Category: Poëzie

Vrijheid

Vrijheid als kloppend hart van beschaving,

zou niet beschermd behoeven te worden.

Het zou een vanzelfsprekendheid moeten zijn,

voor een ieder levend wezen hier op aarde.

Maar als zo vaak, is de werkelijkheid weerbarstig,

wordt vrijheid voortdurend belaagd.

Aangetast, vergiftigd door onnozelen,

zij die voor ons menen te weten wat vrijheid is.

Jouw ideeën, jouw gedachten opleggen aan anderen,

is nu net waar vrijheid niet voor staat.

Is het angst, machtswellust wat hen drijft?

Het maakt ook niet uit.

Begrijp dat ieder op deze aarde, lees verder

Mijn plek.

Aan de rand van de vermeende beschaving,
in een klein stukje niemandsland.
Waar de mens zijn sporen weliswaar al heeft geplaatst,
kun je, met enige moeite, de stilte nog horen.

Even weg uit de benauwende hectiek,
waar gedachten worden vermalen onder het gewicht van de almaar voortrazende maatschappij.
Daar is mijn plek.

Terwijl de zon zijn stralen over het water laat glijden,
het groen liefdevol verkleurt.
De uiteinden mijn lichaam zachtjes verwarmen,
ben ik even samen met jou.

Ik schreeuw, ik roep, ik denk, ik laat los,
maar samen met jou.
Wolken passeren, vogels fluiten hun lied,
de wind heeft vrij spel.

Ik beklim langzaam de stralen,
stijg steeds verder tot daar waar de hemel begint.
Even zijn we met elkaar verbonden,
door de stralen van de zon.

Je roept me, ik hoor je, ik voel je,
je luistert en geeft me raad.
Geeft me de kracht en moed om door te gaan.
Langzaam gaat de zon onder en laat ik je weer los.

Dat kleine stukje groen,
voor velen zo nietszeggend,
is voor mij altijd waar we even samen zijn.
Mijn plek, onze plek.  lees verder

Vervlochten tot één wereld.

Terwijl de mist mij omarmt,

zijn mantel liefdevol om mij vlijt.

Het geluid dempt en de wereld overzichtelijk maakt,

vervult het hart zich met geluk.

Juist nu worden zintuigen extra geprikkeld,

krijgt ieder detail zijn verdiende licht.

En mag het voor een aandachtig publiek,

stralen in het witte decor.

Zie hoe de takken van de nog kale bomen,

een voorstelling geven vol gratie en kracht.

Kronkelend en klimmend hun weg omhoog vindend,

vormen de grillige lijnen een fascinerend schouwspel.

Het zachte mos op bomen en aarde, lees verder

Het leven

Daar, zichtbaar verscholen,
ligt de kern van het al.
Omgeven door kwetsbaarheid,
glanzend te stralen.

Onaantastbaar, voor een ieder die wenst
symbool voor de kracht om te leven.
Laat het licht schijnen,
houd het niet vast.

Neem wat nodig is,
deel wat je wilt geven.
Maar bescherm met heel het hart,
broos als het is.

De ziel van het leven,
de reden van het zijn.
Zonder licht geen leven,
zonder kern een loos bestaan.

Voor een ieder die wilt ontvangen, wens ik een prachtig en zinvol 2022.

René

Visit Us On FacebookVisit Us On YoutubeVisit Us On Instagram