Is mijn oudste dochter nu al aan de drugs?! Het zal toch niet waar zijn?! Feit is dat de voortekenen niet gunstig zijn. Al een paar jaar geleden speelden mijn beide dochters regelmatig voor dealer in huis. Het was een favoriet ‘spelletje’ van ze, de een wilde stuff hebben en de ander verkocht het. Met bijbehorend gefluister en gesis en zakjes gevuld met een wit goedje.
Toen hebben we niet ingegrepen en moesten we er zelfs om lachen als volwassenen zijnde. Om de hoek zit namelijk een drukbezochte coffeeshop, dus de meiden hadden allang door wat zich daar mede afspeelde. Dat krijg je ervan als je in de grote stad gaat wonen. Dat krijg je er dus van als je als ouder zijnde niet goed oplet. Nu zit ik misschien wel met de gebakken peren, leest u namelijk onderstaand verhaal maar eens.
Vol trots kwam de oudste pas geleden terug uit de binnenstad. Lekker wezen shoppen met een vriendin bij de paar winkels die open waren. Waaronder het Kruidvat, de ook u vast welbekende winkel. Ik heb altijd gedacht dat dat een brave winkel was, waar je je kind rustig naar toe kon laten gaan. Wist ik veel dat het een wolf in schaapskleren blijkt te zijn.
En overigens niet alleen het Kruidvat, maar ook zijn branchegenoot Normal, waar ze zelfs meer van dit soort producten verkochten. En waar ik het dan over heb, lieve mensen, ik heb het dan over producten met drugs er in. Ja, echt waar, gewoon op drugs gebaseerde spullen. En dat onder de dekmantel van een onschuldige naam als bijvoorbeeld Normal.
Mijn dochter kwam thuis met een gezichtsmasker gebaseerd op cannabis. Ze vertelde eerlijk dat ze al vaker producten had gezien in deze winkels, gebaseerd op cannabis. Maar dit keer was de verleiding te groot en moest ze het gewoon proberen. Zo begint het dus, daar gaat je opvoeding!! Net veertien en nu al bezweken onder de verleidingen.
En dat op plaatsen waar je je lieve engeltje zonder enige argwaan gewoon alleen naar toe laat gaan. Ach kijk wat lief, ze gaan saampjes even naar de drogist. Misschien wel snoepjes halen of een haarbandje. Dat is toch een logische redenatie mensen?! Je verwacht toch niet dat ze gelijk met zware drugs thuis komen? Ik ben me rot geschrokken.
Het drugsgebeuren is dus zelfs al tot binnen de drogisterijen doorgedrongen, waar moet het naar toe met dit land? We worden een complete narcoticastaat of misschien zijn we het al. Ik heb haar ‘s avonds direct het masker laten gebruiken in de hoop dat ze het verschrikkelijk zou vinden. Dat is namelijk mijn manier van opvoeden, niet verbieden maar laten proberen.
Liefst in een dusdanige dosis dat de moed direct in de schoenen zakt bij het kind. Zoals bijvoorbeeld met roken, lijkt mij de beste opvoeding niet het te verbieden, maar er gelijk een pakje of twee in te stoppen. Me dunkt als je dan ooit nog wilt roken in de rest van je leven!! Of wat dacht u van alcohol. Nee, niet verbieden, maar bij enige interesse er direct 2 flessen wodka doorheen jagen 🙂
Dat is nog eens opvoeden, wat u?! Maar goed, even terugkerend naar het drugsverhaal, dochterlief heeft het masker dus gebruikt. Glimlachend vroeg ik haar hoe vies ze het vond, maar tot mijn verbazing vond ze het juist heel fijn. Ze voelde zich heel relaxed en sliep als een roosje die avond. Oei, misschien behoeft mijn manier van opvoeden toch nog enige aanpassingen…..
Ach ja, misschien zijn die drugs dan toch nog niet zo slecht. Dochterlief is namelijk een lastige slaapster, dus voor haar was dit heerlijk. Misschien zitten er dan toch ook positieve kanten aan drugs. Misschien moet ik ook maar eens beginnen met zo’n gezichtsmasker, je bent nooit te oud om te leren.
Alhoewel, voor het in slaap vallen hoef ik het niet te doen, want als mijn hoofd mijn kussen ruikt, slaap ik al! Ach lieve mensen, alle gekheid op een stokje, u begrijpt dat bovenstaand verhaal aardig is opgeklopt. Ik zie er geen moeilijkheid in dat ze zo’n gezichtsmasker gebruikt, kan me niet voorstellen dat er een verdovende werking vanuit gaat. En ja, logisch toch op die leeftijd, dat je zoiets hartstikke stoer vindt.
Toch zit er wel een serieuze ondertoon aan het verhaal. Ineens realiseerde ik me dat (soft)drugs in de loop der jaren wel helemaal ingeburgerd zijn in onze samenleving. Het gebruik ervan is bij veel mensen een alledaags gebeuren geworden, net als het drinken van alcohol. De coffeeshop bij ons op de hoek wordt bezocht door werkelijk alle lagen van de bevolking.
