At Hodson Street – I’ll show you my weakness ©2018
Het wordt druk op zee….
Het leven is een grote ontdekkingstocht. Daar kwam ik afgelopen week maar weer eens achter. Niet alleen is het een ontdekkingstocht wat betreft de wereld om je heen, maar zeer zeker ook een tocht naar wie je zelf bent. Dacht ik een redelijk rustig persoon te zijn, bleek deze week toch in ene maar mooi het tegendeel. Binnen een minuut ontplofte ik tegen een persoon om wat voor redenen dan ook. Onverwacht voor die persoon, maar ook zeker voor mijzelf. Zo extreem kan ik me niet herinneren. Hoog tijd voor een openbare boetedoening 🙂
Door diverse gebeurtenissen bleek ik de signalen die een opbouwende spanning kenmerken, volledig te hebben genegeerd. Boosheid ontstaat in fasen en als je op tijd de eerste fasen her-/onderkent, blijf je rustig. Tenminste, dat is mij geleerd en heeft tot nu toe altijd gewerkt. Alleen dit keer had ik de fasen dus duidelijk niet onderkend en zat de woede al een paar treetjes hoger dan ingeschat.
Gevolg was dat de persoon de volle laag van me kreeg op niet mis te verstane wijze en ik mezelf niet terug herkende. Ik vermoed, dat velen van u waarschijnlijk wel eens eerder compleet uit hun dak zijn gegaan, maar voor mij was het toch echt één van de eerste keren. ‘s Avonds heb ik overigens contact met de persoon gezocht en het proberen uit te leggen. Dit resulteerde in een voor beide partijen heel wat bevredigender gevoel.
Na over en weer excuses gemaakt te hebben en naar elkaars argumenten te hebben geluisterd, ontstond er begrip voor elkaars situatie en konden we in ieder geval op een normale manier met elkaar verder. Waarvoor mijn dank overigens. Los van wat de problemen ook waren, is mijn insteek in het leven normaliter een iets andere. Met ruzie los je niets op en wat iemand ook tegen je zegt, blijf erboven staan. Tenminste, zo sta ik in het leven. En daarom stelde ik vooral mezelf erg teleur.
Heivlinder
Denker als ik ben, heb ik toch nog wel enige analysetijd besteed aan dit voorval. Eén keer is eigenlijk al één keer teveel, maar goed, terugdraaien gaat niet. Uiteindelijk heb ik geprobeerd er iets positiefs uit te peuren. En dat is, dat het ook voor mij dus geen vanzelfsprekendheid is om rustig te blijven. Dit voorval dient hier als ‘mooi’ bewijs voor. Blijkbaar kan ook ik een ondergrens passeren op het gebied van beheersing. Dus mijn opdracht voor de komende 50 jaar is heel simpel.
Namelijk weer net als de afgelopen 50 jaar alert blijven op oorzaken van spanning en deze direct oplossen in plaats van zich te laten opstapelen. Natuurlijk, in de huidige maatschappij kun je mijn instelling ook veroordelen, aangezien assertiviteit een vereiste is geworden. Ik laat niet over me heenlopen, absoluut niet, maar wil tegelijkertijd ook mijn eigen normen en waarden niet verloochenen. Verwar assertiviteit niet met agressiviteit, dat is mijn moraal, en zo wil ik ook mijn leven leiden. Het voorval is dus een goede bijscholingsles in zelfbeheersing voor me geweest 🙂
Wat ook een beheersingsprobleem deze weken is, is het waterverbruik. U zult allen wel de boodschap hebben doorgekregen van de watermaatschappijen om zuinig aan met water te doen. Door de aanhoudende droogte, is er niet zozeer direct een schaarste, maar wel een behoefte om bewustzijn bij de mens te creëren, wat betreft het waterverbruik per persoon. Water is niet iets vanzelfsprekends, er zijn heel wat landen die daar over mee kunnen praten.
Parnassia
Wat dat betreft had onze koning op advies van wijlen zijn vader zeker geen slechte keuze gemaakt met zijn project van watermanagement ten tijde van zijn prinsschap. Of we willen of niet, wij mensen zullen meer en meer de invloed van klimaatveranderingen gaan merken in ons dagelijks leven. Ook dit is één grote ontdekkingstocht, maar dan meer voor de gehele mensheid. Niet dat de huidige droge periode nu direct een gevolg is van de klimaatveranderingen, maar wel dat we het in de toekomst vaker zullen gaan krijgen. Het klimaat verandert, en daar kunnen intussen al heel wat landen over meepraten.
