Tag: hoop

Uiteindelijk moet er minder dan je denkt!!

At Hodson Street ©2019

At Hodson Street – Fragility (rehearsal tape) ©2019

Uiteindelijk moet er minder dan je denkt. Dit leek me nu eens een prima onderwerp bij het begin van een nieuw blogseizoen. Allereerst natuurlijk nog voor iedereen de beste wensen. Beetje laat misschien, maar niet minder vanuit het hart gemeend. Een nieuw jaar, nieuwe mogelijkheden, nieuwe voornemens. Zo is het toch meestal bij de start van een nieuw jaar?!

Nou, dan is het thema van deze blog misschien ook wel een goed idee om als voornemen te gebruiken. Ik kwam op dit thema toen ik gisteravond een berichtje op Instagram voorbij zag komen. Een dame vertelde hierin het tijdelijk rustiger aan te gaan doen omdat de drukte haar teveel was geworden. Ze had last gekregen van  angst en paniekaanvallen. Een openhartig en vanuit het hart geschreven stukje dat mij direct aansprak. lees verder

Leve de vrijheid van geest

At Hodson Street – Rosasharn ©2018

At Hodson Street ©2018

Leve de vrijheid van geest. Om diverse redenen was dit credo de afgelopen weken nadrukkelijk aanwezig binnen mijn bestaan. Het is ook een motto dat mij na aan het hart ligt. Als mijn geest niet zo vrij zou zijn als de toestand waarin het zich nu, na jaren van hard werken, bevindt, zouden een aantal dingen in mijn persoonlijke leven, absoluut niet hebben kunnen plaatsvinden. De vrijheid van geest derhalve in deze blog belicht vanuit diverse situaties. lees verder

Een kort vervolg op de tijd…..

At Hodson Street ©2018

At Hodson Street – Rosasharn, live ©2018

(Blijf dromen, blijf hoop houden)

De vorige blog ‘de tijd vervloeit‘ ging over het begrip tijd en op welke wijze deze op dit moment zijn invloed uitoefent op/in mijn leven. Vanmiddag keek ik een poosje naar mijn partner, terwijl ze sliep. Hierdoor kwam toch weer het begrip ‘tijd’ in mijn gedachten.

Het was een pittig weekje geweest voor haar, met een paar daagjes ziekenhuis als ‘beloning’ voor al het harde werken dat ze doet. Ze had koorts gekregen en aangezien ze nauwelijks weerstand heeft, deed dat direct alle alarmbellen afgaan. Gelukkig heeft de antibiotica zijn plicht gedaan en is de koorts weer verdwenen. Op naar de volgende chemo, joepie 🙁 lees verder

De tijd vervloeit

Na zonsondergang aan de Noordzee

De tijd vervloeit. Uren worden dagen en dagen worden weken. In deze bizarre periode in onze relatie wordt het begrip tijd langzaamaan van nieuwe dimensies voorzien. Waar voorheen ons gezinsritme min of meer door het ritme van de kinderen werd bepaald, is er op dit moment een tweede ritme dat zich “vrolijk” een weg baant door ons leven, namelijk het ritme van het leven.

Het begrip tijd wordt hierdoor in ene anders beleden door ons volwassenen. Alles lijkt te vervloeien hierdoor, zelfs herinneringen. Niets staat vast, alles kan in ene weer anders zijn. Totale overgave, zonder dat word je gek. Wat vandaag gebeurt, lijkt morgen alweer een eeuwigheid geleden. lees verder

Gevangen in een onmogelijke spagaat

At Hodson Street – Two souls, One mind ©2018

Zo, daar gaan we weer. De kinderen naar school, dus tijd voor een nieuw ‘blogseizoen’. Alleen kan en wil ik niet om onze privésituatie heen in deze eerste blog van het nieuwe seizoen. Zoals de meesten van jullie inmiddels wel weten is deze bij het begin van de zomervakantie drastisch veranderd. De kanker is bij mijn partner dusdanig uitgezaaid, dat genezing niet meer mogelijk is.

