Afgelopen weekeinde stond bol van de muzikale activiteiten. Zo heb je niets en zo leid je het leven van een Rock ‘n Roll artiest 🙂 Deze blog wil ik dan ook wijden aan afgelopen weekeinde, middels het plaatsen van geluidsopnames hiervan en wat toelichting bij de songs.
We mochten met onze band ‘At Hodson Street’ een optreden verzorgen op vrijdagavond in het Badhuis te Haarlem en de gehele zondagmiddag waren wij welkom in de woonkamer bij Mireille en Niels. Dit als onderdeel van het gebeuren “Gluren bij de Buren”.
Allereerst nogmaals onze grote dank aan Mireille en Niels die zonder enige aarzeling hun woonkamer beschikbaar stelden en een geweldige gastvrouw en gastheer waren. Zowel voor ons als voor wie er ook maar die middag kwam ‘gluren’.
Toch dapper, want je weet natuurlijk nooit wat voor ruig volk onze muziek aantrekt 🙂 Nou, dat viel dus inderdaad wel mee, het was beregezellig, een hoge opkomst en zodoende een prachtige mogelijkheid voor Chantal en mij om het publiek op een ongedwongen manier kennis te laten maken met nieuw repertoire van ons.
Een ieder die geweest is, ons gesteund heeft, feedback heeft gegeven of wat dan ook, willen wij nogmaals op deze plaats hartelijk danken. Een enorme stimulans voor ons om op deze ingeslagen weg door te gaan en ons te blijven ontwikkelen!!!!
Het afgelopen jaar was voor ons beiden een rumoerig jaar geweest, met noodgedwongen niet altijd de focus op de muziek. Wel hebben we deze periode besteed aan het schrijven van nieuwe songs en het definitief bepalen van de bandsetting. Semi-akoestisch dus, waardoor we meer “kleinere” en intiemere nummers zijn gaan schrijven. De focus op puur en eerlijk.
We speelden gedurende de middag 3 maal een set van een half uur. Uitgangspunt was het allernieuwste repertoire. We wilden het publiek graag onze ‘uitersten’ laten horen. Dat is in ieder geval goed gelukt.
Want tja, kleinere en intiemere nummers zijn leuk, maar zo’n oude rocker als ik kan het natuurlijk niet laten af en toe toch nog even in het verleden te duiken en met een steviger nummer aan te komen. Zodoende ontstond er een, in onze ogen, mooi afwisselende set, die recht deed aan alle soorten muziek die wij graag spelen.
Leuk om te merken aan de reacties van het publiek dat voor de één er wel meer uptempo nummers in de set hadden gemogen, terwijl anderen juist graag meer rustige nummers hadden willen horen. Dit is precies onze opzet bij toekomstige optredens, afwisseling en zeker geen gebondenheid aan één tempo of genre.
Ons streven is, dat wat we ook spelen, uiteindelijk toch onze eigen sound heeft. Een herkenbaar geluid van songs die, wat betreft stijl, gaan van pop tot rock, maar altijd overgoten zijn met een laagje country. Met die prachtige, emotievolle stem van Chantal (en die fijne snik), kan dat ook gelukkig haast niet anders 🙂
At Hodson Street – Give me Wings, Live ©2018
We trapten iedere set af met de song “Give me Wings”. een gevoelige song, waarvoor de inspiratie bij mij ontstond tijdens één van de vele wandeltochten in de duinen. Mooi weer, rust, vogels, vrijheid, tsja, dan is het niet moeilijk om geïnspireerd te raken!
At Hodson Street – This bird needs to fly, Live ©2018
De volgende song was “This bird needs to fly”, met als zinssnede; ‘when you really love me, you’ll have to open the cage….‘. Hoe vaak zitten mensen niet ‘gevangen’ in een, vaak al langdurige, relatie. Wat doe je dan, ga je zo door of ‘bevrijd’ je jezelf?! Geen sinecure, maar deze dame wist uiteindelijk te kiezen.
At Hodson Street – The easiest way might be the hardest one, Live ©2018
Ha, ha, laat je niet verleiden tot wat dan ook. Het gras is altijd groener aan de overkant. Vertrouw op jezelf, geloof in jezelf, dat is toch uiteindelijk meestal de beste keuze!!
At Hodson Street – Rosasharn, Live ©2018
Een gevoelige song, welke net als “I’m not a Killer”, gebaseerd is op het fantastische boek “De druiven der gramschap” van John Steinbeck. Rauw en meedogenloos wordt in dit boek het verhaal verteld van de familie Joad tijdens de Grote Depressie in de Verenigde Staten.
Een familie die, zoals zovelen, vanwege ook nog eens de zogeheten Dust Bowl noodgedwongen moest vertrekken uit Oklahama. Het boek maakte zo’n verpletterende indruk op me dat, behalve bovengenoemde 2 songs, er nog meer materiaal op de planken ligt om uitgebracht te worden. Maar ja, alles op zijn tijd!!!!
At Hodson Street – I’m not a killer, Live ©2018
Zoals reeds vermeld, gebaseerd op een boek van John Steinbeck. Soms bega je, door de omstandigheden gecreëerd, een noodlottige daad. Ben je dan ook direct schuldig of was er sprake van onvermijdbaarheid. ‘Fate can change everyday‘.
At Hodson Street – Promised Land, Live ©2018
En dan wil je slapen en dan lukt het niet. Oh, vroeger bleef ik hele nachten wakker. Niet dat ik dat wilde, maar het lukte gewoon niet. Overdag altijd moe, maar ‘s nachts……
Dit in tegenstelling tot tegenwoordig. Mijn hele ritme is omgekeerd (of juist normaal) in vergelijking tot mijn jonge jaren. Oude zak die ik ben 🙂 Als mijn hoofd ‘s avonds het kussen ziet, is ‘Promised Land’ niet ver weg!!!!
At Hodson Street – Easy come, easy go, Live ©2018
Ja, en dan sloten we de set af met wat snellere nummers. Geld uitgeven is makkelijker dan geld verdienen. Hoe vaak gebeurt het niet dat als iemand een financieel mazzeltje heeft, het alweer is uitgegeven voordat ie er erg in heeft. De bron droogt sneller op dan je denkt!!!!
