Het nieuwe jaar is vandaag begonnen. Tenminste, zo voelt dat voor mij. Sinds de kinderen naar school gaan, zijn mijn eigen jaren ook steeds meer van zomervakantie tot zomervakantie gaan ‘lopen’.
Waar voorheen 1 januari de start van een nieuw jaar inluidde, ben ik dat gevoelsmatig steeds meer gaan verschuiven naar de start van het nieuwe schooljaar. Vandaag is het dus zover. De kinderen starten aan hun nieuwe schooljaar.
Dus ook vaders start aan zijn nieuwe jaar, met nieuwe plannen en bruisend van energie. Ik merkte het vanochtend direct. Waar ooit de kinderen erg vroeg wakker waren bij de start van het nieuwe schooljaar, is dat nu precies omgekeerd.
Vaders was om half zes al klaarwakker en stuiterde vol energie zijn bed uit. De kinderen daarentegen draaiden zich nog een keertje lekker om. De wereld bijkans op zijn kop 🙂
Maar de ideeën en plannen voor mijn eigen nieuwe jaar klotsen tegen de plinten op! Zie dan maar eens de slaap te vatten. Alles wat heeft lopen borrelen en gisten in mijn brein, mag zich nu gaan kristalliseren in, hopelijk, mooie uitingen.
Ik heb in de loop der jaren namelijk geleerd om gedurende de zomervakantie niets te doen met alle plannetjes die in mijn hoofd ontstaan. Ik schrijf ze slechts op of neurie de melodietjes in op een recorder.
Maar uitwerken is uit den boze, want als ik daar eenmaal mee begin, ben ik binnen de kortste keren alles en iedereen om me heen vergeten. Nee, de zomervakantie is voor de kinderen, daar gaat alle aandacht naar toe.
Al was er dit jaar voor het eerst een grote verandering merkbaar. De kinderen hebben zich namelijk ook zelf prima weten te vermaken. De rol van vader als ‘animatieteam’ lijkt steeds beperkter te worden.
Een gezond teken op weg naar zelfstandigheid. En voor mij een ongekende luxe om af en toe iets voor mezelf te doen deze zomer. Dat was wel even wennen. In eerste instantie voelde ik me een ontaarde vader, te lui om iets met de kinderen te ondernemen.
Maar naarmate de vakantie vorderde, voelde het steeds prettiger. Vooral toen ik merkte dat de kinderen er absoluut niet onder leden. Welnee, die konden zich best zonder mijn inbreng vermaken. Wat moet je met zo’n ouwe vent?!
Het nieuwe jaar is weer begonnen, ook voor mij. Maar toch begin ik me voorzichtig achter mijn oren te krabbelen. Hoe lang behoud ik dat speciale gevoel namelijk nog dat ook mijn nieuwe jaar begint bij de start van het nieuwe schooljaar?
Als de kinderen namelijk steeds zelfstandiger worden, gaan de zomervakanties ook veranderen. Dan hebben ze mij op een gegeven moment helemaal niet meer nodig en kan ik het hele jaar door blijven ‘werken’.
Hoe lang gaat het nog duren voordat ik weer braaf in de volwassenenwereld meedraai en 1 januari hanteer als start? Ach, zorgen voor later, voorlopig houd ik de start van mijn nieuwe jaar nog lekker synchroon aan de vakantie van de kinderen. Het gaat allemaal al zo snel.