Dit gegeven is natuurlijk een ongelooflijke klap voor ons en zal zeker een rol spelen in mijn creatieve uitingen. Of ik dit nu wil of niet, het gebeurt gewoon. Als ik hier iets over plaats, doe ik het zekers niet om medelijden op te wekken, het is gewoon een manier van hoe ik mijn gevoelens uit. Zo steek ik nu eenmaal in elkaar en het is voor mij een uitlaatklep. lees verder

Weg, maar niet vergeten

Weg, maar niet vergeten

De wind en ik. Alleen wij twee, samen in de duinen. De wind fluistert, de wind praat. Ik luister aandachtig en geniet.

Dan wordt mijn aandacht getrokken door dit panorama. De wind zwijgt en laat mij, versterkt door deze stilte, in gedachten achter.

Plots besef ik waarom ik kan genieten in vrijheid. Hiervoor het ultieme offer gegeven, rest mij aan hen slechts dank en respect. Weg, maar niet vergeten.

Weg, maar niet vergetenEerebegraafplaats Bloemendaal

De macht van woordjes

Als het gras groen is en de lucht blauw, waarom is roze dan de kleur van verliefdheid en staat zwart voor rouw?

Als iets wordt bevolen, maar het is stevig aan is het met het negatieve plotseling snel gedaan.

Woordjes, klein van postuur maar met een macht zo groot,  symbool voor schoonheid, symbool voor dood.

Bepalend voor hoe wij mensen ons voelen en denken. Zouden we daar niet eens wat meer aandacht aan moeten schenken?

De tijd nemen als iets wordt verwoord, voordat het tot een chaos verwordt?! lees verder

De eerste keer doet het meest pijn

At Hodson Street – Rosasharn ©2018

“When you meet things for the first time, it can hurt and you’ll feel lonesome”

een zin uit de song “Rosasharn”. Een tekstfragment niet van mijzelf, maar geschreven door John Steinbeck in het, voor mij althans, enorm inspirerende boek “De druiven der gramschap“. Al enige malen heb ik dit boek en deze schrijver laten passeren in de diverse blogs. lees verder

Tijd van denken en herdenken

Weg, maar niet vergetenWeg, maar niet vergeten

De wind en ik. Alleen wij twee, samen in de duinen. De wind fluistert, de wind praat. Ik luister aandachtig en geniet.

Dan wordt mijn aandacht getrokken door dit panorama. De wind zwijgt en laat mij, versterkt door deze stilte, in gedachten achter.

Plots besef ik waarom ik kan genieten in vrijheid. Hiervoor het ultieme offer gegeven, rest mij aan hen slechts dank en respect. Weg, maar niet vergeten.

At Hodson Street – Try ©2018

Het is bijna mei, traditioneel gezien de maand van herdenken, zowel privé als algemeen. Privé omdat er diverse personen in de loop der jaren de maand mei hebben uitgekozen om het tijdelijke voor het eeuwige te verwisselen. Daar zal ik u als lezer op dit moment niet verder mee lastigvallen, dat houd ik ook privé. lees verder

Lessen trekken uit het verleden

At Hodson Street – I’ll show you my weakness ©2018

Apart toch eigenlijk, als je jong bent lijkt het verleden ver weg, maar naarmate je ouder wordt lijkt datzelfde verleden steeds dichterbij te komen. Deze gedachte schoot me te binnen toen ik aan het lezen was over de effecten van de Tweede Wereldoorlog op de Kennemerduinen.

Ik herinner me een moment op de middelbare school, waarbij de discussie met sommige vriendjes was of je de Tweede Wereldoorlog nu nog wel moest herdenken. Het was immers al zo’n tijd geleden. Nu, zo’n 35 jaar later denk ik weleens hoe onvoorstelbaar dit me nu in de oren klinkt. De oorlog was op dat moment nog niet eens 40 jaar voorbij. Op die leeftijd vonden we dat al een hele tijd geleden, terwijl ik me nu heel goed realiseer dat de oorlog toen eigenlijk pas net voorbij was. lees verder

Visit Us On FacebookVisit Us On YoutubeVisit Us On Instagram