Dromen van oneindigheid

Dromen van oneindigheid, maar wat is dat eigenlijk? Bestaat oneindigheid wel en hoe zou dat zijn of voelen? We hebben dan wel een mooi symbool voor oneindigheid verzonnen, het Lemniscaat, maar voor het overige is het flink gissen.

Zou oneindigheid aanvoelen als iets rustgevends of zou het er juist een chaos zijn. Is oneindigheid dynamisch of juist zonder enige beweging. Allemaal vragen waar de mens geen antwoord op heeft, maar die wel geregeld door mijn hoofd spoken.

Hoe verhoudt het begrip ‘tijd’ zich tot/in de oneindigheid? Ook zo’n vraag waar ik het antwoord niet op kan geven. De schrijfster Anjet Daanje heeft hier een fascinerend laatste hoofdstuk aan gewijd in het schitterende boek “Het lied van ooievaar en dromedaris”. lees verder

Dat kun je toch niet maken?!

Dat kun je toch niet maken?! De gehele dag verheugden dochterlief en ik ons namelijk hier al op. Het weer werkte mee, het was warm. Het avondeten was naar binnen gewerkt en de afwas was gedaan.

Niets kon ons meer tegenhouden om ervoor te gaan. De ijszaak was namelijk voor de laatste maal open dit jaar.

En aangezien we sinds de opening aan het begin van de lente zoals altijd trouwe klanten waren geweest, moesten we deze laatste kans op een vers ijsje natuurlijk ook benutten.

Goedgemutst aanvaarden we onze reis naar de winkel, een wandeltocht van wel 5 minuten. Ja, je moet er wel wat voor over hebben ๐Ÿ™‚ Maar toen we aankwamen stonden we, tot onze ontzetting, voor een dichte deur. lees verder

Feest met de vrolijk kwetterende vriendjes.

Feest met de vrolijk kwetterende vriendjes, het klinkt welhaast als de titel van een voorleesboek voor de kleintjes ๐Ÿ™‚ Maar in dit vluggertje wil ik u toch kennis laten maken met die vriendjes.

Die aandacht verdienen ze, want iedere dag weer vullen ze mijn tuin vol vrolijk gekwetter, gespatter en gewroet door struiken en zand. Dat allemaal sinds ik mijn achtertuintje heb omgebouwd tot groene oase.

Nadat ik ook nog eens twee vogelbadjes had geplaatst, waren de vriendjes helemaal niet meer weg te krijgen uit de tuin. En gelukkig maar, want wat een gezelligheid brengen ze. lees verder

Moeders is nooit ver weg.

Moeders is nooit ver weg. Dat viel me de afgelopen maanden nog eens extra op. Bewust had ik me een tijdje aan het sociale medialeven onttrokken om alle aandacht binnen het eigen gezin te houden. Zodoende had ik ruimschoots de tijd om mijn dochters weer eens intensief te aanschouwen.

Het gaat in ene erg hard met de meiden. Ze worden steeds zelfstandiger en ontwikkelen zich meer en meer tot onafhankelijke individuen. Eigen keuzes worden gemaakt en de inbreng van vaders beperkt zich steeds meer tot de pinpas๐Ÿ˜€ lees verder

Ik ben opa geworden, grrr.

Ik ben opa geworden lieve mensen, grrr. Dat met twee meiden om me heen van dertien en zestien. Natuurlijk was ik ervanuit gegaan dat het nog wel even zou duren voordat ik opa zou worden, niet nu al.

Nu maar eens kijken hoe we hier mee om moeten gaan. Erg blij ben ik er natuurlijk niet mee. Maar ja, het feit ligt er nu eenmaal.

En ik wilde, eerlijk en open als ik ben, dit ‘schokkende’ nieuws toch wel met u delen. U heeft recht op de waarheid. Ik zal u dan ook eens vertellen hoe het zover is gekomen. lees verder

Een mooie dag zit in kleine dingen.

Een mooie dag zit in kleine dingen. Het hoeven geen bijzondere gebeurtenissen te zijn om de dag te doen slagen. Alleen moet je er wel voor open staan. Neem afgelopen weekeinde.

