Hoera met een grote traan.

Hoera met een grote traan is een goede omschrijving voor mijn gevoel op deze dag. Vandaag zou mijn partner 55 jaar zijn geworden. Dat zou normaliter absoluut gevierd worden met een huis vol visite. Want een verjaardag niet vieren was uit den boze bij Ellen.

Op dat vlak verschilden we als dag en nacht van elkaar. Waar ik het liefst mijn verjaardag vergeet en er niet bij wil stilstaan, was zij altijd van het vieren. Zelfs haar laatste verjaardag, een maand voor haar overlijden, hebben we nog flink uitgepakt met een feestje in een zaal.

De hele maand had vrouwlief doorgebracht in een revalidatiecentrum om enigszins op krachten te komen. Maar die middag was ze dan ook werkelijk het stralende middelpunt van de belangstelling.

Waar ikzelf al superblij was geweest als ze het een uurtje had volgehouden, kon Ellen bijkans niet stoppen met vieren! Ze hield het de hele middag vol, glimmend van oor tot oor.

Een prachtige herinnering. Een ieder die haar toen zo zag, kon nauwelijks bevroeden hoe slecht het eigenlijk al ging. Terwijl ik dit typ, zitten de tranen in mijn ogen. Wat een wilskracht had ze!!

Vandaag zijn we lekker met z’n drietjes. We gaan heerlijk in de stad lunchen en staan uitgebreid stil bij Ellen. Niet dat dat de andere dagen niet zo is hoor. Zeker niet, maar vandaag doen we gewoon alsof ze er nog is.

We vieren haar verjaardag en halen mooie herinneringen op. Want die zijn er genoeg over verjaardagen met mama. Altijd zenuwachtig of iedereen wel zou komen. Vaak op het laatste moment toch nog een taart bakkend, lichtelijk gestrest 🙂

Ik vroeg ieder jaar weer opnieuw of het nu wel de moeite waard was, zoveel spanning voor een verjaardag. Maar dat was natuurlijk een domme vraag. Dat hoorde er gewoon bij, het kon niet anders.

Ja, en als eenmaal de verjaardag op gang was, zag je haar altijd zo genieten. Ik heb wel vaker verteld dat Ellen een mensenmens was, dus blijer kon je haar niet krijgen dan met dit soort gelegenheden.

Hoera met een grote traan, dat is het dus vandaag. Maar laten we vooral naar het licht kijken. Ze zou niet anders gewild hebben dan dat we genieten van het leven. Dus laten we dat ook doen. Soms verdraaid lastig, maar de intentie is er altijd.

We houden van je lieverd, voor altijd!!