kinderen Archieven - Page 2 of 15

Ik ben opa geworden, grrr.

Ik ben opa geworden lieve mensen, grrr. Dat met twee meiden om me heen van dertien en zestien. Natuurlijk was ik ervanuit gegaan dat het nog wel even zou duren voordat ik opa zou worden, niet nu al.

Nu maar eens kijken hoe we hier mee om moeten gaan. Erg blij ben ik er natuurlijk niet mee. Maar ja, het feit ligt er nu eenmaal.

En ik wilde, eerlijk en open als ik ben, dit ‘schokkende’ nieuws toch wel met u delen. U heeft recht op de waarheid. Ik zal u dan ook eens vertellen hoe het zover is gekomen. lees verder

Jong geleerd en jong gedaan!

Jong geleerd en jong gedaan, en nee, het is geen verschrijving van me. Want in deze situatie kun je toch moeilijk spreken van ‘oud gedaan’. Het betreft hier bepaald gedrag van mijn twee dametjes.

Nu ze ouder worden ontdekken ze namelijk steeds meer de geneugten van de grote stad. Regelmatig gaat de oudste ‘s avonds eerst een hapje eten in de stad met vriendinnen, om vervolgens bijvoorbeeld naar de film te gaan.

En dit weekeinde kwam zelfs de jongste met de vraag of ze mocht avondeten in de stad. Hoe leuk is dat wel niet?! Denk dan natuurlijk niet direct aan een chic restaurant. Nee, een pannenkoekenhuis, dat is op dit moment al goed genoeg. lees verder

Hoera met een grote traan.

Hoera met een grote traan is een goede omschrijving voor mijn gevoel op deze dag. Vandaag zou mijn partner 55 jaar zijn geworden. Dat zou normaliter absoluut gevierd worden met een huis vol visite. Want een verjaardag niet vieren was uit den boze bij Ellen.

Op dat vlak verschilden we als dag en nacht van elkaar. Waar ik het liefst mijn verjaardag vergeet en er niet bij wil stilstaan, was zij altijd van het vieren. Zelfs haar laatste verjaardag, een maand voor haar overlijden, hebben we nog flink uitgepakt met een feestje in een zaal. lees verder

Herkent u dat gevoel ook?

Herkent u dat gevoel ook? Dat je het idee hebt dat de maand net is begonnen, maar in werkelijkheid alweer zowat voorbij is. Ik ben vanaf nieuwjaar met van alles bezig geweest, behalve met het letten op de datum.

En nu, na alle interne verhuisperikelen, zie ik weer eens de datum en schrik ik me rot. Het nieuwe jaar is toch pas net begonnen? Welnee, januari is al zowat weer voorbij! Help, waar blijft de tijd?

Verveeld heb ik me overigens niet in deze afgelopen weken. We zijn inmiddels allemaal de trotse eigenaar van een ‘nieuwe’ slaapkamer, er zijn nieuwe spullen voor aangeschaft. Het grofvuil is geweest. lees verder

Verhuisstress met oudjaar.

Verhuisstress met oudjaar binnen dit gezin!! We gaan namelijk verhuizen, de ‘kogel is door de kerk’. En wat prima past bij ons, we verhuizen dan ook per direct.

Dus is iedereen flink aan het opruimen. Grappig hoe sommige vooruitzichten pubers aanzetten tot vrijwillig schoonmaakgedrag. We zouden dit soort acties vaker moeten ondernemen!

Alhoewel, verhuizen is zeker niet mijn hobby. Maar deze keer zie ik het wel zitten. We gaan namelijk intern verhuizen. De dames schuiven een kamer op en gaan een stuk ruimer wonen. lees verder

Wordt er dan toch geluisterd naar die ouwe zak?!

Wordt er dan toch geluisterd naar die ouwe zak?! Zouden mijn pogingen tot enige opvoeding van mijn dochters dan toch soms tot resultaten leiden? Vaak heb ik namelijk het idee dat ik tegen een muur van beton sta te praten.

“Waar bemoei je je mee, oude man, wij weten gerust wel hoe de wereld in elkaar steekt”. Probeer een puber nog maar eens iets bij te brengen, meestal een kansloze missie. Toch blijf ik stug doorgaan met mijn pogingen de dames iets bij te brengen.

Niet alleen op het vlak van opgroeien en verantwoordelijkheid durven nemen, maar ook op het vlak van hoe de wereld in elkaar steekt. Het echte leven is absoluut niet het leven dat zij dagelijks in hun TikTok-filmpjes krijgen voorgeschoteld. Nee, het werkelijke leven is een stuk wreder en harder. lees verder

Dag bank, dank voor alle mooie herinneringen.

Dag bank, dank voor alle mooie herinneringen. Jij die al zoveel jaren het middelpunt in ons huis vormt, mag nu eindelijk met pensioen.

Maar o, wat valt dat zwaar. Straks moet ik je buiten zetten, hopelijk halen ze je snel op. Want iedere keer als ik naar je kijk, schieten er allerlei herinneringen door mijn hoofd.

Wat hebben we samen een hoop meegemaakt. Er is op je gelachen, gehuild, gevreeën, gekletst, geslapen en wat al niet meer. Er zijn dromen op je ontstaan die in vervulling zijn gegaan. Evenals dromen die nooit zullen uitkomen. lees verder

Trauma voor de rest van het leven.

Het is blijkbaar toch een trauma voor de rest van mijn leven. Sinds het overlijden van Ellen en het gehele proces dat daaraan vooraf ging, ben ik bijkans “allergisch” geworden voor sirenes en bepaalde telefoontjes. Dat had ik vroeger nooit.

Ik associeer het namelijk zeer snel met dat er misschien iets mis is met de kinderen. Zodra ik bij ons in de buurt sirenes hoor, krijg ik het Spaans benauwd. Ik moet me er direct van verzekeren dat het geen betrekking heeft op mijn dochters.

Het paradoxale is dat mijn kinderen veel mogen, ik ben niet overbezorgd. Maar in dit soort situaties verandert dat dus direct. Het is een enorme trigger voor me. Doordat ik me bewust ben van het feit dat mijn angst overdreven is, kan ik me wel beheersen richting de meiden. lees verder

Het lukt me niet meer!

Het lukt me niet meer, ik geef het maar eerlijk toe. Het zal de leeftijd wel zijn, laten we het daar maar op houden. Maar in ieder geval lukt het me dus niet meer.

De spreektaal van de hedendaagse jeugd is me echt te moeilijk geworden. Zoals er in berichtjes gecommuniceerd wordt met me, is het voor mij alsof er een geheimtaal wordt gebruikt.

Zo was mijn jongste dochter laatst naar de film. Vlak voordat de film begon ontving ik dit whatsappje: “Papa, we zitten nu in de film mr me tell is mr 14% blijkbaar”. lees verder

Wassen is mijn lust en leven.

Wassen is mijn lust en leven en dan heb ik het over wassen draaien. Een witte was, een bonte was, kom maar op. Wat het ook is, ik draai hem wel.

Het heerlijke gevoel alleen al van die vuile was uit allerlei hoeken en gaten van het huis te toveren. Iedere keer weer de verrassing waar je wat zult aantreffen, geweldig.

Vuile sokken onder de bank, shirts verspreid door de slaapkamer, het blijft 1 groot feest. Wat dat betreft bof ik met mijn meiden, ze weten steeds weer nieuwe plekjes te ontdekken om papa te verrassen. lees verder