Een stralende dag met temperaturen die we bijkans alweer vergeten waren. Een heerlijke wandeling met zeer prettig gezelschap bezorgde ons beiden een topdag.

Mits je maar de oren, de ogen en het reukvermogen geopend hield. En dat was nu precies dat we allebei deden ๐Ÿ™‚ De natuur op z’n mooist was onze beloning.

Zingende vogels in alle toonsoorten die er maar zijn. Waterhoentjes, eenden, ganzen en wat al niet meer trots paraderend met hun jonge grut. Niet gemaaide bermen vol bloemenpracht. lees verder

Heftige seks en sterke vrouwen.

Heftige seks en sterke vrouwen, daar komt het momenteel op neer. Lieve mensen, wat een taferelen in mijn, tot vijver omgebouwde, speciekuip. Dagenlange seks en meerdere stelletjes tegelijkertijd, het kan niet op! Het lijkt wel รฉรฉn grote orgie.

Ik kan mijn geluk niet op, wat voel ik me vereerd. Dit jaar hebben namelijk meerdere kikkerstelletjes mijn vijvertje in de tuin verkozen als de plek om zich voort te planten. Vol overgave zijn ze daar op dit moment mee bezig.

Alhoewel ‘vol overgave’, die lapzwansen van een mannetjes doen natuurlijk weer eens geen ene moer. Altijd weer die mannen, dat zichzelf zo sterk noemende geslacht. Ha, laat me niet lachen, zwakkelingen zijn het! lees verder

Voorproefje van de lente.

Een voorproefje van de lente, zo voelden de afgelopen dagen. Had u dat gevoel nu ook? En ik moet bekennen, het voelde goed. Dit smaakt absoluut naar meer.

Wat een genot om te wandelen met dit weer. Een al heerlijk warm aanvoelend zonnetje op de bol, een strakblauwe lucht. De bankjes langs de waterkant bezet met vrolijk kijkende mensen.

Een natuur die langzaam ontwaakt. Baltsende futen, de eerste vogeltjes die alweer volop fluiten. Diverse winterbloemetjes extra stralend in het mooie licht.

En als kers op de taart de boer die het akkerland aan het bemesten is. Die geur geeft me altijd echt het idee dat er een nieuw seizoen staat te wachten. lees verder

Gedegradeerd tot een tweetje.

Gedegradeerd tot een tweetje. Ik deed echt niets verkeerd lieve mensen. Ik had alleen maar een paar minuten met mijn mond open gelegen. Niet bewogen, geen ‘auw’ gezegd, zonder gemopper allerlei gewroet in mijn mond toegelaten.

En toen werd het me zo, rauw en zonder mededogen, medegedeeld. “Meneer, ook al ziet uw gebit er nog prima uit, toch valt u nu onder categorie twee. Tja, de leeftijd meneer, dat is voornamelijk de oorzaak.”

“Op uw leeftijd wordt het namelijk allemaal wat minder. Het tandvlees laat bijvoorbeeld wat meer ruimte toe. Dus mag u nu voortaan ook een bezoek brengen aan de preventieassistent.” lees verder

Jong geleerd en jong gedaan!

Jong geleerd en jong gedaan, en nee, het is geen verschrijving van me. Want in deze situatie kun je toch moeilijk spreken van ‘oud gedaan’. Het betreft hier bepaald gedrag van mijn twee dametjes.

Nu ze ouder worden ontdekken ze namelijk steeds meer de geneugten van de grote stad. Regelmatig gaat de oudste ‘s avonds eerst een hapje eten in de stad met vriendinnen, om vervolgens bijvoorbeeld naar de film te gaan.

En dit weekeinde kwam zelfs de jongste met de vraag of ze mocht avondeten in de stad. Hoe leuk is dat wel niet?! Denk dan natuurlijk niet direct aan een chic restaurant. Nee, een pannenkoekenhuis, dat is op dit moment al goed genoeg. lees verder

Visit Us On FacebookVisit Us On YoutubeVisit Us On Instagram