Blog Archieven - Page 3 of 11

Gedwongen rust leidt tot nieuwe inzichten.

Gedwongen rust leidt tot nieuwe inzichten. Waar de ene helft van Nederland zich een slag in de rondte werkt momenteel, heeft de andere helft min of meer gedwongen rust. Dat leidt bij deze groep tot een nieuwe kijk op de dingen. Zowel in de persoonlijke situatie als op maatschappelijk niveau. Het is misschien weleens goed dat de maatschappij zo opgeschud wordt. Als je dan toch nog iets positiefs uit alle ellende moet halen…..

In ene wordt de helft van Nederland die wel moet doorwerken, met andere ogen bekeken. Er is enorm veel waardering voor hen, getuige alle spontane acties om hen een hart onder de riem te steken. Dat is wel eens anders geweest. Dan ging het voornamelijk over het geklaag van hen en hun ‘gezeur’ om een beter salaris. Maar nu wordt in ene heel duidelijk hoe essentieel hun beroep voor de maatschappij is. lees verder

Liefde in tijden van corona

Liefde in tijden van corona laat zich in allerlei hoedanigheden gelden. In positieve als wel in negatieve zin. Feit is dat sinds het coronavirus heerst, het begrip liefde weer volop in beweging is. Alles gaat net even anders dan dat het normaliter zou gaan. Het lijkt wel alsof het begrip liefde weer meer verdieping krijgt.

Als ik naar mezelf kijk, mis ik mijn Ellen nu nog meer als anders. Nu er praktisch geen direct sociaal verkeer meer mogelijk is, mis ik nog meer de warmte van de persoon naast me. Je moet anderhalve meter bij elkaar uit de buurt blijven, een kus of een knuffel is uit den boze en op straat vermijden de mensen elkaar zoveel mogelijk. lees verder

De belastingdienst, ‘leuker kunnen we het niet maken’?!

De belastingdienst, “leuker kunnen we het niet maken, wel makkelijker”, herinnert u zich deze slogan nog? Nou, afgelopen week hadden ze me bijna op de knieën hoor. Wat niets of niemand lukte afgelopen jaar, had de belastingdienst in één ochtend bijna voor elkaar. Ik had aan het einde van de ochtend echt de neiging de moed op te geven.

Ik moet namelijk nog een F-formulier invullen voor Ellen. Dit formulier krijg je van de belasting als je partner is komen te overlijden. Een lijvig boekje boordevol vragen over de financiën met een evenzo lijvig toelichtingenboek. Het stomme is namelijk dat alles tegenwoordig digitaal gaat en al van tevoren is ingevuld, maar juist dit boekwerk handmatig moet worden ingevuld. lees verder

Eindelijk is alles weer lekker nat.

Na een maand vol regen en wind, vond ik afgelopen week eindelijk weer eens een moment om een middag in mijn geliefde duinen door te brengen. De kinderen vinden het momenteel erg leuk om zo’n middagje alleen te zijn en ik vind het natuurlijk geweldig om even lekker buiten te zijn. Een win-win situatie dus.

Het was zelfs zo erg, dat toen ik een half uur eerder weer thuis kwam, de jongste oprecht iets had van ‘ben je er nu al?!’ 🙂 Het was ook een uitgelezen dag om lekker uit te waaien, omdat een jaar geleden op deze dag de dienst van Ellen was. En waar het verleden jaar regenachtig weer was, had Ellen ditmaal gezorgd voor iets betere omstandigheden. lees verder

Genieten van een uitvaart

Deze blog wil ik beginnen met een dankwoord aan alle mensen die ons afgelopen week hebben gesteund. Middels berichtjes op de sociale media, reacties op de blog, bezoekjes aan huis, kaarten, wat dan ook, beseften wij drietjes dat we niet alleen staan in ons verdriet. Ellen was weer even terecht het middelpunt van alle belangstelling. Ze is zeker nog niet vergeten. Wat heeft dat ons goed gedaan, alle warmte en liefde!!

De dag waarop Ellen precies een jaar overleden was, begon overigens voor mij op een fraaie wijze. Ellen liet even merken dat ik wel aan haar moest denken namelijk 🙂 Enkele tellen voor het tijdstip waarop Ellen overleed, liep ik met Sara naar beneden. En geloof het of niet, bij de laatste treden gleed ik onderuit en lag ik languit onder aan de trap!! lees verder

Wij twee, onlosmakelijk één

Vandaag, precies een jaar geleden, moesten we gedwongen afscheid van elkaar nemen. Een jaar staat voor 52 weken, 365 dagen, 525600 minuten ofwel 31536000 seconden. Maar hoe groot het getal ook lijkt te worden, het gemis wordt er absoluut niet minder om. Sterker, het gemis wordt juist steeds groter.

