me, en een glimlach verschijnt op het gezicht.

‘Hé, was je hier allang?’ We begroeten elkaar en spreken enige tijd. Helderheid en afwezigheid wisselen elkaar af. Wat me direct opvalt, is dat er een totale berusting is. Geen opstandigheid dit keer, maar een verzoening met het lot. lees verder