Het licht is weer betoverend.

Zoals ieder jaar rond eind augustus, begin september, is ook dit jaar het licht momenteel weer extra betoverend. Zoals de zon haar stralen nu laat schijnen op het aardse vlak, is het alsof er een filter wordt gebruikt.

Overdag is het licht omfloerst. De wereld lijkt zich in een minuscuul laagje van onscherpte te begeven. Alsof er een zweem van mist blijft hangen nadat de ochtendnevel is opgetrokken.

Hierdoor ontstaat er een dromerige sfeer. Alles is er wel, maar je neemt het anders waar. Scherpe contouren verdwijnen en alles oogt lieflijker. De kleuren krijgen een nieuwe dimensie, de mens wordt betoverd. lees verder

Het nieuwe jaar is begonnen.

Het nieuwe jaar is vandaag begonnen. Tenminste, zo voelt dat voor mij. Sinds de kinderen naar school gaan, zijn mijn eigen jaren ook steeds meer van zomervakantie tot zomervakantie gaan ‘lopen’.

Waar voorheen 1 januari de start van een nieuw jaar inluidde, ben ik dat gevoelsmatig steeds meer gaan verschuiven naar de start van het nieuwe schooljaar. Vandaag is het dus zover. De kinderen starten aan hun nieuwe schooljaar.

Dus ook vaders start aan zijn nieuwe jaar, met nieuwe plannen en bruisend van energie. Ik merkte het vanochtend direct. Waar ooit de kinderen erg vroeg wakker waren bij de start van het nieuwe schooljaar, is dat nu precies omgekeerd. lees verder

Ik schaam me voor Nederland.

Ik schaam me voor Nederland, mijn eigen land. Het land waar ik ben geboren, het land waar ik van hou. Maar als ik de beelden zie van de zogenaamde vluchtelingenopvang in Ter Apel, schaam ik mij diep.

Zonder in een discussie terecht te willen komen over wie een ‘echte vluchteling’ en wie niet. Daarvoor is het klimaat helaas tegenwoordig te gepolariseerd. Discussies zijn hierdoor bijna onmogelijk geworden. Je bent met ons of je bent tegen ons. Een middenweg bestaat niet meer. Ik laat nu slechts mijn hart spreken. lees verder

Een kleine levensles in geluk.

Geluk zit in een klein hoekje. Geluk voor jezelf alswel het geven van geluk aan je medemens. Gisteren kon ik mijn jongste dochter hier een mooi levenlesje in geven.

Al jaren is zij in het bezit van een step, maar het laatste jaar stond deze voornamelijk stof te happen in de schuur. Ja, dochterlief komt in een nieuwe levensfase.

Al eerder had ik geopperd om de step aan het buurjongetje te geven, maar toen was de tijd er duidelijk nog niet rijp voor. Ze was nog te gehecht aan haar step.

Gisteren was het dan toch zover, het leek haar een goed plan om de step weg te geven. Het buurjongetje speelde buiten, dus een mooi moment om hem erbij te roepen. lees verder

Kijk eens tussen mijn benen….

Soms maak je iets mee, waarvan je niet goed weet hoe je het moet plaatsen. Is het absurd, vreemd of misschien juist wel stoer, dapper en zelfverzekerd? Laatst was ik met mijn meiden aan het shoppen. De jongste had weer eens broeken nodig, leve de groeispurt van een puber!

Na een hele middag slenteren door de stad, kwamen we uiteindelijk bij een klein zaakje. Daar vond madame zowaar een paar broeken die ze wilde passen. Na haar in één van de drie aanwezige pashokjes te hebben geplaatst, ploften de oudste dochter en ik op een poef naast de kleedhokjes. Zo even rust voor opa. lees verder

Het is druk in de perenboom.

Het is druk in de perenboom in deze tijd van het jaar. De peren zijn rijp en dat zullen we weten! Los van de peren die voor eigen consumptie zijn, is het namelijk ook een smulfestijn voor de dierenwereld. Aangetrokken door de zoete, weeïge geur van langzaam rottende peren, is het een komen en gaan van vogels, wespen en vlinders.

Het aantal atalanta’s dat zich iedere dag ten goede doet aan de peren is haast niet bij te houden. Een perenboom in een klein stadstuintje, het is een weelde. Maar de eerlijkheid gebiedt te vertellen dat toen wij zo’n 19 jaar geleden het huis kochten, ik degene was die de boom wilde verwijderen. lees verder

Visit Us On FacebookVisit Us On YoutubeVisit Us On Instagram