Het zijn rare tijden lieverd. De wereld is in de ban, in de greep van een virus. Zo’n klein duveltje en de hele wereld ligt op z’n kop. Tegelijkertijd had Anne helemaal gelijk met haar opmerking dat het maar goed is dat dit virus niet rondwaarde toen jij ziek was. Want wat dat betreft is het een gevaarlijk virus, helemaal voor ouderen of mensen die ziek zijn.
Als je momenteel teveel op internet gaat zoeken, kom je de wildste verhalen tegen. Een mens zou zich daardoor compleet gek kunnen laten maken. Daar heb ik echt geen zin in. Ik wil mijn kinderen ook niet mee trekken in allerlei doemscenario’s. Positief blijven, vooral niet gaan wanhopen. Het is voor de meiden, zeker voor de jongste, al allemaal verwarrend genoeg.
Ik houd me aan wat de geleerde koppen zeggen dat we moeten doen en meer kan ik niet. Afstand van elkaar houden is het belangrijkste momenteel. Ook al denk je voor jezelf dat je het virus wel aan kan, doe het dan vooral voor de ‘zwakkere’ medemens. Wordt geen verspreider van het virus waardoor anderen, met een slechtere gezondheid, door jou besmet raken. Voor hen kan het virus wel dodelijk zijn.
Ik hoop trouwens ook dat jij ons een beetje beschermt. Ik ben niet gelovig, maar op dit vlak wil ik gerust een beetje gelovig zijn hoor. De kinderen kunnen niet ook nog eens hun vader verliezen, alsjeblieft zeg. Hun moeder kwijt zijn is al erg genoeg, zachtjes uitgedrukt. Dus lieverd, doe je best!!
Om zoveel mogelijk besmetting te voorkomen, moet iedereen minstens anderhalve meter afstand houden van elkaar. Daar komt ook direct de vreemde, gespleten aard van de mens naar boven. Mensen slaan elkaar bijkans de hersenpan in als ze vinden dat ze te dicht op elkaar staan in de supermarkt.
Maar met duizenden tegelijk op het strand wandelen of lekker met z’n allen rondom de viskraam staan om een vissie te scoren, vormt blijkbaar geen enkel probleem. Ja, het zijn rare tijden lieverd. Het is momenteel prachtig weer, maar het had op dat vlak beter pijpenstelen kunnen regenen.
Het zou ook niets voor jou zijn geweest deze periode. Wat zou je je een zorgen hebben gemaakt. Volgens mij had je geen oog meer dicht gedaan. Ik ben ‘blij’ dat je dat niet hoeft mee te maken. Maar tegelijkertijd mis ik je momenteel des te meer. Normaliter hadden we ons hier samen doorheen geslagen, nu sta ik er min of meer alleen voor.
Je moet weten dat de scholen namelijk ook gesloten zijn momenteel, dus de twee meiden zijn thuis. Ze hebben huiswerk opgekregen en ik speel de rol van meester. Dat is wennen!! Alle lof overigens voor de scholen die zo snel oplossingen hebben weten te creëren voor het feit dat de kinderen 3 weken niet naar school mogen.
Middels videoverbindingen, onlinelessen en wat al niet meer, worden de kinderen, zo goed als maar kan, begeleid. De meiden zelf zijn ook erg flexibel, je kan trots op ze zijn. Ik heb zelfs het idee dat Anne nu meer aan haar huiswerk doet dan anders 🙂 Sara hoef je helemaal niet achter de broek aan te zitten. Dat kind heeft een discipline, wow.
Tot nu toe houdt ze zich ook vrij rustig als ik wat uitleg. Dat valt me 100% mee, want je weet hoe Sara en ik kunnen botsen op dat vlak. Normaliter neemt ze niets van me aan. Maar ze beseft donders goed dat het nu niet anders kan. Eigenlijk heeft dat thuis leren ook wel voordelen wat dat betreft.
Ik kan me nu de gehele dag bezighouden met Sara, zeker op het gebied van rekenen. Nu moeten we het wel samen doen en nu ziet ze het ook niet als verplichting. Het is huiswerk dat de juf opgeeft, niet iets dat Papa verzint. Maar die nieuwe rol van ‘surrogaatmeester’ is dus wel even wennen hoor.
In ene moet ik bij alles wat ze vraagt, niet alleen het antwoord geven, maar ook kunnen verklaren hoe ik tot dat antwoord ben gekomen. En dat is soms nog flink zoeken na jaren van gewoon doen. Weet jij bijvoorbeeld nog wanneer er een ‘d’ of een ‘t’ achter een werkwoord komt in de verleden tijd of voltooide tijd?!
Ik ga al jaren uit van mijn geheugen op dat vlak, zonder meer te weten hoe ik het ooit geleerd heb. En ja hoor, daar kwam ie weer voorbij, het ‘kofschip’ of wat je wenst het ‘fokschaap’. Daar diende dat woord dus voor, zo weet je wat je achter het werkwoord moet plaatsen. Ik heb moeten googlen, zelf was ik daar nooit meer opgekomen.
Of neem het vermenigvuldigen van breuken of meer van dat soort dingen. Je weet meestal wel hoe het gaat, maar het juist uitleggen is een tweede ding. Ja, ook ik waan me weer op de lagere school en oh, wat ben ik een hoop vergeten. Benieuwd of jij dit allemaal nog had geweten? Ja lach maar, ik ben mooi de pineut 🙂
En zo zijn we lekker bezig, 24 uur per dag op elkaars lip. Het lijkt wel de zomervakantie, alhoewel. In de zomervakantie kun je nog uitjes maken, nu is werkelijk alles gesloten. Ja, de duinen en het strand, daar kun je naar toe. Maar laten onze meiden juist daar totaal niet van houden!!
