Dag bank, dank voor alle mooie herinneringen.

Dag bank, dank voor alle mooie herinneringen. Jij die al zoveel jaren het middelpunt in ons huis vormt, mag nu eindelijk met pensioen.

Maar o, wat valt dat zwaar. Straks moet ik je buiten zetten, hopelijk halen ze je snel op. Want iedere keer als ik naar je kijk, schieten er allerlei herinneringen door mijn hoofd.

Wat hebben we samen een hoop meegemaakt. Er is op je gelachen, gehuild, gevreeën, gekletst, geslapen en wat al niet meer. Er zijn dromen op je ontstaan die in vervulling zijn gegaan. Evenals dromen die nooit zullen uitkomen.

De kinderen zijn groot geworden met jou als middelpunt. Je was erbij toen ze geboren werden en nu, na al die jaren, ben je er nog steeds. Jij wel….

Maar nu is het dus echt tijd geworden om een nieuwe bank de rol van middelpunt in het huis te geven. Het liefst ‘pak’ ik je in om je te bewaren. Maar zo groot is dit huis nu ook weer niet. En de herinneringen blijven, hoe dan ook.

Het is voor ons drietjes ook goed om een nieuwe plek voor herinneringen te creëren. Het markeert de gestage acceptatie van de, gedwongen, transitie binnen dit gezin. Van een 4-persoonshuishouden naar een 3-persoonshuishouden.

Het zij zo. Ik hoop in ieder geval dat de nieuwe bank een opmaat voor nieuw geluk binnen dit gezin vormt. We hebben er met z’n drieën keihard voor gewerkt om te zijn waar we nu staan.

Een lange weg vol hobbels en obstakels. Vol tranen en onbegrip, een weg die nog steeds niet volledig is afgelegd. Als dat sowieso al ooit zal gaan lukken, maar dat hoeft ook niet. De lach is weer terug in huis, daar gaat het om.

Er ontstaan weer toekomstdromen. De kinderen zitten boordevol plannen. De wereld lacht ze tegemoet. Een prima moment dus voor een nieuwe plek om al deze verwachtingen op aan te kunnen horen.

Een nieuwe plek voor nieuwe, hopelijk prachtige, herinneringen. Een bank waar ook altijd een plaatsje vrij zal blijven voor de liefste moeder die we hebben gekend. Want, hoe dan ook, de herinneringen blijven en gelukkig maar.