inspiratie Archieven - Page 4 of 20

Wordt er dan toch geluisterd naar die ouwe zak?!

Wordt er dan toch geluisterd naar die ouwe zak?! Zouden mijn pogingen tot enige opvoeding van mijn dochters dan toch soms tot resultaten leiden? Vaak heb ik namelijk het idee dat ik tegen een muur van beton sta te praten.

“Waar bemoei je je mee, oude man, wij weten gerust wel hoe de wereld in elkaar steekt”. Probeer een puber nog maar eens iets bij te brengen, meestal een kansloze missie. Toch blijf ik stug doorgaan met mijn pogingen de dames iets bij te brengen.

Niet alleen op het vlak van opgroeien en verantwoordelijkheid durven nemen, maar ook op het vlak van hoe de wereld in elkaar steekt. Het echte leven is absoluut niet het leven dat zij dagelijks in hun TikTok-filmpjes krijgen voorgeschoteld. Nee, het werkelijke leven is een stuk wreder en harder. lees verder

De trein is zo fijn….

De trein is zo fijn, lieve mensen. Zodra je instapt en een plekje hebt bemachtigd, kan het grote genieten beginnen. Zonder je te hoeven inspannen, zoef je van plaats A naar B.

De ogen worden verwend door een continu wisselend landschap. De cadans van de trein maakt je heerlijk loom. Tijd voor een dutje of wat overpeinzingen, zo ontspannend.

Zo vertrok ik verleden week, goedgemutst, met een paar reisgenoten vanuit Hamburg naar Haarlem. Een reis van, normaal gesproken, ruim 5 uur. Slechts 1 overstap, de tas gevuld met drinken, etenswaar en leeswerk. lees verder

Magische ochtend met heerlijk hoogtepunt.

Een magische ochtend met een heerlijk hoogtepunt. Dat beleefde ik afgelopen week tijdens een wandeling met mijn wandelmaatje in het prachtige park van landgoed Elswout.

Een mens heeft absoluut niet veel nodig om zich volmaakt gelukkig te voelen. Dat bleek deze ochtend maar weer. De natuur verzorgde een magische sfeer en het hoogtepunt werd enigszins door ons een handje geholpen.

De ochtendwandeling startte in een kleine wereld. De mist omsluierde alles wat maar binnen bereik was. Mistdruppels vielen uit de bomen en hun landing op bladeren en bodem veroorzaakte een ritmisch, hypnotiserend geluid. lees verder

De herfst is gearriveerd.

De herfst is gearriveerd. Slechts luttele dagen na 21 september heeft de herfst zijn opwachting gemaakt. Wind en regen teisteren mijn ramen, maar wat geeft het?! Ik zit binnen en hoef er niet uit.

Persoonlijk kan ik bijzonder genieten van dit jaargetijde. Alle variaties in weerbeeld, de prachtige kleuren van het afstervende blad, de geuren. Zo kan ik nog wel even doorgaan. Er ontstaat ook een soort behaaglijkheidsgevoel.

Knus binnenzitten, potje thee en een goed boek bij de hand. Maar evenzo de heerlijke voldoening na een stevige wandeling door het onstuimige weer. Herkent u dat gevoel? lees verder

Wassen is mijn lust en leven.

Wassen is mijn lust en leven en dan heb ik het over wassen draaien. Een witte was, een bonte was, kom maar op. Wat het ook is, ik draai hem wel.

Het heerlijke gevoel alleen al van die vuile was uit allerlei hoeken en gaten van het huis te toveren. Iedere keer weer de verrassing waar je wat zult aantreffen, geweldig.

Vuile sokken onder de bank, shirts verspreid door de slaapkamer, het blijft 1 groot feest. Wat dat betreft bof ik met mijn meiden, ze weten steeds weer nieuwe plekjes te ontdekken om papa te verrassen. lees verder

Ze heeft me gewoon verlaten!

Ze heeft me gewoon verlaten! Zonder nog een keer te zwaaien of zich om te draaien, is ze vertrokken. Zo mee met de bus naar een of ander eiland in de zee. Alsof ik er niet toe deed, alsof ik niet bestond. Te druk in de weer met haar medereizigers. Stuk voor stuk kompanen met hetzelfde gedrag.

Beseffen kinderen dan niet hoeveel ze wel niet kosten per jaar?! Zou dat gegeven alleen al niet genoeg zijn om in ieder geval minstens nog even gedag te zwaaien? Blijkbaar niet, stelletje egocentrische monstertjes 🙂 lees verder

Het licht is weer betoverend.

Zoals ieder jaar rond eind augustus, begin september, is ook dit jaar het licht momenteel weer extra betoverend. Zoals de zon haar stralen nu laat schijnen op het aardse vlak, is het alsof er een filter wordt gebruikt.

Overdag is het licht omfloerst. De wereld lijkt zich in een minuscuul laagje van onscherpte te begeven. Alsof er een zweem van mist blijft hangen nadat de ochtendnevel is opgetrokken.

Hierdoor ontstaat er een dromerige sfeer. Alles is er wel, maar je neemt het anders waar. Scherpe contouren verdwijnen en alles oogt lieflijker. De kleuren krijgen een nieuwe dimensie, de mens wordt betoverd. lees verder

Het nieuwe jaar is begonnen.

Het nieuwe jaar is vandaag begonnen. Tenminste, zo voelt dat voor mij. Sinds de kinderen naar school gaan, zijn mijn eigen jaren ook steeds meer van zomervakantie tot zomervakantie gaan ‘lopen’.

Waar voorheen 1 januari de start van een nieuw jaar inluidde, ben ik dat gevoelsmatig steeds meer gaan verschuiven naar de start van het nieuwe schooljaar. Vandaag is het dus zover. De kinderen starten aan hun nieuwe schooljaar.

Dus ook vaders start aan zijn nieuwe jaar, met nieuwe plannen en bruisend van energie. Ik merkte het vanochtend direct. Waar ooit de kinderen erg vroeg wakker waren bij de start van het nieuwe schooljaar, is dat nu precies omgekeerd. lees verder

Ik schaam me voor Nederland.

Ik schaam me voor Nederland, mijn eigen land. Het land waar ik ben geboren, het land waar ik van hou. Maar als ik de beelden zie van de zogenaamde vluchtelingenopvang in Ter Apel, schaam ik mij diep.

Zonder in een discussie terecht te willen komen over wie een ‘echte vluchteling’ en wie niet. Daarvoor is het klimaat helaas tegenwoordig te gepolariseerd. Discussies zijn hierdoor bijna onmogelijk geworden. Je bent met ons of je bent tegen ons. Een middenweg bestaat niet meer. Ik laat nu slechts mijn hart spreken. lees verder

Een kleine levensles in geluk.

Geluk zit in een klein hoekje. Geluk voor jezelf alswel het geven van geluk aan je medemens. Gisteren kon ik mijn jongste dochter hier een mooi levenlesje in geven.

Al jaren is zij in het bezit van een step, maar het laatste jaar stond deze voornamelijk stof te happen in de schuur. Ja, dochterlief komt in een nieuwe levensfase.

Al eerder had ik geopperd om de step aan het buurjongetje te geven, maar toen was de tijd er duidelijk nog niet rijp voor. Ze was nog te gehecht aan haar step.

Gisteren was het dan toch zover, het leek haar een goed plan om de step weg te geven. Het buurjongetje speelde buiten, dus een mooi moment om hem erbij te roepen. lees verder