At Hodson Street Archieven - Page 10 of 25

Zomaar een dag uit het leven van een ‘huismuts’.

Vandaag wil ik u eens zomaar een dagje ‘meenemen’ in het leven van deze ‘huismuts’. Er zijn namelijk van die dagen waarop je je afvraagt of het misschien beter was geweest om in je bed te blijven. Je herkent ze helaas pas altijd als je midden in de ellende zit. Tja, en om dan terug naar je bed te gaan, gaat ook zo lastig.

Neem afgelopen week, de start van de nieuwe week. Het was regenachtig weer. Ik moest om kwart voor negen bij de kapper zijn, de rest van de ochtend had ik gereserveerd voor mezelf. De meiden hadden een extra lang weekeinde gehad, het huis was vol logees geweest. Beide dames waren zowaar in de ochtend op school. Dus dat buitenkansje moest ik niet onbenut laten. lees verder

Mijn dochter nu al aan de drugs?!

Is mijn oudste dochter nu al aan de drugs?! Het zal toch niet waar zijn?! Feit is dat de voortekenen niet gunstig zijn. Al een paar jaar geleden speelden mijn beide dochters regelmatig voor dealer in huis. Het was een favoriet ‘spelletje’ van ze, de een wilde stuff hebben en de ander verkocht het. Met bijbehorend gefluister en gesis en zakjes gevuld met een wit goedje.

Toen hebben we niet ingegrepen en moesten we er zelfs om lachen als volwassenen zijnde. Om de hoek zit namelijk een drukbezochte coffeeshop, dus de meiden hadden allang door wat zich daar mede afspeelde. Dat krijg je ervan als je in de grote stad gaat wonen. Dat krijg je er dus van als je als ouder zijnde niet goed oplet. Nu zit ik misschien wel met de gebakken peren, leest u namelijk onderstaand verhaal maar eens. lees verder

Rust doet de mens goed.

Rust doet de mens goed, dat bleek maar weer aan het begin van de meivakantie. De kinderen waren een paar dagen in Zeeland en sinds ruim een jaar had ik even tijd voor mezelf. Echt tijd voor mezelf. De eerste ochtend werd ik wakker omdat ik meende mijn jongste te horen roepen. Als zij wakker is, roept ze me namelijk altijd.

Gelukkig drong vrij snel tot me door dat dat helemaal niet kon en draaide ik me weer heerlijk om. Maar dat automatisme, zo duidelijk aanwezig 🙂 In het uurtje dat daarop volgde, ontstond de tweede ervaring veroorzaakt door rust. In mijn droom besprak ik met mijn schoonzus een probleem waar we eigenlijk Ellen voor nodig hadden. En terwijl we dat zeiden, zat ze in ene weer op de bank. lees verder

Open brief aan mijn overleden partner, deel 14

Hoi lieverd,

hoe staat het met jou? Tijd voor een echt voorjaar, vind je ook niet? Zelf begin ik er steeds meer naar te verlangen. Het weer van de afgelopen weken in combinatie met het verplichte thuiszitten begint me danig op de zenuwen te werken. Het wordt tijd dat iedereen weer zijn eigen ding kan gaan doen. De laatste weken miste ik je nog meer als anders, mijn maatje.

Gewoon even lekker tegen je aan kunnen hangen of kunnen zeggen: “zo, nu neem jij het even over”, als ik het zat werd. Al die ooit zo volstrekt normale zaken die nu zo ontzettend bijzonder lijken. Samen het huishouden runnen, samen ons door deze tijd heen slaan, het kan niet meer. Het besef er alleen voor te staan is zo nadrukkelijk aanwezig op dit moment. lees verder

Tijd voor verandering!!

Het is tijd voor verandering, de hoogste tijd!! Dat geldt voor dit gezin op allerlei vlak. Al zullen sommige veranderingen door iedereen graag gewenst zijn. Neem nu de corona, daar zijn we volgens mij allemaal wel klaar mee. In ieder geval wij wel en Sara helemaal. De dame is het ongelooflijk zat en neem haar dat eens kwalijk. Het is aandoenlijk om te zien hoe ze er mee om probeert te gaan.

