Goedendag iedereen, wat betreft het ‘opgefokkerd’ zijn, daar kom ik in deze blog nog wel op terug, eerst maar eens beginnen met het belangrijkste nieuws van de afgelopen week. Na drie chemokuren is er een scan bij mijn partner gemaakt om te zien of de chemo aanslaat. Tot onze grote opluchting doet de chemo nog beter zijn werk dan verwacht. De artsen waren al blij als de uitzaaiingen zouden stagneren, maar uit de scan blijkt dat de uitzaaiingen met ruim de helft zijn teruggedrongen!!
Tag: At Hodson Street
Wat is nu een echte man?!
At Hodson Street – Promised Land, live ©2018
Wat is nu een echte man?! Deze vraag stelde ik mijzelf afgelopen ochtend. Een prima moment hiervoor, aangezien de dagen alweer snel korter worden. Dus ‘s avonds vroeg donker en ‘s ochtends bij het wakker worden nog steeds een donkere wereld. En dan ook nog eens herfstvakantie voor de kinderen, geen gehaast, wat wil een mens nog meer?!
Tijd genoeg dus om nog even in bed te blijven en jezelf allerlei dilemma’s op te leggen. Buiten mis je niets en de wereld voelt op dit soort momenten zo heerlijk klein. Dit zijn overigens voor mij ook vaak de momenten waarop er melodieën of andere artistieke oprispingen hun weg naar mijn brein weten te vinden. Veel mensen hebben liever de zomer met zijn lange dagen, maar zelf kan ik ook van deze periode in het jaar erg genieten.
Een kort vervolg op de tijd…..
At Hodson Street – Rosasharn, live ©2018
(Blijf dromen, blijf hoop houden)
De vorige blog ‘de tijd vervloeit‘ ging over het begrip tijd en op welke wijze deze op dit moment zijn invloed uitoefent op/in mijn leven. Vanmiddag keek ik een poosje naar mijn partner, terwijl ze sliep. Hierdoor kwam toch weer het begrip ‘tijd’ in mijn gedachten.
Het was een pittig weekje geweest voor haar, met een paar daagjes ziekenhuis als ‘beloning’ voor al het harde werken dat ze doet. Ze had koorts gekregen en aangezien ze nauwelijks weerstand heeft, deed dat direct alle alarmbellen afgaan. Gelukkig heeft de antibiotica zijn plicht gedaan en is de koorts weer verdwenen. Op naar de volgende chemo, joepie 🙁
De tijd vervloeit
Na zonsondergang aan de Noordzee
De tijd vervloeit. Uren worden dagen en dagen worden weken. In deze bizarre periode in onze relatie wordt het begrip tijd langzaamaan van nieuwe dimensies voorzien. Waar voorheen ons gezinsritme min of meer door het ritme van de kinderen werd bepaald, is er op dit moment een tweede ritme dat zich “vrolijk” een weg baant door ons leven, namelijk het ritme van het leven.
Het begrip tijd wordt hierdoor in ene anders beleden door ons volwassenen. Alles lijkt te vervloeien hierdoor, zelfs herinneringen. Niets staat vast, alles kan in ene weer anders zijn. Totale overgave, zonder dat word je gek. Wat vandaag gebeurt, lijkt morgen alweer een eeuwigheid geleden.
Gevangen in een onmogelijke spagaat
At Hodson Street – Two souls, One mind ©2018
Zo, daar gaan we weer. De kinderen naar school, dus tijd voor een nieuw ‘blogseizoen’. Alleen kan en wil ik niet om onze privésituatie heen in deze eerste blog van het nieuwe seizoen. Zoals de meesten van jullie inmiddels wel weten is deze bij het begin van de zomervakantie drastisch veranderd. De kanker is bij mijn partner dusdanig uitgezaaid, dat genezing niet meer mogelijk is.
Dit gegeven is natuurlijk een ongelooflijke klap voor ons en zal zeker een rol spelen in mijn creatieve uitingen. Of ik dit nu wil of niet, het gebeurt gewoon. Als ik hier iets over plaats, doe ik het zekers niet om medelijden op te wekken, het is gewoon een manier van hoe ik mijn gevoelens uit. Zo steek ik nu eenmaal in elkaar en het is voor mij een uitlaatklep.
De wind en haar discipelen
De wind en haar discipelen
Ademloos luister ik naar het koor der bladeren.
Iedere keer weer, als de wind de bladeren aan de bomen beroert, dan eens zacht, dan weer fel, klinkt, als ware het dat ieder blaadje een eigen stem bezat, een prachtig gestemd geluid.
Duizenden kelen, maar allen dezelfde toonsoort. Geen dissonant, geen enkele, fascinerend.
De grote bladeren vormen de bas, wellustig brommend als de wind hen raakt. Daardoorheen, een vrolijk kwetterend kinderkoor.
Gevormd door de kleine bladeren, jong en speels eigenwijs. Maar vol discipline de juiste hoogte niet versagend.
I’ll show you my weakness
At Hodson Street – I’ll show you my weakness ©2018
Toen ik vanavond naar je keek en je hoorde praten, realiseerde ik me weer eens hoe belangrijk ik voor je ben. Het vervulde me met trots maar deed tegelijkertijd pijn.
Pijn omdat ik niet aan al je verwachtingen zal kunnen voldoen. Hoe graag ik dat ook zou willen, het is een utopie.
Mijn gebreken, mijn reeds gevormde persoon, wat dan ook, er zijn bijzonderheden aan mij die mij maken zoals ik ben.
Voor jou ben ik op dit moment de spiegel van het leven. Naarmate je ouder wordt zul je gaan beseffen dat dit ver bezijden de waarheid is.
Vluggertje van de dag
Gevoel van geluk
Just let me live in my own simple way.
Don’t own much but happy everyday.
Blessed with good health and fine people around me.
I’m a rich man, I feel free.
Fragment van tekst uit de song “Easy come, easy go” van At Hodson Street.
At Hodson Street – Easy come, easy go, live ©2018
Begin van de lente?!
Begin van de lente?!
De wind tilt me op en neemt me mee. Voorzichtig, beheerst, niet eens zo’n heel harde wind.
Net voldoende om mij te doen zweven. Een heerlijk gevoel, ik laat mijn gedachten gaan en ben leeg, vrij. Boven het water, badend in de warmte van de zon.
De ganzen zijn alweer nadrukkelijk aanwezig. Hun gesnater weerkaatst over het water, de kleinere vogels beginnen zich voorzichtig te roeren.
Een enkele, zeer dappere, fluit al een aardig lied, maar het is zeker nog geen volwaardig koor, daarvoor zijn er nog te weinig leden.
