At Hodson Street is the collective name for all my creative expressions. Keywords in my creative projects are the words hope, inspiration and positivity.
“When you meet things for the first time, it can hurt and you’ll feel lonesome”
een zin uit de song “Rosasharn”. Een tekstfragment niet van mijzelf, maar geschreven door John Steinbeck in het, voor mij althans, enorm inspirerende boek “De druiven der gramschap“. Al enige malen heb ik dit boek en deze schrijver laten passeren in de diverse blogs.
Rauw en meedogenloos wordt in “De druiven der gramschap” het verhaal verteld van de familie Joad tijdens de Grote Depressie in de Verenigde Staten. Een familie die, zoals zovelen, vanwege ook nog eens de zogeheten Dust Bowl noodgedwongen moest vertrekken uit Oklahama.
In deze zin schuilt zoveel waarheid op zovele niveaus. Afgelopen week verbleven wij in het dorpje ‘t Loo, onderdeel van de gemeente Oldebroek. Terwijl wij op een middag, gedurende een fietstocht, van de prachtige omgeving aan het genieten waren, moest ik aan deze zin denken. Zoveel ruimte, zoveel rust in vergelijking tot onze drukke Randstad en dan toch een hoop kabaal zo’n 2 jaar geleden toen er sprake was van de komst van een asielzoekerscentrum.
Daar ga ik nu niet over oordelen, daar gaat het mij niet om. Deze gemeente was absoluut niet de enige gemeente waar de komst van vluchtelingen tot verdeeldheid leidde. Nee, het is iets relatief onbekends voor de mensen daar en dan wordt het moeilijk. Het gaat ‘pijn’ doen. Niet letterlijk natuurlijk, maar je ziet vaak dat men afwerend reageert bij iets nieuws.
Zal ook wel in de aard van de mens liggen. Zonde, want is het geen koudwatervrees? De familie Joad werd ook opgejaagd van de ene plaats naar de andere, iets wat je nu ook vaak ziet met asielzoekers. Op deze manier is integreren helemaal een probleem. In die zin is het een tijdloos boek en waarschijnlijk ook een tijdloos thema.
Hoe mooi zou het niet zijn om uit oorlogsgeweld te komen en opgevangen te worden in de rust van ruimte en natuur. Rustig bijkomen, integreren en dan desnoods naar een definitieve woonplaats. Maar ja, wie ben ik, ik heb waarschijnlijk makkelijk praten. Het gevaar met dit soort discussies tegenwoordig is dat er niet meer gediscussieerd wordt. Iedereen heeft zijn oordeel al klaar. Het was gewoon een gedachte die tijdens het fietsen in me opkwam.
Want o, wat kan Nederland toch mooi zijn. Fietsend tussen de weilanden, de meanderende watertjes, grazende koeien en heerlijk ruikend gras. Weidse gezichten met Hollandse luchten en wel 20 tinten groen, wat wil een mens nog meer?! Hoezo is Nederland klein en vol, in de verste verte kwam ik geen drukte tegen.
Tafereeltjes uit de tijd van Ot en Sien. Kleine weggetjes, met direct daaraan de boerderij gelegen. Honden die midden op de weg banjerden en hoge bomen die licht ruisend hun verkoelende schaduw wierpen op het asfalt. Een soort van ereboog voor ons vormden, zo aan weerszijden van de weg. Heerlijk.
Ach Nederland, klein maar ook groots. In het verleden, maar ook zeker nog vandaag de dag. Als klein landje vaak vooraanstaand op het gebied van technologie, innovatie en zeer zeker, ook export. Het kleine landje waar ik erg trots op ben, het kleine landje ook met een enorm groot belerend vingertje.Wij weten het altijd beter.
Dat vind ik ook wel weer bijzonder aan ons land. Noem het een soort van ‘boter op het hoofd hebben’. Hoe vaak wij wel niet weten te vertellen hoe het moet, maar zelf vergeten dat we het ook niet doen. Neem onze prestaties op het gebied van klimaatverbetering. We roepen dan wel dat het zo niet langer kan en dat China of Amerika of wie dan ook zijn best moet doen om het klimaat te verbeteren.
Gemakshalve wordt dan vaak vergeten dat Nederland op het gebied van verbeteringen voor het klimaat steevast onderaan de lijst bungelt van landen die bezig zijn met deze verbeteringen. Makkelijk roepen naar anderen als je zelf zo’n beetje de slechtste leerling van de klas bent. Ik durf nauwelijks te beginnen over discriminatie en racisme. Ach, wat zijn wij toch tolerant.