Het ene moment zegt ze dat ze het allemaal wel begrijpt, dat er niet veel mogelijk is. Om een ander moment te snakken naar bijvoorbeeld het weer eens naar de binnenstad kunnen gaan. Lekker shoppen, lekker struinen in de winkels. Of gewoon even een bioscoopje pakken, weer spontaan langs mensen gaan. Al dat soort, ooit normale, dingen. Dan is ze weer totaal vergeten waarom het niet mag. lees verder

April doet wat hij wil

April doet wat hij wil, duidelijker kan dit niet bevestigd worden dan met het weer van de afgelopen dagen. Zo was ik midden in de week heerlijk in de tuin mijn nieuw verworven plantjes aan het fotograferen. Zwetend in de warme zon, gehuld in slechts een t-shirt (en broek natuurlijk 🙂 ), lag ik languit in de tuin heerlijk mijn hobby te beoefenen. Zouden de warmere dagen nu eindelijk gaan aanbreken?

Om vervolgens de dagen erna weer de winterjas van stal te moeten halen met als ‘hoogtepunt’ het weer op tweede paasdag. Sneeuw, regen, hagel, storm, snijdende kou, het leek wel weer hartje winter. Weg warmte, nauwelijks voor te stellen dat een paar dagen ervoor het welhaast zomer leek. Ja, april doet wat hij wil, daar valt geen speld tussen te krijgen. lees verder

Stilte graag, oude man in huis!

Stilte is het woord dat het beste uitdrukt wat ik momenteel weleens mis. Gewoon stilte en rust om me heen. Geen gillende en schreeuwende geluiden. Is dat vreemd, word ik nu een oude man? Met de kinderen dagelijks thuis valt me de afgelopen maanden steeds meer op aan wat voor lawaai de kinderen (en dus ook ik) blootstaan.

Ze kijken, net als de rest van de jeugd, graag naar vloggers, tiktok filmpjes en wat al niet meer. Maar ieder filmpje begint steevast met een schreeuwende persoon die je het gevoel moet geven dat je echt iets mist in je leven als je dit filmpje niet gaat kijken. Waarna het natuurlijk negen van de tien keer eindigt in een anticlimax. Had je daar nu zo voor moeten gillen, dat je schoenveter is gebroken? Ik geef maar een voorbeeld. lees verder

Voorjaar, het is weer begonnen!!

Het voorjaar is weer begonnen!! Afgelopen zaterdag was het dan eindelijk zo ver, het is weer lente. Niet veel vaker heb ik hier zo naar verlangd als dit afgelopen jaar. Voorjaar, het gevoel van een frisse start, deuren en ramen wijd open, tijd voor allerlei plannen. Weg met de donkere dagen, weg met de kou en wie weet, weg met corona.

Alhoewel, het voorjaar opende in dit gezin direct met een coronatest. In de klas van Sara was een leerling positief getest en dus moest de gehele klas in quarantaine en een test ondergaan. Je kunt maar beter direct het voorjaar goed starten, wat u?! Gelukkig liep het in eerste instantie met een sisser voor ons af, want Sara werd negatief getest. lees verder

De mens stelt niet veel voor.

De mens stelt niet veel voor. We vinden ons wel heel wat, maar ach wat zijn we onbeduidend in het grote geheel. Dat bedacht ik me maar weer eens toen ik een boekje over astronomie las. “Een kleine introductie in de sterrenkunde” van Govert Schilling. Een aanrader om eens te lezen als u zich afvraagt wat wij, als mens, nu eigenlijk voorstellen in het grote geheel.

Het zet de lezer weer met beide beentjes op de grond en doet je beseffen dat de mens behoorlijk nietig is. Ten eerste bevolken wij deze planeet pas zo’n 300.000 jaar in de huidige vorm als Homo sapiens. Dit terwijl de aarde zelf zo’n 4,5 miljard jaar bestaat. Dus onze soort stelt wat bestaansrecht op aarde al niks voor. Planten en dieren bevolkten al heel wat miljoenen jaren eerder onze aardbol. lees verder

De waarheid is soms hard.

De waarheid is soms hard. Dan word je bijvoorbeeld even iets achteloos medegedeeld, waarvan je later denkt: “en bedankt!!”. Van die vileine opmerkingen waar niet alleen volwassenen een patent op hebben. Oh nee, zekers niet, vlak die lieve kinders absoluut niet uit. U bent gewaarschuwd!! Het begon allemaal nog zo hoopvol de afgelopen week.

Eindelijk mochten we weer naar de kapper en dat was hoognodig. Het onkruid wierde telig op mijn charmante bolletje. De paar haren die daar nog zaten hadden de afgelopen maanden flink hun best gedaan. Wat een coupe, het leek wel weer de René van 20 jaar geleden. Zoals een ‘instagramvriendin’ mij droog mededeelde: “corona maakt je weer jeugdig” 🙂 Lang haar, volle bos, het was net echt. lees verder