Hou toch eens op met dat vergelijken van de mensen onderling.
Wat is nu gek, wie is er normaal, die grens is zo vaag, zo gering.
Pas vreemd in mijn ogen is diegene die zegt: ‘Ik ben normaal”.
Grootheidswaanzin, is dat toevallig ook niet een psychische kwaal?!
Of je nu het liefst in een spijkerbroek loopt of een kanariegele boxershort met strik.
Of iemand nu tegen de bomen praat, de gehele dag zingt, stom is of dik.
Accepteer de mens, met alle verschillen die er zijn.
Dat is wat het leven juist zo boeiend maakt, afwisselend en fijn.