Arme zus ook van je, word je 60, kun je niet eens een feestje geven. Ze had alles in kannen en kruiken, maar daar kan nu een streep doorheen. Het gaat ook allemaal zo snel. Ruim anderhalve week geleden vroeg je broer of hij tijdens het feest bij ons kon logeren. Als hij tenminste naar Nederland mocht komen, voegde hij er aan toe. Daar moesten we beiden erg om lachen.
Maar zie, hij komt niet eens. Wat onvoorstelbaar leek, is waarheid geworden. Maar goed, dit zijn maar kleine probleempjes. Het allerbelangrijkste is dat het virus een halt kan worden toegeroepen. Er sterven nu al een hoop mensen aan en ieder leven is er natuurlijk één teveel.
Zo en dan nu ook nog even wat positief nieuws, het is weer lente!! Ik kan me nu al verheugen op alles wat gaat groeien en bloeien. De macro lens ligt al een tijdje klaar, geheel gereed om in actie te komen. Laat de zon en het warmere weer maar komen. De winter was zo niet leuk, dat ik hoop dat de lente een hoop gaat goedmaken.
Juist in dit soort onzekere tijden moet een mens ook dingen hebben waar ie zich op kan verheugen. Lekker languit in het gras liggen, libellen en vlinders spotten. Het lijkt me geweldig. Op jacht naar prachtige bloemen, al die jonge dieren die geboren worden, ik kan haast niet meer wachten. Ik ben ook benieuwd hoe alles in de tuin het gaat doen.
Mocht het zo zijn dat we echt niet meer naar buiten mogen, is dat natuurlijk een prachtig alternatief voor me om te fotograferen. Maar los daarvan, ik heb verleden jaar van alles in de grond gezet en ben erg benieuwd naar hoe dit allemaal gaat opkomen deze lente. Dat is altijd even afwachten in zo’n stadstuintje. De perenboom zit in ieder geval al weer vol met knoppen.
De perenboom, hoe heb ik die ooit weg willen halen. Dankzij jou staat ie er nog en daar ben ik je erg dankbaar voor. Ik als flatbewoner die, toen we het huis kregen, alleen maar dacht aan ruimte, en de boom in de weg vond staan. En jij, als dochter van een tuinman, die absoluut de perenboom niet weg wilde hebben, weet je nog?!
Ook toen was de rolverdeling tussen ons al duidelijk, de perenboom bleef gewoon staan 🙂 En al tijdens die eerste zomer begreep ik hoe dankbaar ik je daarvoor moest zijn. Toen wij namelijk in december de sleutel van het huis kregen, was het een kaal, klein boompje. Maar in de lente kwam de boom tot bloei en werd het een prachtige schaduwverstrekker met fraaie peren. Een jaarlijks terugkerende blikvanger in ons stadstuintje!!
En wat ben ik toch de waarde van de natuur gaan begrijpen in de loop der jaren. Nu is het zelfs zover gekomen dat ik hevig twijfel om nog een stuk van de tuin van tegels te verlossen. Daar was ik, zoals je weet, al 2 jaar geleden mee begonnen. Ieder jaar ‘knabbel’ ik weer een stukje tegelwerk los om te vervangen door groen. En eigenlijk zou ik dat dit jaar ook wel weer willen doen, maar de kinderen morren.
Ze willen toch ook nog een stukje tuin overhouden om te spelen. Ja, en als ik jou om advies zou vragen, weet ik het antwoord wel, niet doen. De kinderen waren bij jou boven alles verheven 🙂 Dus wat ga ik doen, naar jou luisteren of toch, stiekem, wat meer op mijn eigen benen gaan staan?! Ik weet het nog niet, de tijd zal het leren.
Nou lieverd, dat was hem voor deze keer. Blij je weer even gesproken te hebben. Er gaat geen moment voorbij dat ik niet aan je denk, wat mis ik je.
Ik hou van je!!
Liefs, René
Schrijf je in voor de nieuwsbrief en mis niets meer. Het is geheel vrijblijvend en uitschrijven kan altijd.
Het is een hele rare tijd en dat is wennen voor iedereen. Het is fijn dat de scholen best wel snel lesprogramma’s hebben voor de kinderen thuis. Ik kan me voorstellen dat je zelf alles weer uit de hoekjes van je hersenpan moet halen. Dat is lang geleden. Hopelijk kan Ellen een beschermengel voor jullie zijn.
Lieve groetjes, Carla.
Mooie brief aan Ellen, zeker is het een woelige tijd, dit had niemand in december kunnen bedenken, de wereld op zijn kop. Werkelijk bijna alles is anders geworden, ik zeg bijna want de lente weet van niks en ik hoop dat het zo blijft en we nog steeds volop kunnen genieten, gelukkig ben jij zo’n mens die alles opsnuift buiten en ziet wat er allemaal groeit en bloeit, getuigen je prachtige foto’s. Ikzelf kan daar ontzettend van genieten, lekker even een uurtje buiten lopen en mijn ogen de kost geven, heerlijk!
Succes met het schoolmeesteren.
Lieve groet
Ank