Ik schaam me voor Nederland, mijn eigen land. Het land waar ik ben geboren, het land waar ik van hou. Maar als ik de beelden zie van de zogenaamde vluchtelingenopvang in Ter Apel, schaam ik mij diep.
Zonder in een discussie terecht te willen komen over wie een ‘echte vluchteling’ en wie niet. Daarvoor is het klimaat helaas tegenwoordig te gepolariseerd. Discussies zijn hierdoor bijna onmogelijk geworden. Je bent met ons of je bent tegen ons. Een middenweg bestaat niet meer. Ik laat nu slechts mijn hart spreken.
Het simpele feit dat zo’n rijk land als Nederland niet eens in staat is tot het verlenen van primaire levensbehoeften aan een kleine groep vluchtelingen, doet mij diep schamen. Een schone wc, een douchegelegenheid, een slaapplek, is dat nu werkelijk teveel gevraagd?!
Als zelfs de organisatie Artsen zonder grenzen moet komen helpen, dan vraag ik mij af wat er is mis is in dit land. Nederland staat altijd en graag met het belerende vingertje klaar om andere landen fijntjes te wijzen op hun tekortkomingen.
Maar voor de zoveelste keer blijkt, dat als er intern iets aan de hand is, het oorverdovend stil blijft vanuit het eigen land. Het ‘drie-aapjes’ gedrag is weer eens volledig van toepassing. Horen, zien en zwijgen.
Kom op zeg, hoe moeilijk kan het zijn om een paar honderd vluchtelingen op menswaardige wijze op te vangen? Daarna kan er rustig gekeken worden, wie daadwerkelijk recht heeft op verdere hulp en wie niet.
Is dit hoe wij ons land willen presenteren aan het buitenland? Kil, hardvochtig en niet in staat om zelfstandig vluchtelingen te kunnen opvangen? Nee toch, ik hoop van niet. Daarvoor houd ik veel te veel van ons kikkerlandje.
Wij kunnen veel beter, dat weet ik zeker. Als wij andere landen precies kunnen vertellen wat zij mis doen, moeten we het zelf toch wel beter kunnen?! Moeten wij toch kunnen laten zien hoe je dit soort kleine probleempjes oplost.
Dan kunnen we daarna weer vol trots en met de borst vooruit, andere landen vertellen wat ze verkeerd doen. Ook daar schaam ik mij voor. Maar ik beloof u, daar zal ik dan niet over klagen.