Jong, oud, moeders met kind, bouwvakkers, managementtypes, noem maar op, werkelijk iedereen kun je er tegenkomen. Zonder hier overigens een oordeel over te willen geven. Nogmaals, het is puur een constatering van me. Een mens moet absoluut doen wat ie zelf wil. Ik zal de laatste zijn om daar iets over te zeggen.
Maar was blowen bijvoorbeeld in mijn jeugd nog iets voor bepaalde ‘soorten’ mensen, stiekempjes achteraf in een hoekje, is daar nu geen sprake meer van. Tegenwoordig is het gemeengoed en algemeen geaccepteerd in het straatbeeld. Hoe vaak ik vroeger niet, met mijn lange haren en een spijkerjack aan, spelend in een band, ben aangesproken door dealers, ik weet het niet meer.
Men ging er steevast vanuit dat een type als ik wel drugs gebruikte en/of rookte 🙂 Maar ik geloof niet dat ik in deze tijd nog vaak aangesproken zou worden, aangezien het zo algemeen is geworden. Zelf heb ik me overigens, in tegenstelling tot wat diverse mensen misschien van mij verwachtten, nooit ingelaten met drugs of roken.
Ik heb te veel voorbeelden gezien, wat betreft drugsgebruik, van mensen die geen maat konden houden en er aan onderdoor gingen. Brrr, nee, geen enkele moeite om er van af te blijven. Ik kan me trouwens nog de aankomst ooit op het vliegveld van Chicago herinneren. Het moet zo’n 25 jaar geleden zijn geweest. Ik ging met mijn toenmalige partner voor een paar weken op bezoek bij een zeer goede vriend.
We waren het vliegtuig nog niet uitgestapt of men had ons al in de gaten. Direct werden de drugshonden naar ons toe gestuurd om ons en onze bagage te besnuffelen. Daar stonden we dan in een lange rij mensen, met een paar honden om ons heen. Ik met lang haar en een rockoutfit en partnerlief met een donkere huidskleur. Hoezo vooroordelen?!
Al gebiedt de eerlijkheid me te zeggen dat ik me, wat betreft Amerika, afvraag of dit beleid intussen anders is geworden…… Toch geloof ik niet dat het in landen met een strenger drugsbeleid dan Nederland ‘beter’ is gesteld met het drugsgebruik. Net als wat ik gekscherend al eerder over opvoeden zei, geldt ook voor drugs. Des te strenger je het verbiedt, des te spannender het wordt voor de mens.
Daarom geloof ik meer in betere voorlichting. Het gezichtsmasker gaf een mooie aanleiding om eens te praten over drugs met mijn dochter. Over de vermeende positieve kanten, maar zeker ook over de schadelijke kanten. Als mijn dochters ooit drugs of alcohol willen gebruiken, zal ik ze niet tegenhouden. Het is hun eigen leven, zeker als ze ouder zijn.
Maar ik zal ze niet gaan aanmoedigen, me eerder richten op gematigd gebruik. Zoals met zoveel dingen in het leven is dat vaak de beste oplossing. Ik heb ook liever dat ze zeggen dat ze iets willen proberen, dan dat ze het stiekem gaan proberen. Kunnen we er na afloop misschien ook nog samen om lachen 🙂 Ach, we zullen zien hoe het allemaal gaat verlopen.
Ja, de dametjes worden steeds groter en wijzer en dat levert tegelijkertijd weer allerlei spannende momenten voor pa op. Kleine kinderen, kleine zorgen, grote kinderen, grote zorgen. Maar ik heb absoluut vertrouwen in ze en vertrouwen in onze relatie. Het fijne is dat alles altijd bespreekbaar is tussen ons drietjes en dat lijkt me het belangrijkste!!
Dus nee, ik geloof niet dat mijn dochter al aan de drugs is, gelukkig maar. Laat dat vooral zo blijven, wat u?! Tot zover de blog voor deze week. Oh, en wat betreft de fotografiekeuze, tja, wat voor foto’s plaats je in een blog die over drugs gaat? Wazige foto’s, paarse konijntjes, ik zou het niet weten. Daarom heb ik het maar braaf bij mooie natuurfoto’s gelaten. In zekere zin is de natuur namelijk mijn ‘drug’ 🙂
Heb een fijne week, geniet ervan!!
Groetjes, René
Schrijf je in voor de nieuwsbrief en mis niets meer. Het is geheel vrijblijvend en uitschrijven kan altijd.
Grappig verhaal Rene over de drugs. Hopelijk gaan ze nooit proberen, her blijft altijd een gevaar. Meestal hangt het van de vriendenkring af, denk ik. Zelf was ik veel te vang om te proberen.
De foto’s zijn weer prachtig.
Groetjes, Carla.