Weg, maar niet vergeten
(eerebegraafplaats Bloemendaal)
De wind en ik. Alleen wij 2, samen in de duinen. De wind fluistert, de wind praat. Ik luister aandachtig en geniet.
Dan wordt mijn aandacht getrokken door dit panorama. De wind zwijgt en laat mij, versterkt door deze stilte, in gedachten achter.
Plots besef ik waarom ik kan genieten in vrijheid. Hiervoor het ultieme offer gegeven, rest mij aan hen slechts dank en respect. Weg, maar niet vergeten.
Op 4 mei herdenken wij, op 5 mei vieren wij onze vrijheid. En zo zou dat altijd moeten blijven gaan. Opdat wij nooit zullen vergeten……..
Juist in deze turbulente tijden is het goed stil te staan bij wat de mensheid heeft/had kunnen leren uit de voorbije geschiedenis. “Door schade en schande wordt men wijs”, luidt het spreekwoord, maar wat betreft het handelen van de volwassen mens twijfel ik hier regelmatig aan.
Is al wat er nu gebeurt op deze aardbol, al die haat en onverdraagzaamheid, juist een vrijheid of een onvermijdbaarheid in de ontwikkeling van de mens. Heeft de mensheid dit nodig om uiteindelijk op een hoger niveau te komen of is men bezig de eigen ondergang te arrangeren.
Toch weiger ik de hoop op te geven dat geen van beiden het geval is. Ik kan ook niet anders. Ik wil en kan mezelf niet verloochenen. Haat mag gewoon niet winnen van verdraagzaamheid. Het kan toch niet zo wezen dat al die offers van mensenlevens voor de vrijheid die wij nu genieten, voor niets is geweest?
Een ieder van ons, vrouw, man, wit, zwart, homo, hetero, christelijk, islamitisch, of wat dan ook, komt voort uit een eitje en een zaadje. Een ieder is gelijk en heeft dezelfde rechten (en ook plichten!!) op een vrije, vreedzame wereld zonder vooroordelen.
Wij allemaal zouden moeten begrijpen wat een unieke kans het is om voor even deelgenoot te mogen zijn van deze prachtige aarde. Ieder slechts eenmaal, dus waarom er niet van genieten in plaats van er een zooitje van te maken.
Waarom elkaar niet als gelijkwaardig beschouwen en er samen een groot feest van maken, gedurende de korte tijd dat we samen op aarde zijn. Verschil kan binden, mits je er maar in gelooft.
Hoe kan het nu dat jonge kinderen zonder enig probleem verbroederen met elkaar, terwijl wij, volwassenen, daar nu juist zo’n moeite mee hebben.
Ergens op de route van kind naar volwassenheid gaat het mis. Dat kunnen alleen wij, de betweters, de grote mensen, ons aanrekenen. Op het moment dat wij er ons mee gaan bemoeien, gaat het mis.
“Inject the venom”, verander een compleet blanco ziel in een, naar onze ideeën gevormd wezen en je ziet het resultaat. Een verziekte wereld die wij eigenlijk niet waard zijn.
Misschien moeten wij volwassenen eens onze mond houden en te rade gaan bij onze kinderen. Wijsheid is geen irreversibel proces, soms zullen we moeten accepteren dat de wijsheid bij een jongere generatie ligt. Door naar hen te kijken en te luisteren komen we misschien weer terug bij onze basis.
Beseffen we weer dat niemand geboren wordt met gevoelens van haat en onverdraagzaamheid. Maar dat in onze oorsprong, in ons allerprilste begin, de oplossing huist. Wij allen, wie dan ook, komen als volstrekt gelijken op deze aarde, zonder welk vooroordeel dan ook.
Als dat de levensfilosofie gedurende ons hele verblijf op deze prachtige planeet zal worden, geleerd van onze jongste generaties, zal dat ongetwijfeld leiden tot een prettiger verblijf, voor wie dan ook.
Niemand leeft voor eeuwig, maar een ieder die leeft is gelijkwaardig, aan wie dan ook. Gelijke rechten, gelijke plichten. Dus kom op, ook jij kunt het. Misschien ben ik een dromer, maar hopelijk ben ik niet de enige!!
Vrijheid
De onderstaande song “Better World” slaat op dit thema. Live gespeeld, niet 100 procent van kwaliteit, maar wel 100 procent vanuit het hart!!!! En is dat niet waar het allemaal om draait?
Groetjes, René
Heel mooi geschreven. En gezongen en gespeeld!
Dank je, Beppie, het kwam ook recht uit het hart 😊😊
Mooi René!