Kunnen homoseksuele mannen en vrouwen hier dan wel hand in hand over straat? Is het woord ‘apartheid’ niet een Nederlands woord en hoe goed kunnen wij praten over onze rol in het verleden wat betreft de slavernij. Hoe open zijn wij over ons verleden in de voormalige Nederlandse koloniën?!
‘Ach, maar dat is geweest toch? Geen oude koeien oprakelen’, zegt men dan. Dat klopt, maar steek dan wel de hand in eigen boezem en accepteer en beschrijf ook de donkere kanten van Nederland. Je kunt niet vooruit zonder het gebeurde onder ogen te zien. Sta open voor de gevoelens van een ander, maak excuses en ook dan kun je je eigen waarden en tradities blijven behouden. Misschien zelfs nog wel beter, echt waar!!
In de loop der jaren is het mij opgevallen dat een echt Hollandse traditie het volgende is: “we winnen en ze hebben verloren”. Om actueel te blijven, denk aan het eurovisie songfestival. Op het moment dat ik dit aan het schrijven ben, moet de finale nog plaatsvinden. Maar ach, wat hebben we onze mentaliteit weer prachtig laten zien. Arme Waylon, rasartiest en het lef hebbend zichzelf te blijven.
Wat een kritiek heeft de beste man alweer te verduren gehad. Slecht nummer, ze komen niet door de voorrondes, belachelijke dans, kan niet tegen kritiek, kansloos en wat nog wel niet meer passeerde de revue. En nu hij toch in de finale staat is het ineens een geweldige zanger, we zijn de beste van allemaal, geweldig nummer en weet ik veel wat al niet meer. Gekke Nederlanders toch 🙂
En toch hou ik van mijn land, met al zijn gebreken. Laten we daar duidelijk over zijn. Zo slecht is het hier nog niet, ik ben er trots op Nederlander te zijn. Alleen, tsja, naarmate ik ouder word, valt me steeds meer op dat we niet zo tolerant en geweldig zijn als dat we misschien denken. Iets meer bescheidenheid is toch wel op zijn plaats en af en toe wat meer de hand in eigen boezem steken ook. Bedenk maar:
“When you meet things for the first time, it can hurt and you’ll feel lonesome”
Daarom vind ik het nummer Rosasharn bijzonder op zijn plaats in deze blog. Leer ervan, zie de schrijnende kanten van het bestaan onder ogen en accepteer hoe de mens kan zijn. Ook ik, ook jij, wij allemaal, maar héé, is de bedoeling van ontwikkeling nu niet juist dat je leert van de gemaakte fouten?! Doe dat dan en stop ze niet weg. Je kunt het, alleen zo kom je vooruit!!
Tot de volgende blog!!
Groetjes, René
Schrijf je in voor de nieuwsbrief en blijf ‘geprikkeld ‘worden 🙂 Iedere week weer!!
2 thoughts on “De eerste keer doet het meest pijn”
Heerlijk even eruit en jullie hebben het getroffen met het mooie weer. Nederland heeft gelukkig nog veel mooie plekjes om te kunnen genieten. Perfect is het nergens en ik ben toch wel blij dat ik hier geboren ben.
Groetjes, Carla.
Er zullen vast veel mensen aan bovengeschetst profiel van de Nederlanders beantwoorden. Zelf herken ik me niet in “iedereen” en wij” . Gewoonlijk protesteer ik ook wanneer iemand het heeft over wij met z’n allen, zeker wanneer dat in negatieve zin wordt gebruikt. Zeker dat er ook heel veel mensen anders zijn en anders denken, alleen is het niet de gewoonte om dat te etaleren.
Vind dit toch een nodige toevoeging.
GR. Joep.
Heerlijk even eruit en jullie hebben het getroffen met het mooie weer. Nederland heeft gelukkig nog veel mooie plekjes om te kunnen genieten. Perfect is het nergens en ik ben toch wel blij dat ik hier geboren ben.
Groetjes, Carla.
Er zullen vast veel mensen aan bovengeschetst profiel van de Nederlanders beantwoorden. Zelf herken ik me niet in “iedereen” en wij” . Gewoonlijk protesteer ik ook wanneer iemand het heeft over wij met z’n allen, zeker wanneer dat in negatieve zin wordt gebruikt. Zeker dat er ook heel veel mensen anders zijn en anders denken, alleen is het niet de gewoonte om dat te etaleren.
Vind dit toch een nodige toevoeging.
GR. Joep.