Oorlog door waterschaarste is dan ook zeker geen doemdenkerij, maar een reële mogelijkheid in sommige gebieden. Ook wij in het Westen zullen toch wat meer besef moeten gaan krijgen van in wat voor weelde we op het gebied van water eigenlijk leven. Waterverspilling wordt hier niet echt gezien als een zonde, maar misschien moeten we toch eens wat meer waardering krijgen voor het water. Niet de kraan laten lopen tijdens het tandenpoetsen, niet 3 uur onder de douche, niet iedere dag de planten sproeien.
Worden de planten overigens alleen maar lui van, heb ik gelezen. Als ze hun best moeten doen voor water, worden de wortels langer en leren ze zelf omgaan met droogte. Enne, zoals onze huidige koning al eens in zijn watermanagementtijd zei, plassen onder de douche, scheelt toch weer één keer doortrekken!! Alleen plassen overigens hoor, de rest geeft zo’n bende in het putje 🙂
En zo blijft de mens maar ontdekken. Soms met positief resultaat en soms erg confronterend. Mooi bijvoorbeeld voor mij persoonlijk is de ontdekkingstocht die heeft geleid tot deze blog. Ik ben nu zo’n jaartje onderweg, alhoewel ik, door alle gebeurtenissen, eigenlijk sinds begin dit jaar echt begonnen ben met iedere week een blog te plaatsen. Waar ik de afgelopen 30 jaar altijd mijn creatieve uitingen in de prullenbak deed belanden, heb ik eindelijk de moed gevonden ze te tonen aan de grote, boze buitenwereld 🙂
Heel spannend allemaal, maar toch maar mooi met als resultaat alle in gang gezette ontwikkelingen tot nu toe. Het kwetsbaar durven opstellen heeft me een hoop opgeleverd. Een wekelijkse blog, fotografie en diverse songs. Dat had ik een tijdje geleden niet eens in mijn stoutste dromen kunnen verzinnen. Zou ik dan toch mijn roeping hebben gevonden na een zoektocht van een half leven?!
Wat mensen ervan vinden, vinden ze maar, maarre ik blijf mijn ‘kwetsbaarheid’ tonen. Net als dat ik deze blog begon met het eerlijk opbiechten van een blijkbaar toch diep in mij verscholen duistere kant!! Deze ontboezeming levert, weliswaar onbedoeld, toch maar mooi weer gespreksstof op voor deze blog 🙂
Orchidee, maar welke?!
Lieve mensen, de zomervakantie is in aantocht. Mijn prachtige kinderen krijgen weer 6 weken schoolverlof, dus werk aan de winkel voor deze huisvader. Ik wil iedereen ontzettend bedanken voor de enorm stimulerende, motiverende reacties het afgelopen half jaar op al wat deze man produceert. Dankzij deze reacties weet ik nu zeker dat ik deze ingeslagen weg moet blijven vervolgen!! En dat doen we ook zeker, met onverminderde energie en met nog enorm veel ideeën in het hoofd.
Maar wel na een korte pauze. De vakantie wil ik echt besteden aan het geluk van mijn kinderen. De oudste begint na deze vakantie aan haar eigen, geheel nieuwe, ontdekkingstocht op de middelbare school. Voordat ze definitief in het land der brugpiepers terechtkomt, gaan we nog even een paar weken heerlijk van ons lagere schoolmeisje genieten 🙂 Dus deze oude ‘zak’ zult u ongetwijfeld terug kunnen vinden in een attractiepark, groen en geel van alle ronddraaiende attracties. In een dierentuin, op het strand of in een museum, maar niet achter de computer.
We nemen een korte break en hopen u allen over een paar weken weer te mogen begroeten met een nieuwe blog. Dus voor mij nog eenmaal de kans om u erop te wijzen dat u zich geheel vrijblijvend kunt inschrijven voor de nieuwsbrief, zodat u zeker geen blog zult missen. Ik wens jullie allemaal een fijne vakantie met mooi weer, veel geluk en gezondheid toe en hopelijk weer tot de volgende blog!!
Groetjes, René
Kattendel
Beste songwriter/muziek maker/schrijver/fotograaf/en wat ik vergeten ben.
Je gaat als in een speer op diverse artistieke vlakken en je blijft bescheiden, een goede eigenschap . Nog heel veel meer succes maar vooral voldoening