Precies een jaar verder ben ik nu met mijn leven. Een leven dat nooit meer zal worden als het ooit was. Er is een deel van mezelf, van mijn ziel weggesneden, toen jij overleed. Naarmate de tijd verstrijkt, wordt dat deel dat er niet meer is, steeds zichtbaarder. Het onzichtbare gat dat jij hebt achtergelaten, krijgt steeds meer contouren. lees verder

De laatste week met z’n viertjes.

Deze week hebben de meiden vakantie. Continue gaan mijn gedachten naar verleden jaar. Toen hadden de meiden in deze periode ook vrij. We zijn toen met z’n viertjes een weekje op vakantie gegaan in Nederland. Het ging niet heel goed met Ellen, maar we zouden hoe dan ook op vakantie gaan. Daar was met Ellen geen discussie over mogelijk 🙂

Achteraf bekeken onvoorstelbaar gezien de toestand van Ellen. Maar tegelijkertijd ook een memorabele week. Het was de laatste week die we met z’n viertjes zouden doorbrengen. De chemokuren hadden geen effect en het lichaam van Ellen raakte steeds meer opgezet door vochtophoping. Ze werd steeds meer een ‘Michelin-vrouwtje’. lees verder

Als de kat van huis is, doen de muizen de afwas.

Afgelopen week stond onverwacht in het teken van het begrip ‘zelfstandigheid’ voor de kinderen. Op een gegeven moment was het namelijk mooi weer en zou Anne al vroeg thuis zijn. Toen heb ik in goed overleg met beide dames besloten heerlijk een middagje naar de duinen te gaan. Na al die sombere dagen moest ik er dringend even tussenuit.

Anne zou Sara uit school halen en als er iets was konden ze me bellen of stond er een buurvrouw paraat. Ik zou rond etenstijd weer thuis zijn en gewoon voor ons drietjes gaan koken. De meiden vonden het prima, ik geloof dat ik het zelf nog het meest spannend vond. Maar het was tegelijkertijd een goede generale repetitie voor afgelopen maandag. Toen ben ik namelijk naar de musical “Porgy and Bess” geweest, maar daar later meer over 🙂 lees verder

Hoera, er hangt een druppel aan mijn zak!!

Wat een rare kop is dit zeg, “hoera, er hangt een druppel aan mijn zak!!”. Hiervoor mijn oprechte excuses, maar toch was dat het geval afgelopen week. Ik heb namelijk een nieuwe liefde ontdekt. Al een tijdje was ik er in mijn hoofd mee bezig, maar deze week heb ik het ook in de praktijk gebracht. Ik heb mijn eerste schreden gezet op het gebied van druppelfotografie.

Jawel, druppelfotografie, iets wat binnenshuis prima te verwezenlijken valt. Ik zocht namelijk naar andere mogelijkheden om te kunnen fotograferen als ik het huis niet uit kan. Hetzij doordat de meiden er zijn, hetzij doordat het weer te slecht is. Nou, daar was de afgelopen week toch zeker wel sprake van. Dus ben ik mijn idee gaan uitwerken. lees verder

Open brief aan mijn overleden partner, deel 6

Hoi lieverd,

heb je nog iets aan je verjaardag gedaan? Wij hier hebben in ieder geval zeker bij je verjaardag stil gestaan. Ook via de post en sociale media zijn heel wat reacties binnen gekomen. Allemaal van mensen die jou absoluut nog niet vergeten zijn. Sterker nog, van mensen die je nog steeds ontzettend missen. Heb je nu kunnen zien dat al je angst om snel te worden vergeten, nergens voor nodig was?!

Maak je hier dus nu maar geen zorgen meer over. We hebben met een select gezelschap je verjaardag ‘gevierd’ in de Roemer. Op dezelfde plek als waar je wel eens eerder je verjaardag vierde. Een viering die heel waardevol is gebleken. Een moment ook om nogmaals te zien en te beseffen dat ik er met de twee meiden absoluut niet alleen voor sta. lees verder